เวลาเป็นของเรา

เชื่อว่าหลายคนกว่าจะปลูกดอกไม้แห่งถ้อยคำขึ้นมาจนเป็นสวนอักษรได้นั้น จำต้องต้องลงทุนลงแรงถากถางหญ้ารกในพงหนาม ขุดดิน ขึ้นแปลง เพาะปลูก รดน้ำพรวนดิน หมั่นดูแลใส่ปุ๋ยแห่งจิตวิญญาณผสานความรักลงไป...แต่ก็อีกนั่นแหละ กว่าจะปลูกดอกไม้แห่งถ้อยคำออกมาเป็นสวนอักษรได้ จำต้องผ่านเผชิญกับความขมขื่น เจ็บปวดและรวดร้าว บางดอกไม้จึงเหี่ยวเฉาไร้คนสนใจ

แต่ "สิ่งรัก" คือสิ่งที่เราเฝ้าทนุถนอม และเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตจิตใจเราแล้วมิใช่หรือ...