สตรอเบอรี่ สะเมิงในหัวใจ

หมูยังราคาถูกอยู่ค่ะ ยังมีเมนูหมูถูกรออยู่อีกค่ะยังไม่หมด แต่วันนี้จะชวนไปล้างปากด้วยสตรอเบอรี่ กลางหุบเขาไม่ไกลจากเมืองเชียงใหม่นัก  ที่อ.สะเมิงค่ะ 

สะเมิงเป็นอำเภอเล็กๆ อยู่ในหุบเขา ห่างจากเมืองเชียงใหม่ 46 ก.ม. ด้วยเส้นทางที่ค่อนข้างไปมาไม่ง่ายนัก เนื่องจากต้องผ่านภูเขาสูงชันพอซ้อมมือได้ ทำให้ อ.สะเมิงยังคงสภาพเดิม ๆ อยู่ มีธรรมชาติที่สมบูรณ์ ล้อมรอบด้วยภูเขา มีน้ำจากรูไหลซึมออกมาจากพื้นดิน ไหลเป็นน้ำใสผ่านหมู่บ้าน  ผู้คนที่นี่หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ใจดี 

วันนี้ฉันเผลอตัวรับปากมากับชมรมขี่จักรยานวันอาทิตย์  คุณธวัช เจ้าของร้านจักรยานชัยธวัช  ร้านจักรยานที่เราใช้บริการอยู่ ฝากชวนผ่านพี่สุนทรีมา ว่าอยากให้ไปกันเยอะ ๆ  วันนั้นคนจักรยานไปแต้มสีสันกับชาวสะเมิงที่ยกกันมาทุกเผ่า

ฉันชอบกินสตรอเบอรี่ แม้ว่าจะเป็นผลไม้ที่มียาฆ่าแมลงเยอะ เพราะผลของเธอบอบบาง ตัวอะไรอยากลิ้มรสเธอก็เจาะผิวแดง ๆ เข้าไปได้ทันที รวมทั้งยาฆ่าแมลงด้วย  ก่อนกินก็ต้องนำไปแช่น้ำกับเบกกิ้งโซดาก่อน แล้วค่อยล้างน้ำอีกครั้ง ฉันชอบนำมาคลุกน้ำตาลกับเกลือกิน แต่เพื่อนบางคนชอบกินกับโยเกิร์ต ฉันว่าถ้ากินกับโยเกิร์ตน่าจะราดน้ำผึ้งสักนิดตัดความเปรี้ยว

เวลาแฮ้งค์นั้น กินสตรอเบอรี่จะรู้สึกสดชื่นดีนัก อันนี้ประสบการณ์ส่วนตัวค่ะ

ฉันชอบสะเมิง ไปบ่อย ๆ ซื้อรถวันแรกก็ขับไปสะเมิง  สับสน ว้าวุ่น เศร้า เหงา ก็ไปสะเมิง บทกวีหลายบทเขียนจากแรงบันดาลใจที่นี่  

นอกจากกล้วยตาก และสตรอเบอรี่ ซึ่งเป็นสินค้าขึ้นชื่อของสะเมิงแล้ว  สถานที่ชมตะวันตกดินที่งามมาก ๆ แห่งหนึ่ง ก็อยู่บนยอดดอยที่จุดชมวิวของสะเมิง

วันนี้กินสตรอเบอรี่ด้วยความรู้สึกต่างจากกินหมูถูก เพราะแม้ว่าจะมีสตรอเบอรี่จากชาวสวนมาขายมากมาย ก็รู้สึกว่าเขาได้ราคาดี ไม่น่าใจหายเหมือนส้มที่กำลังล้นตลาดอยู่ขณะนี้  คนซื้อก็รู้สึกว่าได้ราคาถูกกว่าซื้อในเมือง  (กาดต้นพะยอม ก.ก.ละ 120 บาทขึ้นไป แล้วแต่ขนาด ที่สะเมิง สตรอเบอรี่ปลอดสารพิษ ก.ก.ละ 60 บาท) 

หอบชะลอมใส่สตรอเบอรี่เต็มรถกลับไปฝากเพื่อนบ้าน

วันนี้รู้สึกแก้มแดง ๆ ไงไม่รุ

ดูรูปดีกว่านะ