นิราศรัฐ ก.ไก่

กาลหนึ่ง ณ รัฐ ก.ไก่

อันเป็นประชาธิปไตยอย่างยิ่ง

ประชาชีล้วนรักสงบจริง-จริง

บ้านเมืองแน่นิ่งมานานครัน

อย่าว่าแต่รัฐประหาร

มิเคยมีเรื่องร้าวฉานให้พรึงพรั่น

ประชาชาติต่างเป็นสุขพอ-พอกัน

ใต้ร่มเงาคำขวัญ "ประชาธิปไตย"

ตลอดมามิเคยเสียเลือดเนื้อ

สามัคคีเอื้อเฟื้อผู้ดี-ไพร่

14 ตุลาฯ – 6 ตุลาฯ ล้วนห่างไกล

พฤษภาฯ เป็นฉันใด – ไม่เคยมี!

บัดดลยักษาก็มาเกิด!

บัดเดี๋ยวระเบิดก็ครืนครั่น!

บัดโน้นเมืองทั้งเมืองเกิดอัศจรรย์!

ยักษ์จับกินเสียอย่างนั้นหน้าไม่อาย!!

บังเกิดเหล่าสมุนยักษ์คึกคักครื้น

จับแผ่นดินเคี้ยวกลืนอย่างมักได้

ใครหาญล้วงคอขับบังคับคาย

มันจับหม่ำเอาง่าย-ง่ายบัดเดี๋ยวนั้น!!

ผู้คนร้อยทั้งร้อยมิเคยเห็น

ล้านทั้งล้านเคยอยู่เย็นเป็นแม่นมั่น

เมืองทั้งเมืองไร้ยักษามาชั่วกัลป์

ขมุบขมิบรำพัน --- "…ฤาฝันไป?"

จึงร้อยใจล้านใจเป็นพวงมาลี

เสี่ยงหาผู้มากบารมีมาสวมใส่

ตั้งอธิษฐาน---แม้นใครหาญปราบยักษ์ร้าย

เอาอะไรไปแลกก็ยอมแล้ว…

(สาธุ…)

พวงมาลีลอยรี่ระรี้ระริก

มหาชนเร่งยิก-ยิกอยู่เจื้อยแจ้ว

กะพริบหนึ่งจากเวหามาวับแวว

คล้ายขานว่า "…ได้ยินแล้ว ใจเย็นเย็น"

บัดนั้น อสุนีกัมปนาท!

ไพเราะดั่งสายฟ้าฟาดความทุกข์เข็ญ

เหมือนถูกน้ำร้อนสาดสิ้นหนาวเย็น

เป็นบุญเมืองอยู่จนเห็น "ปฏิวัติ"!!

สงบ สะอาด ง่าย งาม…

ไร้ตะคอกคำราม ไร้ขบกัด

เจริญหู เจริญตา สารพัด

ควรยึดถือปฏิบัติกันสืบไป

มหาชนล้านทั้งล้านเบิกบานทั่ว

(มีแต่พวกคิดชั่ว-ชั่วที่ร่ำไห้)

อืม… คุ้มแล้วแหละหนา "ประชาธิปไตย"

ยักษาลี้ภัยอยู่ไกลลับ

เสียดายทำไม – รัฐธรรมนูญ?

เดี๋ยวก็ได้มานอนหนุนอีกฉบับ

เดี๋ยวฉีกอีก ก็ได้อีก จนเกินนับ

ถมทับเป็นปุ๋ยประชาธิปไตย

ได้มาง่าย ก็ฉีกง่าย สบายบรื๋อ

"ความสงบ" สิหาซื้อกันไม่ได้

("พวกนั้น" ยังร่ำไห้ปิ่มจะขาดใจ

ยังกับเอาเลือดเนื้อใครไปแลกมา)

อืม… หากมีประชาธิปไตยคือมียักษ์

สู้รักจะไม่มีเสียดีกว่า

อีกสิทธิ เสรี บลา-บลา-บลา…

ฤาจะสู้หรรษาสามัคคี

ครานั้น ณ รัฐ ก.ไก่

มหาชนพลันพร้อมใจหลับตาปี๋

สงบนิ่งพิงกันเป็นอันดี

ไว้อาลัยสิทธิ์ เสรี ประชาธิปไตย

(ไชโย!)