เรื่องของความทรงจำ

มุกรื่น

ความทรงจำเป็นสิ่งที่ยืนยันว่า เรื่องที่ผ่านพ้นไปแล้วยังคงอยู่ ตราบที่เจ้าของความทรงจำนั้นยังไม่ลืม

ฉันมักรื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆได้ตอนที่ไม่ได้ตั้งใจ ทั้งตอนกำลังเอื่อยๆ หรือเพลินกับเรื่องอื่นอยู่ ไม่ก็เห็นของบางอย่างที่ทำให้ฉุกนึก

พอระลึกได้ที ก็เหมือนถูกดูดให้เข้าไปร่วมเหตุการณ์อีกครั้ง

จากนั้นจบลงด้วยความรู้สึกแบบใดแบบหนึ่ง แล้วก็หายไป

ภาพจากเว็บไซต์ศูนย์หนังสือจุฬาฯ

ตอนที่เห็นหนังสือ ใส่สีชีวิต ก็รู้สึกดีใจเพราะอยากอ่านฝีมือของผู้เขียนคนนี้อีก ยังจำความรู้สึกตอนที่อ่าน ความสุขของกะทิ ได้อยู่เลยว่า อ่านด้วยความกระตือรือร้นขนาดไหน

คราวนี้ก็เช่นกัน สารภาพว่าอ่าน ใส่สีชีวิต ด้วยอาการขนลุกอยู่หลายตอน แถมน้ำตาคลอในบางบท

นอกจากเรื่องของอารมณ์ที่เกิดขึ้นขณะอ่าน ครั้งนี้ความทรงจำของผู้เขียนได้เป็นกำลังใจและทำให้เกิดความประทับใจ ทั้งยังช่วยต่อแรงบันดาลใจที่จะทำเรื่องดีๆ และการได้รับรู้ความทรงจำของผู้อื่น ก็เหมือนได้หวนนึกถึงความทรงจำของตัวเองไปด้วย

แคลเป็นเพื่อนผู้หญิงที่ฉันยอมรับอย่างเต็มใจว่าสวย ตัวสูง ขาว ร่าเริง ช่างพูดและช่างซักถามเหมือนเด็กๆแม้ภายนอกดูเป็นผู้ใหญ่ แคลเป็นคนจริงใจและจริงจังมากดูได้จากตอนที่ร้อนใจ คนใกล้ตัวจะรู้ได้เพราะความกระวนกระวายแผ่มาถึง แคลโดนฉันแกล้งหยอกบ่อยๆ พอรู้ว่าตัวถูกแกล้งแคลจะทำเป็นจริงจังเว่อร์ๆตะโกนใส่ฉันว่า "ฉันไม่ชอบเธอแล้ว"

ก่อนแยกย้ายกันฉันบอกเรื่องหนึ่งให้แคลฟังอย่างตั้งใจ พูดจบฉันเหลือบตาขึ้นมอง เห็นแคลน้ำตาคลอกับเรื่องที่ฉันเล่า เรารู้จักกันได้ไม่นานแต่ก็สนิทกันขนาดนี้ ตอนนั้นยังแปลกใจเลยว่าเพื่อนคนนี้เข้าใจความรู้สึกของฉันด้วย

กวาเป็นคนที่ดูเด็กมากจากการแต่งตัวและท่าทางทั้งที่จริงๆเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความที่รับผิดชอบตัวเองทั้งการงานและชีวิตทำให้เป็นคนเก่งและเอาตัวรอดได้ แต่เหล่านั้นไม่ได้ทำให้ความร่าเริงและตลกในตัวกวาหายไป นอกจากนี้ สิ่งที่ฉันรู้สึกได้ตลอดเวลาที่เรารู้จักกันคือ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ใจดีและความห่วงใยที่ส่งมาถึง วันนี้กวาได้ของจากฉัน แน่ว่าวันต่อไปกวาจะมีของมาให้ตอบแทน กวาเป็นคนส่งข้อความมาอวยพรหรือทักทายในโทรศัพท์เสมอ

แม้แต่ในวันที่แยกย้ายกัน กวาก็ไม่ลืมมีของมาให้

เพราะมีพบต้องมีจาก ช่วงเวลาอยู่ร่วมกันจึงเป็นช่วงที่เมื่อห่างกันไปแล้วจะถูกนำมานึกถึง

ไม่ว่าจะนึกถึงเพื่อเป็นประสบการณ์ หรือเพื่อเป็นกำลังใจให้เดินหน้าต่อ

กับเพื่อนสองคนนี้นึกถึงจบแล้วกลับยิ่งคิดถึงมากขึ้นจับใจ

จนกว่าจะเจอกันอีก ฉันหวังว่าทุกวันนี้ของทั้งแคลและกวาจะเป็นอย่างที่เพื่อนสองคนปรารถนา ไม่มีเรื่องใดให้เป็นทุกข์มาก มีความสุข และสดใสเหมือนตอนที่เราสามคนอยู่ด้วยกัน

และขอเป็นกำลังใจกลับคืนให้ผู้เขียน ในเรื่องของสุขภาพ และการทำงานต่อไป.