ชี้โพรงให้กระรอก....เข้าอย่างปลอดภัย

ทั้งๆ ที่หลายๆ คนต่างรับรู้กันอยู่ว่า "เรื่องเพศ" เป็นเรื่องที่เยาวชน ต้องการที่จะเรียนรู้ เนื่องเพราะหลายๆ ปรากฏการณ์ทางเพศที่เกี่ยวกับเยาวชนในสังคมนั้น ล้วนแล้วแต่เกิดจากที่พวกเราไม่สามารถเข้าถึงเรื่องเพศอย่างรอบด้านได้

ที่ว่าไม่รอบด้านเพราะแม้แต่ในโรงเรียนก็ยังไม่ได้บรรจุการเรียนการสอน "เพศศึกษา" อย่างเป็นจริงเป็นจัง หรือหากเอาเข้ามาสอนจริงๆ ก็ถูกคนในสังคมมากมายมองว่าเป็นการสอนให้เด็กมีเพศสัมพันธ์กัน

บ่อยครั้งที่เยาวชนเรียนรู้เรื่องเพศผ่านเพื่อน และเพื่อนของเยาวชนคนนั้นๆ ก็เรียนรู้ผ่านสื่อต่างๆ ทั้งทางอินเตอร์เน็ต หนังสือ นิตยสาร หนังสือพิมพ์ต่างๆ ซึ่งล้วนไม่ได้เป็นการสื่อสารเพื่อให้เกิดความเข้าใจทางเพศอย่างรอบด้าน

ดังนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง ที่เยาวชนหลาย ๆ คนต้องการข้อมูลเรื่องเพศที่รอบด้าน-ชัดเจนมากกว่าการที่จะถูกผู้ใหญ่สอน ห้าม ด่าว่า เกี่ยวกับชีวิตและพฤติกรรมทางเพศของตน

เรื่องเพศที่เยาวชนอยากได้รอบด้านมีอะไรบ้างนั้น ก่อนอื่นเราต้องเข้าใจร่วมกันก่อนว่า "เรื่องเพศ" ที่ผมพูดถึงนั้นไม่ได้หมายถึงเรื่องของการ "เพศสัมพันธ์" หรือการ "เอากัน" อย่างเดียวเท่านั้น หากแต่หมายถึง เพศที่เป็นเรื่องของวิถีชีวิต เรื่องความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ เรื่องของความปลอดภัย การใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่เบียดเบียนผู้อื่น และรวมถึงการมีรสนิยมทางเพศที่แตกต่างกันออกไป เป็นต้น

จำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับเรื่องเพศเสียใหม่ เพราะหากเราให้ความหมายเรื่องเพศแค่การร่วมเพศเท่านี้ จะให้คนเข้าใจว่าการสอนเรื่องเพศให้กับเยาวชนนั้นเป็นการสอนให้เยาวชนมีเพศสัมพันธ์ ซึ่งนั่นเป็นความเข้าใจที่มองเรื่องเพศในมุมที่แคบไป

แม้ว่าผู้คนในสังคมจะตีความเรื่องเพศในความหมายที่แตกต่างกันตามประสบการณ์ การเรียนรู้ของแต่ละคน แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นว่า "เพศ" ไม่ควรเกี่ยวโยงแค่เรื่อง "การมีเพศสัมพันธ์" เพราะมันส่งผลหลายอย่าง คือ เพื่อนเยาวชนหลายคนก็อาจจะคิดว่า หากจะเรียนรู้เรื่องเพศแล้ว คนที่จะสอนก็คงสอนแค่เรื่องการมีเพศสัมพันธ์แน่ๆ (ซึ่งเป็นการปิดกั้นไม่ให้เยาวชนได้เรียนรู้เรื่องเพศในมุมมองที่กว้างขึ้น- หรือ คิดว่าเพศหมายถึงการร่วมเพศเท่านั้น)

หรือบางคนอาจรู้สึกว่า เพศ เป็นเรื่องเสียๆ หายๆ ไม่เหมาะสมแก่วัยเยาว์ ที่ควรจะได้เรียนรู้ เพราะเรื่องเพศเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ฉะนั้นเมื่อเยาวชนมองเรื่องเพศในมุมที่แคบก็จะทำให้เยาวชนขาดการเชื่อมโยงหรือประยุกต์กับชีวิตจริงด้านอื่นๆ และไม่สามารถคิด วิเคราะห์ แยกแยะเกี่ยวกับชีวิตทางเพศของตนที่จะสัมพันธ์กับคนอื่นๆ อย่างปลอดภัยและรับผิดชอบได้

ดังนั้น ในประการแรก การสื่อสารเรื่องเพศ จำเป็นที่ต้องคุยอย่างชัดเจนและรอบด้าน มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ และมากกว่าแค่เรื่องใต้สะดืออย่างเดียวเท่านั้น

ส่วนอีกเรื่อง คือ เรื่องที่คนกลัวว่าเมื่อสอนเรื่องเพศแล้วจะทำให้เยาวชนมีเพศสัมพันธ์มากขึ้นนั้น ก็อาจมีความเป็นไปได้ ทั้งนี้ถ้าถามว่า หากไม่มีการสอนเรื่องเพศนั้น คนมีเพศสัมพันธ์กันไหม? .... ผมคิดว่ามีนะครับ ถ้าไม่เชื่อ ลองคิดดูว่า ทุกๆ วันนี้ ทำไมสังคมโลกจึงมีประชากรเพิ่มขึ้นๆ ทุกๆ ขณะ ก็เพราะคนมีเพศสัมพันธ์กันใช่ไหมครับ

ปัญหาที่เกิดในทุกวันนี้ไม่ใช่ว่าคนมีเพศสัมพันธ์มากขึ้นนะครับ หากแต่ว่าคนมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัยมากกว่า และเสี่ยงต่อโรคติดต่อต่างๆ บางคู่ก็ใช้ความรุนแรง หรือไม่มีความสุข หรือ ท้องโดยไม่พึงปรารถนา ... ปรากฏการณ์เหล่านี้เป็นผลกระทบที่เกิดจากการที่เพศสัมพันธ์ไม่ปลอดภัยและเสี่ยงมากขึ้นในปัจจุบัน

ทีนี้เมื่อมองมาที่เยาวชนแล้ว จะพบว่าเพศสัมพันธ์ของเยาวชนนั้น มีหลายปัจจัยที่ถูกตีตราจากสังคม เช่น ยังอายุน้อย ยังไม่มีความรับผิดชอบ ยังอยู่ในวัยเรียน เป็นต้น ฉะนั้นเยาวชนที่มีเพศสัมพันธ์จึงถูกตีตราจากสังคมว่าเป็นปัญหา ( ทั้งๆ ที่ เพศสัมพันธ์นั้นอาจป้องกันโดยการใช้ถุงยางอนามัย และปลอดภัยจากปัจจัยเสี่ยงมากกว่าเพศสัมพันธ์ของผู้ใหญ่เสียด้วยซ้ำ)

ความคิดที่มองว่าเพศสัมพันธ์ของเยาวชนคือ "การเป็นกระรอกที่เข้าโพรง" แล้วมองว่า การสอนเรื่องเพศ เป็น "การชี้โพรงให้กระรอก" นั้น หากเราลองนำตรรกะทางสังคมที่ว่า เยาวชนมีเพศสัมพันธ์มากขึ้น และมีเพศสัมพันธ์ในยามใดไม่มีใครรู้แจ้งได้ มารวมเข้าด้วยกัน แล้วทำไมเราไม่ชี้โพรงให้กระรอกได้เข้าอย่างปลอดภัยเลยละครับ

ข้อมูลจากหลายๆ ค่ายที่ได้เข้าร่วม ต่างเห็นพ้องต้องกันว่าเยาวชนต้องการการเรียนรู้เรื่องเพศที่รอบด้าน เพื่อป้องกันการติดเชื้อ การท้อง และทำแท้ง (มีอัตราเฉลี่ยหลายคนต่อวัน) ซึ่งปัญหาเหล่านี้เกิดจากการเข้าโพรงที่ไม่ปลอดภัย และมีมากขึ้นเรื่อยๆ (ไม่เชื่อรอฟังงานวิจัยช่วงวันวาเลนไทน์นะครับ)

ทั้งนี้การชี้โพรงให้กระรอกนั้น  หลายคนอาจมองว่าเป็นการยุยง ส่งเสริม ยอมรับ ให้เด็กมีเพศสัมพันธ์ แต่การชี้โพรงให้กระรอกเข้าอย่างปลอดภัย คือ การส่งเสริมให้เยาวชนใช้ชีวิตทางเพศหรือมีเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย ซึ่งไม่ได้เป็นการตีตรา แต่เป็นการทำให้เยาวชนได้คิด วิเคราะห์ แยกแยะด้วยตัวเอง และเลือกที่จะมีเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย หรือไม่มีเลย (ก็เป็นสิทธิของแต่ละคน ที่จะเลือก)

ดังนั้น วันวาเลนไทน์ปีนี้ ที่กำลังใกล้เข้ามาถึง เชื่อขนมกินได้ว่าอาจมีข่าวทำนองว่า...ผู้ใหญ่จะเสนอให้มีมาตรการต่างๆ เกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์ของเยาวชนในวันแห่งความรัก - ผมคิดว่าในเรื่องเพศสัมพันธ์นั้น เราทุกๆ คน ต้องช่วยกันเป็นกระบอกเสียงให้กระรอกทุกๆ ตัว ได้เข้าโพรงอย่างปลอดภัย ร่วมๆ กันนะครับ ส่วนใครจะสื่อสารรอบด้านหรือชัดเจนมากน้อยขนาดไหน ต้องร่วมด้วยช่วยกันสร้างการเรียนรู้เรื่องเพศอย่างต่อเนื่อง

เป็นการมอบความรักต่อคนวัยเยาว์ อีกทางหนึ่ง...