โอว! น้องหนอน น่าเอ็นดู๊ !?

1

ก่อนอื่น "ในมุมม่วง" ขอกล่าวคำสวัสดีปีใหม่แด่มิตรรักแฟนคอลัมน์ทุกท่าน

เนื่องในเทศกาลปีใหม่ที่ก้าวเข้ามาถึงนี้ ว่าไปก็เป็นเทศกาลที่คละคลุ้งไปด้วยบรรยากาศแห่งการระลึกถึงกัน ทั้งยังเป็นโอกาสที่ดีในการ "หยิบยื่นให้" เพื่อให้เกิดความเอิบอิ่มใจต่อกันและกัน
ช่วงเวลานี้ จะเห็นบริษัทห้างร้าน ตลอดทั่วถนนรนแคมต่างพากันประดับโคมไฟสีต่าง ๆ จนพรึ่บพรั่บละลานตา..

ไม่นะ! ประเด็นที่จะคุยไม่ได้อยู่ตรงที่ว่า พลังงานที่ใช้ไปเปรียบเสมือนการผลาญทรัพยากรธรรมชาติอะไรหรอก แต่ประเด็นที่จะกล่าวถึงเกี่ยวกับเรื่อง "ให้" ต่างหาก

ผู้เขียนเอ่ยคำว่า "ให้" (Give) ทีไร นึกถึงการเปล่งเสียงกล่าวทักทายของชาวอาทิตย์อุทัย ทุกที
ผู้เขียนคิดว่า ความพ้องต้องกันไม่เพียงแต่พ้องเสียงเท่านั้น แต่ช่วงเทศกาลแห่งการให้นี้ ได้โยงใยกับแดนอาทิตย์อุทัยในแง่อื่นด้วย

เนื่องมาจากผู้เขียนได้เห็นสุภาพบุรุษท่านหนึ่ง หอบหิ้วกระเช้าของขวัญใบเขื่อง ภายในกระเช้าอุดมไปด้วยผลิตภัณฑ์ที่ดีต่อสุขภาพซึ่งแพร่หลายมาจากประเทศญี่ปุ่น ที่สกัดใบชาเขียวแล้วแปรรูปไปอยู่ในรูปเครื่องดื่มรูปลักษณ์ต่าง ๆ เพื่อสะดวกต่อการบริโภค ทั้งบรรจุขวด บรรจุกล่อง และอื่น ๆ ตรงจุดนี้ผู้เขียนยังไม่แปลกใจอะไรหรอก เพราะคนรุ่นใหม่ก็บริโภคอะไร ๆ อย่างญี่ปุ่นเค้ามากโขอยู่ ทว่า พระเอกผู้สร้างความแปลกใจให้กับผู้เขียนก็คือ "น้องหนอน" นั่นเอง

น้องหนอนที่ว่านี้สีเขียวเข้ม (เรียกได้ว่าเขียวอื๋อ) ตัวล่ำ ตาโปนโต แต่ละปล้องของลำตัวอัดควบไปด้วยความสมบูรณ์พูนสุขอย่างเห็นชัด ที่สำคัญ น้องหนอนม้วนตัวแนบชิดติดอยู่กับหูหิ้วกระเช้าของขวัญด้วย

ผู้เขียนเห็นภาพดังกล่าวก็คิดไปพลาง ขมวดคิ้วไปพลางว่า การมอบกระเช้าของขวัญใบโต ๆ ที่เคยเห็นมาในกระเช้ามักบรรจุด้วยผลไม้ผลงาม ๆ ที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี หรือไม่ก็เป็นผลิตภัณฑ์บำเรอสุขภาพ หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดซึ่งคัดสรรอย่างดีเพื่อมอบแด่คนที่เคารพรัก บ่อยครั้งกระเช้าใบโตมักมอบแด่ผู้อาวุโสหรือผู้ที่สมควรได้รับเกียรติ ผลิตภัณฑ์ดี ๆ จึงเป็นเหมือนสื่อแทนใจ

ทว่า กระเช้าที่ผู้เขียนเห็นสุภาพบุรุษท่านนั้นหิ้วไป มีน้องหนอนตัวใหญ่เกาะไปด้วย ผู้เขียนก็เพียงนึกถึงหัวอกหัวใจของผู้หลักผู้ใหญ่ที่ต้องยื่นมือออกมารับกระเช้า ก่อนที่ท่านจะเหลือบมองผลิตภัณฑ์ที่คัดสรรมา ท่านต้องทักทายน้องหนอนเสียก่อน หลายปีผ่านมา ท่านเหล่านั้นรับกระเช้าผลไม้ผลงาม ความสดงดงามของพืชพันธุ์ก็มักจะไม่ยื่นให้กันพร้อมน้องหนอนเสียด้วยซิ ..ความคิดเรื่องนี้ ผู้เขียนหยุดพักไว้ แล้วดำเนินภารกิจต่อ ๆ ไป

2

จากนั้น ประจวบเหมาะเสียจริง ที่ผู้เขียนเดินเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ต คราวนี้ได้พบทั้งวงศาคณาญาติของน้องหนอน กระจายตัวเกาะติดอยู่ทั่วทั้งพื้นที่ มีตั้งแต่ตัวย่อม ๆ ที่เกาะขนาบกับหูกระเช้าของขวัญ ตัวพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่เป็นหมอนข้าง กระทั่งถึง ตัวเล็กตัวน้อยในรูปแบบพวงกุญแจ เท่านั้นแหละผู้เขียนถึงกับ "ฮา-กริบ" คือสับสนอยู่กับตัวเองว่า เหมาะจะเฮฮา หรือจะเงียบกริบเพราะความ งง ..

งง? กับความคิดริเริ่มของผู้ที่เลือกใช้หนอนเป็นแมซค็อท หรือเป็นพรีเซนเตอร์เครื่องดื่มเพื่อสุขภาพชนิดดังกล่าว

งง? กับวิธีส่งเสริมการขายด้วยการจัดกระเช้าของขวัญปีใหม่แล้วพ่วงน้องหนอนไปด้วย

งง? กับคนในยุคนี้ที่คุ้นชินกับน้องหนอนตัวเขียว จนมองไปตามศูนย์อาหารหลายต่อหลายแห่ง ตลอดจน ที่ทางอื่นใด ก็มีสมาคมคนรักหนอนถ้วนหน้า

เป็นเพราะอิทธิพลของการโฆษณาประชาสัมพันธ์รึเปล่า ที่ทำให้คนเรามองเห็นความคิขุอาโนเนะของน้องหนอน

เป็นเพราะการเลียนแบบกันใช่หรือไม่ ที่คนหนึ่งเล่นน้องหนอน อีกหลาย ๆ คนก็เอ็นดูน้องหนอนไปด้วย

เอ๊ะ! เป็นเพราะอะไร หรือเป็นเพราะผู้เขียนกระด้างเกินไป จึงไม่รักใคร่น้องหนอน

ผู้เขียนก็เห็นว่ารัฐบาลไทย พยายามสถาปนาให้สินค้าหนึ่งผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบล เป็นสินค้าที่ติดตลาดโลก

ต่อไปในตำบลที่ชีวิตประจำวันอยู่ใกล้ เขียด, ตะปาด, อึ่ง, คก, แย้ ก็มีโอกาสที่จะนำน้อง ๆ เหล่านั้นมาเป็นแมซค็อทได้ซินะ ถ้าจะเป็นเช่นนั้นจริง ผู้เขียนคงต้องเตรียมฝึกผูกมิตรประมาณว่า ว้าย! น้องแย้น่ารัก, อุ๊ย! ดูซิน้องคางคก จิ้มลิ้มเสียนี่กระไร .. จะเดินเข้าศูนย์อาหารใด ๆ หรือ ซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งไหน หรือห้างสรรพสินค้าก็ตามที เตรียมพบคณาญาติของสัตว์เลื้อยคลานกันไว้ได้เลย ว่าอย่างนั้นเถอะ

อย่ากระนั้นเลย เรื่องนี้ถือเป็นการคุยเล่น ๆ ให้เป็นอุทาหรณ์ว่า จะไฮไลท์สิ่งใดขึ้นมาเป็นสัญลักษณ์ อาจต้องคำนึงถึงที่ทาง และคุณค่าในแต่ละสังคมวัฒนธรรมไว้บ้างก็น่าจะดี

3

ท้ายที่สุด หลังจากภารกิจในวันนั้น ผู้เขียนกลับเข้าที่พัก เมื่อถึงเวลาเอนตัวลงบนที่นอนหวังผ่อนคลาย ได้เหลือบมองไปที่ข้าง ๆ กาย ..วุ้ย! คงจะเป็นฝีมือหลานของผู้เขียน ที่หวังดี พาพ่อพันธุ์น้องหนอน มานอนแทนที่หมอนข้างคู่ใจผู้เขียนไปซะแล้ว ขณะนี้ น้องหนอนทำลายความร้ายกาจของยุงที่บุกถึงในมุ้งได้เช่นกัน

โอ้ว! ยุคหลังความทันสมัย น้องหนอนร้ายกว่าเสือไปเสียแล้ว