ประกายไฟสว่างท่ามกลางความมืด

ฉันนั่งรับเวรอยู่ที่เคาน์เตอร์ หูได้ยินพี่ส่งเวรว่า แม่พิการตั้งแต่เอวลงไป ขาลีบทั้งสองข้างต้องนั่งรถเข็น พ่อเด็กก็พิการ ขาด้วนทั้งสองข้างเดินใช้ไม้ค้ำยัน ทั้งสองคนมีอาชีพขายลอตเตอรี่  และวันนี้แม่คลอดลูกด้วยการผ่าตัดออกทางหน้าท้อง  คุณพระช่วย! เธอท้องได้ด้วย ฉันหันไปถามพี่ที่ส่งเวรว่าเธอท้องได้จริงๆเหรอ  พี่หัวเราะแล้วตอบมาว่า ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆ เธอมาคลอดแล้ววันนี้

ทารกเพศชายตัวอ้วนน้ำหนักสามพันกรัมนอนหลับอยู่ในรถเด็ก นั่นคือลูกของเธอ ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้รับเวรไปยืนมองเด็กน้อย อวัยวะครบไหม ฉันถามพี่ที่ส่งเวร พี่หัวเราะอีก บอกว่าเธอถามเหมือนพ่อเด็กเลย คำถามเดียวกันเปี๊ยบ ฉันยิ้มแต่แววตายังกังวลอยู่ แล้วเขาปกติดีใช่ไหม ก็ปกติดีนี่ โน่นแน่ะ พ่อเขาเดินมาหาลูกอีกแล้วเป็นเที่ยวที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้  รู้แต่ว่า มายืนมองลูกด้วยสายตาเปี่ยมรักและกังวล เขาสบายดีใช่ไหมครับ  พ่อเด็กเอ่ยปากถาม  ทุกคนหันมามองหน้าแล้วพยักหน้าพร้อมกัน ก็เห็นปกติดีนี่ พี่ส่งเวรเป็นคนตอบ

ฉันอุ้มลูกไปส่งให้แม่เอาลูกดูดนม ทันทีที่รับลูก ฉันเห็นคนเป็นแม่น้ำตาร่วงพรู  เขาปกติดีไหมคะ  เธอถามฉัน พ่อเด็กบอกว่าต้องเจาะเลือดดูไหมว่าเป็นอะไรไหม พิการหรือเปล่า ฉันตอบเขาทั้งสองคนว่าใจเย็นๆ นะ เท่าที่ดูก็เห็นว่าเขาปกติดี รอครบ48ชั่วโมงก็เจาะเลือดดูไทรอยด์  ตัวเหลืองและกรุ๊ปเลือด อย่างอื่นค่อยว่ากันอีกที  ให้เขาดูดนมแม่ตลอดนะ ดูแลเขาดีๆ มีอะไรให้ช่วยบอกนะ

มีคนหลายคนแวะเวียนมาเยี่ยมเขาทั้งสอง ทุกคนล้วนนั่งอยู่บนรถเข็น เหมือนมีร่างกายเหลือแค่ท่อนเดียวคือท่อนบน  ฉันมองดูพวกเขา ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย สีหน้าทุกคนดีใจที่ได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็ก ต่างวนเวียนกันอุ้ม ผู้หญิงคนนั้นอุ้มเขาแล้วร้องไห้ บอกว่าขอให้เดินได้นะลูก ฉันหลบตาพวกเขาและรู้สึกเศร้าจนแทบจะร้องไห้ออกมา มีคำถามบางคำถามแว่วมาในใจฉัน มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปไหมถ้ามันไม่เป็นอย่างนี้ 

ถึงกระนั้นเด็กน้อยคนนี้ดูเหมือนดวงดาวเล็กๆ ที่ส่องแสงจ้าท่ามกลางความมืดมิดของจักรวาล  เขาอยู่ในอ้อมแขนของแต่ละคนที่นั่งอยู่บนรถเข็น  ท่ามกลางสีหน้าเปื้อนยิ้ม และเสียงดีใจของทุกคนที่เขาเกิดมามีร่างกายสมบูรณ์  ไม่ขาดเหมือนผู้คนที่แวดล้อมเขาอยู่

เด็กน้อยกลับบ้านกับพ่อแม่และหมู่เพื่อน พร้อมร่างกายและผลเลือดปกติ ฉันหวังให้เขาเติบโตขึ้น  เป็นแขนขาและร่างกายทั้งมวลของคนที่ขาดทั้งหมดนั้น  ขบวนรถเข็นออกจากตึกขาวไปพร้อมกัน ในอ้อมกอดแม่มีเด็กทารกเล็กๆ ซุกอยู่  เขาอาจเป็นหนึ่งในหลายคนที่เติบโตท่ามกลางความขาดแคลน  แต่ฉันรู้ว่าสิ่งเดียวที่เขามีพร้อม  นั่นคือความรัก  สิ่งที่มีอยู่จริงบนโลกมายาใบนี้  โชคดีนะเด็กน้อย 

เรื่องของเธอ เหมือนเรื่องบังเอิญที่ผ่านเข้ามาอยู่ในใจฉัน  หากฉันเดินผ่านคนที่นั่งบนรถเข็น  ฉันจะมองหาเธอ  ตัวแทนประกายไฟวูบเล็กๆ ล่องลอยมาให้เห็นโลกคนเต็มกับคนขาด