กลับสงกรานต์

ภาพจาก http://edu.npru.ac.th

และแล้วการคอยรอก็มาถึง

หัวใจซึ่งโหยหากลับมาบ้าน

พักภาระร้อนรน ‘คนทำงาน’

แรมคืนผ่านการไกลห่างระหว่างวัน

ในที่สุดการพบพานก็หวานนัก

ที่ท่ารถจอดพัก คอยรับขวัญ

รอรอยยิ้มคนมาจากฝ่าฟัน

ด้วยรอยยิ้มไม่ต่างกันของคนรอ

แม้รุ่มร้อนราวไฟในผืนหล้า

กลางเมษาฯ ฝุ่นทรายฟุ้งทั่วคุ้งหนอ

แต่กลางใจเย็นสงบ ดั่งพบพอ

เกิดก่อสายธารใสในวันพบ

วางของฝากพะรุงพะรังทั้งสองมือ

แล้วก้มกราบคนนับถือใจสงบ

น้ำตาเปื้อนตัก  ลูกรักซบ

อบอุ่นในกอดรับ กลับสงกรานต์

และแล้วการคอยรอก็สมหวัง

หนึ่งครั้งในรอบปีเราที่บ้าน

บอกผูกพันทุกเรื่องราวให้ยาวนาน

ก่อนมะรืนลูกหลานจะกราบลา

โดยการพบไม่รู้ว่าอีกวันใด?

                                             กังวาลไพร นามฯ

                                                กลุ่มโดยสารวรรณกรรม