รักเพศเดียวกันบาปจริงหรือ: มองพระคัมภีร์ด้วยแนวคิดใหม่ (3)

นักบุญเปาโลคิดอะไร

หลังจากที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ไปแล้ว  ชาวคริสต์สมัยแรก ๆ ต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ  เพราะถูกกดขี่อย่างหนัก  แรกเริ่มเดิมทีนักบุญเปาโล (Saint Paul) เป็นหนึ่งในผู้กดขี่ชาวคริสต์  แต่ได้รับประสบการณ์อัศจรรย์ทำให้เขากลับใจมาอยู่ฝ่ายชาวคริสต์  และมีส่วนสำคัญในการเผยแพร่ศาสนา  ในบทจดหมายของนักบุญเปาโลซึ่งปรากฏในพระคัมภีร์ใหม่  มีอยู่สามจุดที่ดูเหมือนว่าจะกล่าวประณามคนรักเพศเดียวกัน  สามจุดนี้คือ  โรมัน 1: 26-27,  1 โครินธ์ 6: 9-10  และ 1 ทิโมธี 1: 9-10

โรมัน 1: 26-27

          ²⁶เพราะเหตุนี้  พระเจ้าจึงทรงปล่อยให้เขามีกิเลสตัณหาอันน่าอัปยศ (atimias)  พวกผู้หญิงของเขาก็เปลี่ยนจากการสัมพันธ์ตามธรรมชาติ (physiken)  ให้ผิดธรรมชาติ (para physin)ไป  ²⁷ฝ่ายผู้ชายก็เลิกการสัมพันธ์กับผู้หญิงให้ถูกตามธรรมชาติ (physiken)เช่นกัน และเร่าร้อนไปด้วยไฟแห่งราคะตัณหาที่มีต่อกัน ผู้ชายกับผู้ชายด้วยกันประกอบกิจอันชั่วช้าอย่างน่าละอาย (aschemosyne) เขาจึงได้รับผลกรรมอันสมควรแก่ความผิดของเขา

          ²⁸และเพราะเขาไม่เห็นสมควรที่จะรู้จักพระเจ้า  พระองค์จึงทรงปล่อยให้เขามีใจชั่วและประพฤติสิ่งที่ไม่เหมาะสม  ²⁹พวกเขาเต็มไปด้วย (pepleromenous) สรรพการอธรรม (adikia) ความชั่วร้าย  ความโลภ  ความมุ่งร้าย  ความอิจฉาริษยา  การฆ่าฟัน  การวิวาท  การล่อลวง  การคิดร้าย  พูดนินทา  ³⁰ส่อเสียด  เกลียดชังพระเจ้า  เย่อหยิ่ง  จองหอง  อวดตัว  ริทำชั่วแปลกๆ  ไม่เชื่อฟังบิดามารดา  ³¹โง่เขลา  กลับสัตย์  ไม่มีความรักกัน  ไร้ความปรานี  ³²แม้เขาจะรู้พระบัญญัติของพระเจ้า  ที่ว่าคนทั้งปวงที่ประพฤติเช่นนั้นสมควรจะตาย  เขาก็ไม่เพียงประพฤติเท่านั้น  แต่ยังเห็นดีกับคนอื่นที่ประพฤติเช่นนั้นด้วย

แน่นอนว่าถ้าเราอ่านข้อความเหล่านี้แต่เพียงผิวเผิน  เราจะตีความได้ว่านักบุญเปาโลประณามพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างคนเพศเดียวกัน  แต่เมื่อนักพระคัมภีร์ศึกษาลึกลงไปพวกเขาพบความเป็นไปได้อื่นๆ

ประเด็นแรกที่เราต้องพิจารณาคือ  คำว่า"ผิดธรรมชาติ" ในภาษากรีกใช้คำว่า "para physin"  physin มาจาก physis ซึ่งแปลว่า ธรรมชาติ  para  แปลว่า  นอกจาก  มากกว่า  เหนือ  ไปเกินกว่าความหมายของคำว่าธรรมชาติที่นักบุญเปาโลใช้นั้นไม่ใช่ธรรมชาติในแง่ของกฎธรรมชาติตามที่เราเข้าใจกันในปัจจุบัน  ดูได้จากการใช้คำนี้ในที่อื่นๆ  เช่น  ใน 1 โครินธ์ 11:14 นักบุญเปาโลเขียนว่า   "ธรรมชาติไม่ได้สอนท่านหรือว่าถ้าผู้ชายไว้ผมยาวก็เป็นสิ่งที่น่าละอาย"   ในโรม 2:27 นักบุญเปาโลใช้คำนี้พูดถึงผู้ที่เป็นคนต่างชาติโดยธรรมชาติ 

ความหมายของคำว่าธรรมชาติที่นักบุญเปาโลใช้ก็คือคุณลักษณะทั่วไป  หรือมาตรฐานทั่วไปที่คนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งถือปฏิบัติกัน  เช่น  เป็นผู้ชายต้องไม่ไว้ผมยาว  หรือเป็นคนต่างชาติก็ไม่ได้เข้าสุหนัต  นี่ไม่ใช่มีความหมายถึงกฎธรรมชาติอย่างแน่นอน

เมื่อใส่คำว่า para เข้าไปข้างหน้า  จึงมีความหมายว่า  คนๆนั้นกระทำหรือแสดงออกต่างไปจากคนอื่นๆในกลุ่ม  การกระทำเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าผิดบาปหรือผิดศีลธรรม  ดูได้จาก  โรม 11:24 นักบุญเปาโลใช้คำเดียวกันนี้บอกว่าพระเจ้าทำผิดธรรมชาติ  ซึ่งความหมายก็คือพระองค์ทรงทำต่างไปจากที่เคย

ดังนั้นข้อความตอนนี้จึงไม่ได้กล่าวตัดสินว่าการมีเพศสัมพันธ์กับคนเพศเดียวกันเป็นบาปหรือผิดศีลธรรม  หากหมายถึงการกระทำที่ต่างไปจากสังคมทั่วไป

ประเด็นที่สอง  เกี่ยวกับผู้หญิงที่เปาโลเอ่ยถึงในข้อ 26  "พวกผู้หญิงของเขาก็เปลี่ยนจากการสัมพันธ์ตามธรรมชาติให้ผิดธรรมชาติไป"  ดูเผินๆ อาจคิดว่านักบุญเปาโลหมายถึงการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงกับผู้หญิง  ถ้าดูความหมายของธรรมชาติดังที่กล่าวไว้ในประเด็นที่หนึ่ง  ประกอบกับเหตุผลทางวัฒนธรรม การมีเพศสัมพันธ์ของผู้หญิงที่ถือว่าต่างไปจากมาตรฐานทั่วไปของชาวยิวในสมัยนั้น  สามารถหมายถึงสิ่งต่างๆ ได้มากมาย  เช่น  การมีเพศสัมพันธ์ในช่วงมีประจำเดือน  การมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายที่ไม่ได้เข้าสุหนัต  เพศสัมพันธ์โดยใช้ปาก  เพศสัมพันธ์ทางทวารหนักกับผู้ชาย

อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้คิดว่านักบุญเปาโลหมายถึงการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงก็เพราะข้อ 27 มีคำเชื่อมว่า "เช่นกัน"  ซึ่งหมายถึงผู้หญิงทำเช่นเดียวกับผู้ชาย  แต่คำเชื่อมนี้สามารถหมายความว่า  ทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างก็มีเพศสัมพันธ์ที่ต่างจากคนทั่วไปในสังคม  ซึ่งไม่จำเป็นว่าต้องหมายถึงการมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง

หรือถ้าเราคิดว่าข้อ 26 นี้หมายถึงเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิง  นักพระคัมภีร์เองยังไม่สามารถหาเหตุผลมาสนับสนุนข้อสันนิษฐานนี้ได้  เพราะทั้งในพระคัมภีร์เก่าและพระคัมภีร์ใหม่ไม่มีที่ใดอีกเลยที่กล่าวถึงเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิง  แล้วเพราะเหตุใดนักบุญเปาโลจึงนำเรื่องนี้ขึ้นมาพูด  แล้วถ้าเป็นเรื่องสำคัญจริงเหตุใดจึงไม่มีการกล่าวถึงอีก

เมื่อพิจารณาดูแล้ว  บทจดหมายในตอนนี้นักบุญเปาโลกำลังกล่าวอ้างถึงกฎเรื่องความบริสุทธิ์ของชาวอิสราเอลและการกระทำที่ละเมิดกฎนั้น  ซึ่งกฎเหล่านี้ไม่เคยกล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงเลย  ดังนั้นเราสามารถกล่าวได้ว่าไม่มีตอนใดในพระคัมภีร์ที่ประณามหรือแม้แต่จะกล่าวถึงเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิง

ประเด็นที่สาม  สิ่งที่ต้องพิจารณาต่อไปก็คือคำสองคำที่ปรากฏอยู่ในข้อ 26 และ 27  คือ "น่าอัปยศ" และ "ชั่วช้าน่าละอาย"

คำว่า  น่าอัปยศ ภาษากรีกคือ atimias          

คำว่า  ชั่วช้าน่าละอาย  ภาษากรีกคือ  aschemosyne 

คำว่า atimias ไม่ได้มีความหมายเชิงผิดบาปหรือผิดศีลธรรม  ความหมายที่แท้จริงคือ  ไม่ได้รับการยอมรับจากสังคม  ไม่ได้รับคุณค่า  ไม่เห็นว่ามีเกียรติ  ไม่ได้รับการเคารพ  นักบุญเปาโลใช้คำนี้อธิบายถึงตัวเองใน 2 โครินธ์ 6:8 และ 11:21  ใน 1 โครินธ์ 11:14 นักบุญเปาโลใช้คำนี้เพื่อบอกว่าผู้ชายไว้ผมยาวเป็นสิ่งที่น่าละอาย   และใช้คำนี้ใน 1 โครินธ์ 15:43   เพื่อพูดถึงร่างกายที่ฝังลงในดินว่าเป็นสิ่งที่ไร้เกียรติ  ในโรม 9:21 คำนี้ใช้กล่าวถึงภาชนะที่เป็นเพียงภาชนะ "ใช้สอย"   นักบุญเปาโลใช้คำว่า atimias ทั้งหมดเพียงเท่านี้  ไม่มีที่ใดที่แสดงถึงการตัดสินทางศีลธรรม 

เช่นเดียวกับคำว่า  aschemosyne ซึ่งแปลตรงตัวว่า ไม่เป็นตามรูปแบบ

1 โครินธ์ 12:23  คำนี้ถูกใช้เพื่อกล่าวถึงอวัยวะที่ "ไม่น่าดู"  1 โครินธ์ 13:5 ใช้เพื่อพูดถึงความรักที่ไม่ "หยาบคาย"  1 โครินธ์ 7 ใช้เพื่อพูดถึงผู้ชายที่รู้ว่าจะปฏิบัติต่อคู่หมั้น "อย่างสมควรไม่ได้" นักบุญเปาโลใช้ aschemosyne ทั้งหมดเท่านี้  เช่นเดียวกับ atimias  ไม่มีที่ใดเลยที่เป็นการตัดสินทางศีลธรรม

ดังนั้น ทั้งในข้อ 26 และ 27 ไม่ใช่การตัดสินทางศีลธรรม  เพียงชี้ให้เห็นว่านี่เป็นการกระทำที่ไม่ได้รับการยอมรับจากสังคมในสมัยนั้น

ในข้อ 29 นักบุญเปาโลใช้คำว่า adikia ซึ่งมีความหมายว่าผิดศีลธรรมหรือเป็นบาป  เพื่อเอ่ยถึงสิ่งทั้งหลายที่เป็นบาป  ในจำนวนสิ่งต่างๆ นั้น  ไม่มีบาปที่เกี่ยวข้องกับเพศสัมพันธ์อยู่เลย  เห็นได้ว่า นักบุญเปาโล มีคำศัพท์เพื่อเรียกถึงสิ่งที่เป็นบาปผิดศีลธรรมอยู่แล้วในขณะนั้น  แต่ไม่ใช้ศัพท์เหล่านี้เมื่อกล่าวถึงเพศสัมพันธ์ระหว่างคนเพศเดียวกัน

ประเด็นสุดท้าย  เมื่อประเด็นเรื่องความผิดบาปตกไป  เรามาดูถึงเรื่องการไม่เป็นที่ยอมรับจากสังคม  เรื่องนี้เราต้องตระหนักว่าสังคมวัฒนธรรมของนักบุญเปาโลและของเรานั้นห่างกันถึงสองพันปีและมีความต่างกันอย่างมากมาย

ลองดูความคิดด้านอื่นๆของนักบุญเปาโลเป็นตัวอย่าง

เช่น  ความคิดเรื่องผู้หญิงและผู้ชาย  1 โครินธ์ 14:34-35  นักบุญเปาโลบอกว่าชายเป็นศีรษะของหญิง  ถ้าผู้หญิงที่อธิษฐานหรือเผยพระวจนะไม่มีผ้าคลุมศีรษะก็ทำความอัปยศแก่ศีรษะ  หรือผู้ชายเป็นพระฉายาและพระศิริของพระเจ้า  ส่วนผู้หญิงเป็นเพียงศักดิ์ศรีของผู้ชาย

1 โครินธ์ 14:34-35 นักบุญเปาโลแนะนำว่าผู้หญิงไม่ควรได้รับอนุญาตให้พูดในที่ประชุม แต่ให้อยู่ใต้บังคับบัญชา  เพราะการที่ผู้หญิงจะพูดในที่ประชุมเป็นสิ่งที่น่าละอาย  ถ้าผู้หญิงอยากรู้สิ่งใดให้ไปถามสามีที่บ้าน  1 ทิโมธี 2:11-15 กล่าวว่า "ให้ผู้หญิงเรียนอย่างเงียบๆ ด้วยความนบนอบ  ข้าพเจ้าไม่ยอมให้ผู้หญิงสั่งสอนหรือใช้อำนาจกับผู้ชาย"

ความคิดเช่นนี้นั้นในปัจจุบันถือว่าเป็นการเลือกปฏิบัติและกดขี่ผู้หญิง  เรื่องทาสก็เช่นกัน  สมัยนี้ถือว่าการใช้ทาสเป็นการกระทำที่ผิดมนุษยธรรม  นักบุญเปาโลแม้จะพูดถึงบาปนานาประการ  แต่ก็ไม่ได้คิดว่าผู้ที่เชื่อในพระคริสต์ควรปลดปล่อยทาส  เพียงแต่แนะนำว่านายควรปฏิบัติต่อทาสอย่างยุติธรรม  ทาสควรเชื่อฟังนายและไม่ควรแสวงหาอิสรภาพ  (โคโลสี 3:22 – 4:1, เอเฟซัส 6:5-9, 1 ทิโมธี 6:1-2,  ทิตัส 2:9-10 และฟีโลโมน)

เมื่อเวลาเปลี่ยนไปคุณค่าในสังคมก็เปลี่ยนตาม  สังคมปัจจุบันมีความเข้าใจความรักระหว่างคนเพศเดียวกันที่ต่างไปจากสังคมผู้เชื่อในพระคริสต์เมื่อสองพันปีก่อน  การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ต่างชี้ให้เห็นว่า  การมีความรักกับคนเพศเดียวกันเป็นความแตกต่างหลากหลายของมนุษย์    องค์กรอนามัยโลกประกาศตั้งแต่เมื่อปี 2519 ว่าการรักเพศเดียวกันมิใช่ความผิดปกติทางจิตแต่อย่างใด  กรมสุขภาพจิตของไทยเราก็ประกาศเช่นเดียวกันเมื่อปี 2545 ที่ผ่านมานี้  องค์กรสิทธิมนุษยชนทั้งในและต่างประเทศต่างสนับสนุนและเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของคนรักเพศเดียวกัน  พร้อมกับพยายามขจัดการเลือกปฏิบัติและความรุนแรงที่มีต่อคนรักเพศเดียวกัน

นักบุญเปาโลมิได้มีความเข้าใจดังเช่นในปัจจุบัน  ฉะนั้นเราจึงไม่สามารถใช้ข้อความใน โรมัน 1:26-27 มาตัดสินคนรักเพศเดียวกันได้

1 โครินธ์ 6:9-10 และ 1 ทิโมธี 1:9-10

⁹ท่านไม่รู้หรือว่าคนอธรรมจะไม่มีส่วนในแผ่นดินของพระเจ้า  อย่าหลงเลย  คนล่วงประเวณี  คนถือรูปเคารพ  คนผิดผัวผิดเมียเขา  ลูกสวาทหรือชายเล่นลูกสวาท (oute malakoi oute arsenokoitai)  ¹⁰คนขโมย คนโลภ  คนขี้เมา  คนปากร้าย  คนฉ้อโกง  จะไม่ได้รับส่วนในแผ่นดินของพระเจ้า  (1 โครินธ์ 6:9-10)

⁹คือโดยรู้ว่าธรรมบัญญัตินั้น  มิได้ทรงบัญญัติไว้สำหรับคนอธรรมและคนดื้อด้าน  คนผิดและคนบาป  คนไม่นับถือพระเจ้าและคนหมิ่นประมาท  คนฆ่าพ่อ  คนฆ่าแม่  คนฆ่าคน  ¹⁰คนล่วงประเวณี  ชายเล่นลูกสวาท (arsenokoitai)  ผู้ร้ายลักคน  คนโกหก  คนทวนสบถ  และอะไรๆที่ขัดกับคำสอน  (1 ทิโมธี 1:9-10)

ทั้งคำว่า malakoi และ arsenokoitai ใน 1 โครินธ์นั้นยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่านักบุญเปาโลใช้เพื่อหมายถึงอะไร ซึ่งทั้งสองคำที่ใช้ก็ไม่มีคำอธิบายประกอบ

ในกรีกสมัยนั้นมีคำทั่วไปที่ใช้เรียกการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างคนเพศเดียวกัน (ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นคนรักเพศเดียวกัน  พวกเขาอาจเป็นคนรักต่างเพศที่แต่งงานแล้ว  แต่มีความสัมพันธ์กับคนเพศเดียวกันไปด้วย)  คำเหล่านี้ก็เช่น  paiderastes, palakos, kinaidos, arrenomanes และ paidophthoros ถ้านักบุญเปาโลต้องการหมายถึงการมีเพศสัมพันธ์กับคนเพศเดียวกันน่าจะใช้คำเหล่านี้

การแปลคำทั้งสองในพระคัมภีร์ภาษาอังกฤษแต่ละฉบับก็แตกต่างกันไป malakoi เคยถูกแปลว่า เด็กชายที่ใช้ในการร่วมเพศระหว่างผู้ชาย, ลักษณะที่เหมือนผู้หญิง,  หมกมุ่นกับตัวเอง,  ชายที่เหมือนผู้หญิง  จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 20 ศาสนจักรคาทอลิกแปลคำนี้ว่า ผู้สำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง

arsenokotai ถูกแปลว่ารักร่วมเพศ,  โสโดมไมท์,  ชายที่ชอบมีเพศสัมพันธ์กับเด็ก  วิปริต,  วิปริตทางเพศ,  หรือคนที่มีนิสัยน่ารังเกียจ

คำว่า malakos (พหูพจน์คือ malakoi) แปลตรงตัวได้ว่า "อ่อนนุ่ม"  บางครั้งใช้คำนี้เพื่อดูถูกผู้ชายที่มีลักษณะเหมือนผู้หญิง  นักประวัติศาสตร์ John Boswell แนะนำว่า  เมื่อนำคำนี้มาเชื่อมโยงกับศีลธรรม  แปลได้ว่า  คนที่มีศีลธรรมอ่อนแอ  หละหลวม  โดยไม่มีนัยทางเพศ   นักพระคัมภีร์ Robin Scroggs ให้ความหมายที่ต่างออกไป  เขาชี้ว่าคำนี้หมายถึงเด็กชายที่ขายบริการทางเพศให้กับผู้ชาย  ซึ่งพบได้ทั่วไปในกรีกสมัยนั้น  เด็กเหล่านี้ขายตัวเองเพื่อแลกกับเงินและความตื่นเต้น  สิ่งนี้เป็นเรื่องที่โต้แย้งกันอย่างหนักในสมัยนั้นว่าถูกต้องหรือไม่  นักบุญเปาโลอาจต้องการสื่อกับผู้อ่านในเรื่องนี้ก็เป็นได้

ส่วนคำว่า arsenokoitai นั้นมาจากรากศัพท์สองคำคือ arseno แปลว่า ผู้ชาย  koitai แปลว่า เตียง,  ห้องนอน,  การนอน และ  การมีเพศสัมพันธ์   การแปลคำๆ นี้มีปัญหามากเพราะยังไม่พบในข้อเขียนกรีกอื่นใด  เราจึงไม่สามารถเทียบเคียงกับบริบททางวัฒนธรรมได้

John Boswell  ให้ความเห็นว่า  คำว่าผู้ชาย หรือ arseno เป็นประธานของคำ  คำนี้จึงแปลว่าชายขายบริการ  ซึ่งไม่ได้หมายถึงเฉพาะคนที่ขายบริการให้คนเพศเดียวกันเท่านั้น  ถ้าถือตามนี้  1 โครินธ์ 6 และ 1 ทิโมธี 1  ไม่ได้หมายถึงคนรักเพศเดียวกันเลย

อย่างไรก็ตาม Robin Scroggs มีความเห็นที่ต่างออกไป  Scroggs คิดว่าคำๆ นี้ไม่ปรากฏอยู่ที่อื่นใดในข้อเขียนกรีก  เพราะคำนี้แปลมาจากภาษาฮีบรูคำว่า mishkav zakur ซึ่งแปลว่า นอนกับผู้ชาย  ดังนั้นจึงมีแต่ชาวยิวที่พูดภาษากรีกเท่านั้นที่ใช้คำนี้

ดังนั้น  ผู้ชายในที่นี้จะเป็นกรรม  ซึ่งหมายถึงผู้ชายที่ซื้อบริการจากเด็กชาย ดังนั้น malakoi และ arsenokoitai จึงหมายถึงทั้งเด็กขายบริการและชายที่ซื้อบริการ 

เมื่อดูบริบททางวัฒนธรรม  จะทำให้เราเห็นภาพชัดขึ้น  ในกรีกนั้นความรักระหว่างผู้ชายถือว่าเป็นรูปแบบของความรักขั้นสูงสุด  ความสัมพันธ์ระหว่างชายสองคนจะเต็มไปด้วยความรัก  ความห่วงใย  มิตรภาพ  คุณค่าที่คล้ายคลึงกัน  และการอุทิศตัวทำงานบางอย่างที่คล้ายคลึงกัน  เรื่องเพศไม่ใช่หัวใจของความสัมพันธ์  หากอยู่ที่คุณงามความดี แต่ในจักรวรรดิโรมันในศตวรรษที่ 1 เกิดความเสื่อมถอยทางศีลธรรมมากมาย  ผู้ชายหมกมุ่นในเรื่องเพศและซื้อบริการทางเพศกันมากขึ้น  ผู้ชายบางคนข่มขืนกักกันทาสของตน  เด็กหญิงและเด็กชายที่หน้าตาดีถูกลักพาตัวขายไปเป็นทาสทางเพศ  ซึ่งนี่อาจเป็นสาเหตุว่าทำไม  ผู้ร้ายลักคนจึงปรากฏต่อท้ายจาก arsenokoitai ใน 1 ทิโมธี 1:10   ดังนั้นเมื่อพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชาย  นักวิจารณ์สังคมในสมัยนั้นจึงเห็นว่าเป็นความสัมพันธ์ที่เอารัดเอาเปรียบ  ไม่เท่าเทียม  เต็มไปด้วยราคะตัณหาและความรุนแรง  ความสัมพันธ์เช่นนี้เองที่นักบุญเปาโลถือว่าเป็นความผิดบาป

พระคัมภีร์นั้นต่อต้านการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างหญิง-ชายที่อยุติธรรม  เอารัดเอาเปรียบ  ใช้ความรุนแรง  แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าพระคัมภีร์ห้ามการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างหญิง-ชาย  เช่นเดียวกันเมื่อนักบุญเปาโลพูดถึงเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายที่เป็นความอยุติธรรม  เอารัดเอาเปรียบ  ใช้ความรุนแรง  ทารุณโหดร้าย  เราคงไม่สามารถพูดได้ว่านักบุญเปาโลห้ามการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้ชาย

ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่างคนเพศใด  ถ้าความสัมพันธ์เต็มไปด้วยความอยุติธรรม  ความโหดร้ายทารุณ  พระคัมภีร์ถือว่าเป็นบาปด้วยกันทั้งสิ้น

ก้าวย่างสู่อนาคต

ข้อความเพียงห้าจุดนี้เองที่คนนำมาอ้างแล้วอ้างเล่า  เพื่อทำให้การรักเพศเดียวกันเป็นความผิดบาป  แต่นี่ไม่น่าเป็นสิ่งที่คนเขียนพระคัมภีร์เห็นว่าเป็นเรื่องใหญ่แต่อย่างใด  เพราะเมื่อเทียบดูว่าพระคัมภีร์ทั้งเก่าและใหม่รวมกันนั้นหนาเป็นพัน ๆ หน้า  แต่มีแค่ห้าจุดนี้ที่ดูเหมือนจะพูดถึงการรักเพศเดียวกัน  และตามเหตุผลที่ว่ามาข้างต้น  ทั้งห้าจุดนี้ก็ไม่ได้กล่าวประณามว่าการรักเพศเดียวกันเป็นบาปแต่อย่างใด

สำหรับพระเยซูเอง  พระองค์สั่งสอนชาวยิวในสมัยพระองค์ว่า  อย่ายึดถือกฎตามตัวอักษร แล้วนำไปตัดสินผู้อื่น  แต่ให้ปฏิบัติต่อกันด้วยความรักความเมตตา พร้อม ๆ ไปกับการรักษาความยุติธรรมในสังคม

นักเทววิทยา Dr. Janet Ruffing, RSM กล่าวไว้ว่า "คนรักเพศเดียวกันนั้นถูกตัดสินตั้งแต่เขาเองยังไม่รู้ว่าตัวเองรักเพศใดกันแน่"  การศึกษาข้างต้นเหล่านี้  น่าจะเป็นดั่งการเปิดป