มนต์เพลงคาราบาว – เมื่อเขาควายถูกเพนท์สี

ณ วินาทีนี้ เราคงไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเพลงของคาราบาวนั้นส่งอิทธิพลต่อวงการเพลงของไทยมากมายเหลือเกิน ทั้งในส่วนของภาคดนตรีที่แน่นปึ๊ก, ลักษณะดนตรีและภาพลักษณ์ที่เป็นภาพจำของผู้ฟัง (และยังเป็นพิมพ์เขียวให้บรรดา "เพื่อชีวิตซีร็อกซ์" ตามค่ายเทปและผับเพื่อชีวิตได้นำไปลอกใช้กันอย่างเอิกเกริก) และเสียงร้องอันเป็นเอกลักษณ์ของสมาชิกในวง รวมทั้งฝีมือการเขียนเพลงของยืนยง โอภากุลที่ประกอบไปด้วยเนื้อหาที่สามารถนำเหตุการณ์บ้านเมืองในช่วงเวลานั้นๆมาบอกเล่าได้อย่างตรงประเด็น บวกกับลูกเหน็บเจ็บๆ คันๆ ผสานเนื้อหาลึกซึ้ง ผสมลูกหวาน (ที่แม้จะนานๆ เห็นที แต่ทุกครั้งที่น้าแอ๊ดแกจะเขียนเพลงรัก ก็มักจะ "จี๊ดใจ" คนฟังได้เสมอๆ) ได้อย่างลงตัว

องค์ประกอบเหล่านี้นี่เอง ที่นำพาคาราบาวไปสู่พรมแดนความนิยมที่กว้างไกลถึงระดับ "สิบ-ร้อย-พัน ยันรัฐมนตรี"...มากกว่าที่วงเพื่อชีวิตในรุ่นก่อนๆ จะทำได้ จวบจนถึงวันนี้ แม้ว่าคาราบาวจะเลยพ้นจุดสูงสุดของอาชีพมาแล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงทำงานกันต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน

เมื่อวาระ 25 ปี ของการก่อตั้งวงในปีที่แล้ว ก็เกิดโครงการ Tribute Album ของคาราบาวขึ้นมาเงียบๆ จนมาเสร็จเรียบร้อยในปีนี้

อัลบั้มที่ผมพูดถึงก็คืออัลบั้ม "มนต์เพลงคาราบาว" นั่นเองครับ

อัลบั้มนี้เป็นการนำเอาศิลปินหลากหลายแนวทางมาตีความเพลงของคาราบาว (รวมทั้งงานเดี่ยวของน้าแอ๊ดเองด้วย) ในลักษณะเฉพาะตัว [ที่ว่าหลากหลายนั้น ก็มีตั้งแต่รุ่นเดอะอย่างคุณชาย เมืองสิงห์ หรือแม่ขวัญจิต ศรีประจันต์ ไปจนถึงรุ่นของพีระภัทร เถรว่อง (บี เครสเซนโด้) และธนชัย อุชชิน (ป๊อด โมเดิร์นด็อก) เชียวแหละ]

ผลที่ได้จึงเป็นภาพของเพลงของคาราบาวที่ถูกนำมาตีความใหม่ตามความถนัดของแต่ละคน (ถ้าจะเปรียบเอาขำๆ ก็คงเหมือนกับการนำเขาควายมาให้ศิลปินฝีมือดีหลายๆ คนเพนต์สีตามความถนัดนั่นแหละ)อย่างเช่นมนต์สิทธิ์ คำสร้อยที่ทำให้ "ตุ๊กตา" กลายเป็นเพลงลูกทุ่งที่เจือความเศร้าและมุมมองของคนที่ผ่านโลกมานานได้อย่างงดงาม หรืออย่าง "ลมพัดใจเพ" ที่น้าแต๋ม-ชรัส เฟื่องอารมณ์ทำให้เพลงนี้ออกมาน่ารักและ "หล่อ" เหมือนเพลงของน้าแต๋มเองเลยเชียว

เพลง "ตุ๊กตา"

เพลง "ลมพัดใจเพ"

ด้วยการที่นักร้องแต่ละคนมาจากแนวดนตรีที่หลากหลาย อัลบั้มนี้จึงเสี่ยงที่จะกระจัดกระจายไปคนละทิศทาง แต่อัลบั้มนี้ก็แก้ไขปัญหานี้ด้วยการใช้ทีมดนตรีหลักชุดเดียวกับที่มีส่วนร่วมในอัลบั้ม "ซึม เศร้า เหงา แฮงค์" (อัลบั้มที่น้าแอ๊ดของเราๆ ท่านๆ นำเพลงที่น้าทิวาเคยแต่งไว้มาร้องใหม่) อาทิเช่นนล สิงหลกะ (กลอง), สุเทพ ปานอำพัน(เบสส์), จักรินทร์ ดวงมณีรัตนชัย (กีตาร์ไฟฟ้า) และอีกหลายชีวิต แถมยังมีคุณเขียว – กีรติ พรหมสาขา ณ สกลนคร สมาชิกคาราบาวรุ่น Classic Line-Up มาร่วมเล่นกีตาร์อะคูสติกในทีมดนตรีหลักด้วย รวมทั้งสมาชิกท่านอื่นๆ ของคาราบาวที่มาเป็นแขกรับเชิญในหลายๆ เพลง (เช่นน้าแอ๊ดที่มาเป่าฮาร์โมนิก้าในเพลง "แร้งคอย" ฉบับของน้าหงา คาราวาน หรือเทียรี่ เมฆวัฒนาที่รับผิดชอบเสียงกีตาร์ทั้งหมดในเพลง "สาธุชน" ที่ร้องโดยคุณสุรสีห์ อิทธิกุล เป็นต้น) จนทำให้อัลบั้มนี้มีดนตรีที่เข้มแข็งพอตัวทีเดียว

แต่ในเพลง "ทะเลใจ" ที่ร้องโดยป๊อด โมเดิร์นด็อกดูจะมีสี-กลิ่นที่แตกต่างออกไป ตรงที่ได้เมธี น้อยจินดา สมาชิกของโมเดิร์นด็อกเองมาเล่นเปียโนและอะคูสติกกีตาร์ ทำให้ "ทะเลใจ" ในเวอร์ชั่นนี้ฟังดูงามอย่างหม่นๆ เหมือนกับที่เราเคยได้ยินโมเดิร์นด็อกนำเพลง Somebody ของ Depeche Mode มาเล่นใหม่ในคอนเสิร์ต The Very Common of Moderndog ยังไงยังงั้น

เพลง "ทะเลใจ"

ขอแนะนำให้ฟังเพลงนี้ประกอบการอ่านสกู๊ป "15 ปีพฤษภา: ‘ผู้จัดการ’ กลางทะเลใจ"
ของคุณมุทิตา เชื้อชั่งครับ เธอเขียนดีทีเดียว
(เฮ้ยๆ ปลา...แกเลี้ยงข้าวฉันมื้อนึงเลยนะเฟ้ย เราช่วยโฆษณาบทความให้แล้ว อิอิ...)

แม้ว่าผมจะรู้สึกชอบ "ทะเลใจ" เวอร์ชั่นนี้มากมายอย่างไรก็ตาม แต่ในการฟังอัลบั้มนี้ในมากรอบเข้า ก็ทำให้ผมพบว่าผมมีเพลงในอัลบั้มนี้ที่ผมชอบมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็น "ถามหาความรัก" ที่ร้องโดยคุณแป๋ม – สุภัทรา อินทรภักดี, "เทวดาท่าจะแย่" ที่พี่โต้ ชิริก – ติ๊ก ชิโร่ทำซะกลายเป็นเพลงของตัวเอง, "รักต้องสู้" เวอร์ชั่นใสๆของกิฟท์ โมโนโทน หรือ "หัวใจบ้าบิ่น" ที่ดูจะเข้าปากคุณศักดา พัทธสีมาเสียเหลือเกิน ฯลฯ

เพลง "ถามหาความรัก"

เพลง "รักต้องสู้"

และในการฟังอัลบั้มนี้หลายรอบ ก็ทำให้ผมรู้สึกถึงความเป็นนักแต่งเพลงฝีมือระดับ "อาวุธครบเครื่อง" ของน้าแอ๊ดมากขึ้น

...มากเสียจนมองข้ามความรู้สึกที่กังขากับ "ตัวตน" บางประการของน้าแอ๊ดเลยครับ