โลกมีอยู่
คอลัมน์/ชุมชน
แท้จริงแล้ว โลกก็มิได้โหดร้ายเกินไปนัก ยังมีธรรมชาติ ความงาม ความรัก ที่คอยแผ่เผื่อเจือจุนให้กับคนเราอยู่ทุกเช้าค่ำ แม้ในยามดื่นดึก หากหลายคนมิได้สนใจรับรู้เรียนรู้ ทว่ายังมีอีกหลาย ๆ คนที่นิ่ง- -และเฝ้ามองดูด้วยความชื่นชม ศรัทธา ต่อการดำรงอยู่ของชีวิต โลก และจักรวาล บางครั้ง เพียงเฝ้าดูต้นไม้ใบงอกหญ้าผลิบาน อาจทำให้ชีวิตจิตวิญญาณเราตื่นฟื้นมองโลกนี้น่าอยู่ยิ่งขึ้น... |
โลกมีอยู่ทั้งใบไม่เห็นโลก
โลกจึงโศกมืดมนและหม่นหมอง
โลกมีอยู่ทั้งใบไม่ตามตรอง
ใจจึงไม่แหงนมองเพลงใบไม้
ฟ้าคลี่ขวางขึงไว้ไม่เห็นฟ้า
ฟ้าจึงหนาวด้วยน้ำตาดาวร่ำไห้
ยามอรุณฉายทองผ่องอำไพ
ตาจึงมืดบอดไปไม่เห็นวัน
ตัวยืนอยู่ตรงไหนในโลกหล้า
ใต้ต้นไม้ ? ใต้ท้องฟ้า ? กลางคืนพรั่น ?
เห็นแต่ตนโตใหญ่ในโลกนั้น
จึงไม่ทันได้เห็นความเป็นจริง
โลกมีอยู่ทั้งใบกว้างใหญ่นัก
มีดอกไม้ทายทักทุกก้าววิ่ง
มีสายลม มีเงาไม้ให้พักพิง
มีอยู่ทุกสรรพสิ่งเสมอมา
มีสุข ทุกข์ เจ็บไข้ ในวันผ่าน
ฟ้ายังขึง ฝนยังขาน ตะวันจ้า
เพียงกระพริบลืมตื่นทั้งสองตา
จะพบโลกโอฬารกว่าตัวของตน
มีโลกอยู่ทั้งใบ ให้เห็นโลก
ประโยชน์ใด พร่ำโศกว่าโลกหม่น
โลกจะอบอุ่นไอในใจล้น
หากเงี่ยฟังเสียงฝน....เพลงใบไม้
ขวัญข้าว