จากตันฮั่วง้วน ถึง ริมปิงซูเปอร์สโตร์

คนเชียงใหม่รู้จักริมปิงซูเปอร์สโตร์ ในฐานะซูเปอร์มาร์เก็ตที่เป็นแบรนด์ของคนเชียงใหม่ เป็นธุรกิจของตระกูลตันตรานนท์ ตระกูลพ่อค้าเก่าแก่อีกตระกูลหนึ่งของเชียงใหม่ เราเรียกกันสั้น ๆ ว่า "ริมปิง" ฉันเป็นลูกค้าประจำของริมปิง เพราะชอบตรงจอดรถง่าย เดินเข้าถึงของง่าย และมีของกินของใช้ที่เลือกมาอย่างดี ราคาแพงกว่าข้างนอกนิดหน่อย แต่มาแล้วได้ทุกอย่าง

ริมปิงที่ฉันไปประจำคือสาขาโชตนา ซึ่งตอนนี้ย้ายมาอยู่แถว ๆ สี่แยกสนามบิน การย้ายริมปิงกระทบต่อความรู้สึกลูกค้าประจำหลายคนซึ่งติดกับที่  ริมปิงมีสี่สาขาคือ โชตนา  นวรัฐ  รวมโชค และกาดฝรั่ง พวกฉันจะติดสาขาโชตนา รู้สึกคุ้นเคยทั้งกับสถานที่ เดินเข้าไปจะหาของสะดวกกว่าสาขาอื่น และยังคุ้นเคยกับพนักงานที่ล้วนแต่น่ารัก เหมือนมาเจอคนรู้จัก

พอรู้ว่าริมปิงหมดสัญญาเช่าที่นี่ ต้องย้ายก็ยังรู้สึกใจหาย วันสุดท้ายก็ยังคิดมาจะเดินเพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ  ปานนั้นเลยแหละ

ฉันคิดว่าในฐานะ "แบรนด์" ริมปิงประสบความสำเร็จที่ทำให้ลูกค้า (อย่างน้อยก็ฉัน) รู้สึกติด และอาลัยอาวรณ์ถึงขนาดอยากไปเก็บความทรงจำ

ในยุคที่ร้านโชว์ห่วยใกล้ตายเช่นนี้  ริมปิงกลับผงาดขึ้นมาได้ คุณวรวัชร ตันตรานนท์ ผู้บริหารริมปิง ให้สัมภาษณ์ในประชาชาติธุรกิจว่า ลูกค้าของริมปิงนั้นอยู่ระดับเอ และบี  คือไม่ไปแข่งกับรายย่อย เน้นสินค้าที่เป็นที่ต้องการของคนกลุ่มเล็กที่มีกำลังซื้อ โดยเฉพาะชาวต่างชาติในเมืองเชียงใหม่ ทำให้ริมปิงประสบความสำเร็จ

ย้อนกลับไปยี่สิบปีที่แล้ว ฉันทำงานให้กับบริษัทแทน แอนด์ ที แอดเวอไทซิ่ง จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทโฆษณาอินเฮาส์ของตันตราภัณฑ์  ห้างสรรพสินค้าท้องถิ่นในเครือตันตรานนท์ ตอนนั้นยังไม่มีริมปิง และห้างใหญ่จากเมืองบางกอกเข้ามา "ไปตัน ทันสมัย" เขาว่างั้น

ข้อมูลที่ผ่านหน้าไปมา เมื่อมาถึงวันนี้ ทำให้รู้สึกผูกพันกับตันตราภัณฑ์อยู่บ้าง นับย้อนไปเมื่อประมาณปี 2475 รุ่นปู่ของคุณวรวัชร ช่วงนั้นเชียงใหม่มีร้าน ตันฮั่วง้วน บริหารงานโดยเถ้าแก่ง่วนชุน แซ่ตั้ง คุณปู่ของคุณวรวัชร ตันฮั่วง้วนขายสินค้าที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ พวกเครื่องกระป๋อง เครื่องใช้ บุหรี่ เป็นที่รู้จักของบรรดาเจ้านาย ข้าราชการ และชาวต่างชาติ (เหมือนริมปิงตอนนี้เลย)

จากตั้นฮั่วง้วน ก็พัฒนามาเป็นตันตราภัณฑ์  ในยุคเฟื่องฟูนั้นตันตราภัณฑ์มีสองสาขา ถือเป็นห้างใหญ่ทั้งสองห้าง จนกระทั่งสุชัย เก่งการค้า สร้างกาดสวนแก้วขึ้น และดึงห้างเซ็นทรัลเข้ามา สงครามห้างตอนนั้นระอุยิ่ง ตันตราภัณฑ์ก็เริ่มแผ่วลง จากคู่แข่งทางการค้าก็เริ่มมีการเจรจาควบรวมกิจการกัน และตันตราภัณฑ์ก็หายไปจากเมืองเชียงใหม่ เหลือเพียงห้างเซ็นทรัล และโรบินสัน

เหมือนจะแพ้แต่ก็ไม่ ตระกูลตันตรานนท์หันไปทำธุรกิจอีกอย่างหนึ่งคือ เซเว่น อีเลฟเว่น กินรายย่อยทั่วภาคเหนือ เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งฉลองครบร้อยสาขาไปหมาด ๆ  และอีกธุรกิจหนึ่งก็คือ ริมปิงซูเปอร์สโตร์นั่นเอง

ไปริมปิงสาขาใหม่ที่เพิ่งย้ายไป สวยเชียวค่ะ ไม่ใหญ่มาก แต่ของเยอะขึ้น มีการจัดแต่งสวยงาม โดยเฉพาะการเล่นไฟ นึกถึงร้านตันฮั่วง้วน นี่ถ้าเถ้าแก่ง่วนชุนมาเห็นธุรกิจที่เขาสร้างขึ้นมาคงดีใจ  เพราะดูเหมือนจะล้มหายตายจากไปท่ามกลางสงครามเศรษฐกิจ แต่สิ่งที่ยังคงอยู่กลับเป็นธุรกิจดั้งเดิมของเขานั่นเอง

ภาพประกอบจาก www.rimping.com และ www.cm77.com

ร้านตันฮั่วง้วนเมื่อประมาณปี 2475