เหตุเกิดที่บ้านสี่เสาเทเวศน์

ตั้งแต่จำความได้ เข้าใจว่านี่เป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์การเมืองไทยกระมัง ที่ประชาชนรวมตัวกันขับไล่ประธานองคมนตรี เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและที่จริงก็ไม่น่าจะเกิดขึ้นด้วย 

องคมนตรีนั้นควรจะลอยตัวอยู่เหนือการเมือง วางตัวให้มีความเป็นกลางและเป็นที่เคารพ ไม่ใช่เดินสายยุยงส่งเสริมให้ทำลายประชาธิปไตย หรือเรียกร้องให้ทหารทำการยึดอำนาจจากรัฐบาลพลเรือน หรือคอยกดดันแทรกแซงการทำงานของสถาบันต่าง ๆ ตามความต้องการของอำเภอใจ           

ประชาชนคงจะเหลืออดกับพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ แล้วจริงๆ เหตุการณ์การวิพากษ์วิจารณ์ในที่สาธารณะและการโห่ไล่จึงได้เกิดขึ้น ตำแหน่งประธานองคมนตรีหรือตำแหน่งรัฐบุรุษแม้จะฟังดูยิ่งใหญ่หรือศักดิ์สิทธิ์เพียงใดก็ไม่อาจปกป้องพลเอกเปรม  ติณสูลานนท์ จากความไม่พอใจของประชาชนไว้ได้อีกต่อไป อำนาจแม้นจะมีอยู่มากหากไม่รู้จักจัดการหรือจัดการอย่างไม่เหมาะสมก็อาจย้อนกลับมาทำลายตัวเองได้เหมือนกัน

เหตุการณ์การชุมนุมขับไล่พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ไม่ได้ตึงเครียดอย่างที่บางคนกังวล ตรงกันข้ามทีเดียวการชุมนุมครั้งนี้ค่อนข้างสนุกด้วยซ้ำไป

ผู้เข้าร่วมชุมนุม พูดถึงพลเอกเปรมกันอย่างสนุกปากและเต็มไปด้วยความดูแคลนโดยหยิบเอาบุคลิกของพลเอกเปรม มาทำให้เป็นเรื่องตลก  มีอยู่หลายประโยค หลายคำ(ซึ่งไม่อาจเล่าซ้ำได้) ที่ทำให้พลเอกเปรมกลายเป็นตัวตลกแทนที่การเป็นผู้มีบารมีนอกรัฐธรรมนูญ ส่วนตำรวจนั้นเป็นมิตรกับประชาชนอย่างมากต่อการชุมนุมในครั้งนี้ การชุมนุมจึงผ่านพ้นไปอย่างน่าพึงพอใจสำหรับฝ่ายประชาชน

------

เป็นที่ตระหนักกันดีว่าการเมืองหลังรัฐประหาร 19 กันยายน เป็นต้นมานั้นก่อให้เกิดวิกฤติการณ์ในหลาย ๆ ทาง มันได้ทำลายหลักการ และทำลายความน่าเชื่อถือของสถาบันหลาย ๆ สถาบัน จนประชาชนไม่สามารถหวังพึ่งความเป็นธรรมและความถูกต้องจากสถาบันต่าง ๆ ได้อีกต่อไป ซึ่งถ้าเป็นเช่นนี้ สังคมจะอยู่กันอย่างไร?

ไม่เฉพาะแต่สถาบันทางการเมือง อย่างรัฐสภา หรือฝ่ายบริหาร เท่านั้นที่ประชาชนเสื่อมสูญศรัทธา แต่รวมไปถึงสถาบันนิติบัญญัติที่บัญญัติหรือตีความกฏหมายรับใช้คณะรัฐประหารและรัฐบาลเถื่อน แล้วยังครอบคลุมไปถึงสถาบันตุลาการและกระบวนการยุติธรรมที่นับวันจะถูกสงสัยในความเที่ยงธรรม ในการเลือกปฏิบัติมากขึ้นทุกที

ตัวอย่างที่ชัดเจนคือการสั่งฟ้องผู้ชุมนุมที่ล้อมตึกเนชั่น ด้วยเห็นว่าหนังสือพิมพ์ของเครือเนชั่นลงข่าวไม่เหมาะสม  แต่กลับไม่สั่งฟ้องม็อบพันธมิตรที่ปีนเข้าไปในทำเนียบ ที่ปิดล้อมสำนักงาน กกต. อย่างคุกคามอุกอาจ

นอกจากองค์กรที่กล่าวมาข้างต้นแล้ว ความไม่น่าเชื่อถือยังลุกลามไปสู่องค์อิสระอย่างกกต.ซึ่งบทบาทที่ผ่านมาดูเหมือนจะคอยรับลูกจากรัฐบาลเถื่อนและคมช. กกต.ถูกเพ่งเล็งสงสัยและตั้งคำถามอย่างมากในตอนนี้ว่า ทำงานให้คณะรัฐประหารเสียมากกว่าทำงานเพื่อการเติบโตของระบอบประชาธิปไตย?

แน่นอน สถาบันที่ประชาชนเสื่อมศรัทธาอย่างมากในขณะนี้ต้องรวมถึงกองทัพด้วย ซึ่งนับวันจะถูกเกลียดชังจากประชาชนมากเข้าไปทุกที หลังจากที่หลังพฤษภาทมิฬกองทัพมีภาพลักษณ์ที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ  

หากลองไปเช็คตามเว็บไซต์การเมืองต่างๆ เลือกเอาเว็บไซต์อะไรก็ได้ที่คิดว่าเป็นกลางมากที่สุด ก็จะพบว่าเรื่องของทหารนั้นกลายเป็นขี้ปากรายวันของชาวบ้านร้านตลาด ไม่ว่าจะเป็นงบประมาณที่เพิ่มมากขึ้นอย่างน่าตกใจของกระทรวงกลาโหม การโยกย้ายแต่งตั้งนายทหารที่ไม่ต่างอะไรกับสมัยทักษิณคือแต่งตั้งพวกของตัวเองและโยกย้ายฝ่ายตรงข้ามเข้าไปเก็บไว้ในกรุ หรือการขยายตัวของ กอ.รมน.อย่างเกินความจำเป็น ฯลฯ

และที่จำเป็นต้องกล่าวถึงก็คือสถาบันองคมนตรี สถาบันองคมนตรีกำลังเผชิญกับวิกฤติศรัทธาครั้งใหญ่ ก่อนหน้านี้สถาบันนี้ได้รับความนับถือมาโดยตลอด มากบ้าง น้อยบ้างแล้วแต่เงื่อนไข แต่จะไม่มีใครรวมตัวกันเป็นหลักพัน แล้วกล้าไปตะโกนด่าองคมนตรีอยู่ปาว ๆ  ถึงหน้าบ้านอย่างเด็ดขาด

แต่แล้วหลังการรัฐประหาร 19 กันยา สถาบันองคมนตรีกลับกลายเป็นที่เกลียดชังอย่างไม่ปิดบังของประชาชน ทั้งนี้เพราะบทบาททั้งการอยู่เบื้องหน้าและเบื้องหลังการรัฐประหารของพลเอกเปรม และครอบคลุมไปถึงการตั้งคำถามเกี่ยวกับความเหมาะสมหลายข้อ เช่น ความชอบธรรมของพลเอกเปรม ในการอยู่ที่บ้านสี่เสาเทเวศร์? ค่าน้ำค่าไฟซึ่งเป็นจำนวนมากในแต่ละเดือนนั้น ใครเป็นคนจ่าย? สิ่งเหล่านี้เป็นคำถามที่จะตอบหรือไม่ตอบก็ได้ แต่ความแคลงใจของประชาชนนั้นก็คงมีอยู่ตลอดไป และทำให้การพูดเรื่องคุณธรรม จริยธรรมของพลเอกเปรมขาดน้ำหนักลงเรื่อยๆ

สถาบันองคมนตรีโดยประธานองคมนตรีกำลังพบกับปัญหาใหญ่ เป็นปัญหาของความน่าเชื่อถือศรัทธา นอกจากประชาชนจะไม่เชื่อถือศรัทธาอีกต่อไปแล้ว ประชาชนยังเห็นว่าเป็นปัญหาต่อระบอบประชาธิปไตยอีกด้วย หรือว่าปัญหาประการหนึ่งของพัฒนาการของระบอบประชาธิปไตยอยู่ที่บ้านสี่เสาเทเวศร์นี่เอง ?