พลเมืองแห่งข้า : ฤาให้ทหารเสวยอยู่ชั้นฟ้า

"...ยังมีเรื่องเล่าขับขานเป็นตำนาน
คือนกที่บินข้ามขุนเขา,สู่ฟ้า
ปีกอันแกร่งกล้าสง่างามพลันถลา
ร่วงลิ่วซบผืนดิน
โอ.เจ้านกเสรี จากไปไม่หวนคืนรัง
คือคำถามมากมายที่เฝ้าไถ่ถาม…
คำตอบนั่นหรือ...หายไปกับสายลม."

ผ่านไปกี่สิบปีแล้วเล่าหนอ...ความจริงที่ถูกกลบลบเลือนหาย ความตายยังคือความว่างเปล่า ยุติธรรมนั่นสลายย่อยไปกับฝุ่นและเลือดที่เหือดแห้งจางไปกับกาลเวลา...

ในห้วงพฤษภารำลึก ทำให้ใครหลายใครครุ่นนึกถึงภาพเหตุการณ์อันโหดร้ายเลวร้าย...บทบันทึกความขัดแย้ง การใช้กำลังของอำนาจทหารกับปวงประชาชนสองมือเปล่า...ให้จดจำ

"โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง..."