ภาพโดย JR
สุดหล่อเป็นหนุ่มน้อยน่ารัก คล้ายๆ ดาราหนังฝรั่งเรื่องเบนจี้
"ดาราคนไหนอ้ะ" เพื่อนสงสัย
"ก็ดารานำไง ที่ชื่อเบนจี้น่ะ" ฉันบอก เธอเคยดูนานแล้ว คงจำไม่ได้ละสิ หุหุ
"อ้าว นั่นมันหมานะ"
ก็หมาน่ะสิจ๊ะ เฮ้อ
.........
เห็นครั้งแรกสุดหล่อไม่ได้มีแววหล่อแม้แต่นิด ขี้เหร่ก็ยังธรรมดาไป เรียกว่าเกือบดูไม่ได้เลยดีกว่า
ฉันยืนอยู่หน้าบ้านเช่าที่ขอนแก่น เมื่อหมาตัวหนึ่งเดินผ่าน มันเดินเหยาะๆ เหมือนไม่เต็มใจจะเดิน หัวที่ดูเหมือนมีเนื้อบางๆ หุ้มกะโหลกนั้นก้มงุด ขาหลังโก่ง หัวจรดหางไม่มีขนสักเส้น ผิวหนังสกปรกกระดำกระด่างเต็มไปด้วยแผล หนองไหลเยิ้ม บางแผลแดงเถือก แฉะฉ่ำทั้งน้ำเลือดน้ำเหลือง ส่งกลิ่นเหม็นหึ่ง แมลงวันกลุ่มหนึ่งบินตามอย่างตั้งอกตั้งใจ
"จุ๊ จุ๊ ไปไหนจ๊ะ สุดหล่อ" ฉันทักทาย ตั้งใจเรียกให้ตรงข้ามกับสารรูปของมัน
ไม่มีปฏิกิริยา มันก้มหน้าเดินต่อเหมือนไม่สนใจอะไรเลยในโลก
วันต่อๆ มา สุดหล่อยังคงเดินผ่าน แมลงวัน(คงจะกลุ่มเดิม) ยังบินตามอย่างไม่ลดละเลิก ฉันทักทุกวัน มันก็ไม่เคยสนใจ มันผอมหัวโตทีเดียว
"กินข้าวมั้ยจ๊ะ สุดหล่อ" ฉันโชว์ชามข้าวคลุกแกงจืด มันเดินผ่านเฉย
วันต่อมา ฉันวางชามข้าวไว้นอกรั้วแล้วถอยเข้าบ้าน แอบเห็นสุดหล่อหยุดเดิน ย้อนกลับมากินช้าๆ จนเกลี้ยง แล้วก็ไป
จากนั้น สุดหล่อก็แวะกินข้าวทุกวัน แต่มันไม่สนใจอะไรเลย ไม่เงยหน้า ไม่มอง คุยด้วยก็เฉย ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เหมือนหมาหูหนวก กินแล้วก็ก้มหน้าเดินเหยาะๆ ต่อไป ไม่เคยวิ่ง ขนาดข้ามถนน มันยังเดินระทวยเป็นทองไม่รู้ร้อน รถต้องหลบหลีกมันเอง
ฉันไปสืบในซอยที่สุดหล่อเดินเข้าไป ได้ความว่ามันชื่อไอ้เตี้ย เป็นหมาของยายละมุดขายขนมจีน ความจริงเป็นหมาของลูกสาว แฟนซื้อให้ แต่พอเลิกกับแฟนไปมีกิ๊กใหม่ สุดหล่อก็กลายเป็นหมาหัวเน่า ยายละมุดต้องรับภาระต่อทั้งที่ไม่เต็มใจจะรับ
สุดหล่อไม่ค่อยได้กินอะไร นอกจากบางวันมีขนมจีนเหลือ ไม่มีใครเล่นด้วย ไม่มีคนลูบหัว พูดคุย อาบน้ำหรือหาเห็บหมัดให้ บางคืนยายละมุดลืมหมา สุดหล่อต้องนอนตากยุงริมถนน พอขี้เรื้อนกิน มันเลยหมดสิทธิ์เข้าบ้านอย่างถาวร
สุดหล่อคงรู้สึกเหมือนอยู่ลำพังในโลกใบนี้
ฉันซื้อขี้ผึ้งผสมกำมะถันมาทาแผลให้สุดหล่อ มันยืนเฉยเหมือนหุ่น หน้าฉันมันก็ไม่มอง ความจริงมันไม่มองอะไรเลย ตาลอยไปไหนไม่รู้
ความที่มันเฟะทั้งตัว ยากระปุกหนึ่งเลยใช้ได้แค่ 2-3 ครั้ง ทาเสร็จทุกครั้งฉันต้องรีบอาบน้ำ เพราะเหม็นทั้งยา เหม็นทั้งน้ำหนองจากแผลสุดหล่อ
อาบแล้วยังเหม็นอย่างน่าประทับใจไปอีกครึ่งวัน!
ทายาทุกวันจนผิวหนังแฉะๆ ไม่มีแล้ว ฉันก็ลากสายยางออกมาจากบ้าน ลงนั่งอาบน้ำให้สุดหล่อข้างถนน มีสมาชิกบ้านสี่ขาตัวอื่นๆ เบียดกันดูอยู่หลังประตูรั้ว
ฉันเกร็งนิดๆ กลัวสุดหล่อดิ้น แต่ปรากฏว่าสุดหล่อยืนนิ่ง มันสะดุ้งนิดเดียวเมื่อน้ำเย็นๆ กระทบผิว ถูนวดไปสักพัก มันก็แหงนหน้าขึ้น หลับตาพริ้มขณะที่ฉันถูแชมพูใต้คาง ที่สำคัญ มันโบกหางเบาๆ เป็นครั้งแรก!
เฮียเล็กร้านชำฝั่งตรงข้ามถึงกับเดินข้ามถนนมาดู
"ได้อาบน้ำซักทีนะเตี้ย" เขายิ้มให้ฉัน
ยายละมุดนั่งรถสองแถวกลับจากซื้อกับข้าวผ่านมาพอดี
"แหม ไอ้เตี้ย ไอ้ห่_ สบายจริงนะมึง" แกตะโกน
อาบน้ำเช็ดตัวเสร็จ ฉันถาม เป็นไงสุดหล่อ มันมองหน้า กระดิกหาง แล้วเลียมือฉันทีหนึ่ง
แหม อยากร้องไห้ค่ะ
ตาโตๆ ของสุดหล่อเริ่มมีแวว เนื้อหนังค่อยๆ แน่นขึ้น ขนเริ่มยาวเอา ยาวเอา การเฝ้าดูความเปลี่ยนแปลงของสุดหล่อแต่ละวัน เป็นเวลามหัศจรรย์ส่วนตัวของฉันก็ว่าได้ เหมือนได้ดูเอเลี่ยนแปลงร่าง
ในที่สุด ฉันก็ได้รู้ว่าสุดหล่อเป็นหมาพันธุ์ไหน ใครเคยดูหนังเรื่องเบนจี้ นั่นแหละค่ะหน้าตาสุดหล่อ
"เลี้ยงมันไว้เลย อยู่บ้านมันก็ไม่มีใครรัก" เฮียเล็กยุ เมื่อเห็นสุดหล่อวิ่งมากินข้าวทุกวัน ตาที่เคยว่างเปล่าเป็นประกายสุกใส มีชีวิตชีวา พุงยานเรี่ยพื้นเพราะกินเก่ง
ปรากฏว่าลูกสาวยายละมุดไม่ให้ ซื้อมาแพงนะ(ยะ)
วันหนึ่ง สุดหล่อกินข้าวเสร็จก็ลงนอน ไม่ลุกกลับบ้าน ฉันออกไปทำงาน กลับมาตอนเย็น สุดหล่อก็ยังนอนเล่นอยู่ที่เดิม ลูกสาวยายละมุดซ้อนรถแฟน(ใหม่)ผ่านมาเรียก ไอ้เตี้ย ไอ้เตี้ย มันผงกหัวขึ้นมองแล้วนอนต่อ
ฉันเปิดประตูรั้วเพื่อเก็บรถมอเตอร์ไซค์ สุดหล่อลุกพรวดแซงเข้าบ้านหน้าตาเฉย
แปลกที่หมาตัวอื่นๆ ในบ้านไม่เห่าหรือรุมฟัดสุดหล่อ แถมบางตัวยังเข้ามาเล่นด้วย สุดหล่อไม่ยอมกลับบ้านทั้งคืน
เช้าวันต่อมา ยายละมุดกลับจากตลาด ผ่านบ้านฉันจึงเห็นหมา แกเรียก ไอ้ห่_เตี้ย กลับบ้านเดี๋ยวนี้นะมึง สุดหล่อลุกตามเสียงเรียกชื่อ พอเห็นหน้ายายละมุด มันก็สะบัดก้น มุดเข้าไปนอนใต้ถุนบ้าน
"หนอย ไอ้ชาติหมา ไอ้จองหอง กลับไปกูจะตีให้ตายเลย" ยายละมุดด่าหมา หันมายิ้มกับฉันทีหนึ่ง แล้วสั่งทิ้งท้าย "จองหองให้ตลอดนะมึง"
สุดหล่อ(ผู้จองหอง)ไม่กลับบ้านของมันอีกเลย ยายละมุดผ่านบ้านฉันทีไร ตะโกนเรียก(ส่วนใหญ่ด่า)หมา สุดหล่อทำหูทวนลม แต่พอฉันเรียก "สุดหล่อ!" มันกระเด้งตัวขึ้นจากท่านอน วิ่งตุ้บตั้บมาหาด้วยรอยยิ้ม(สาบานว่าฉันเห็นมันยิ้มจริงๆ ค่ะ)
มันตัดสินใจแล้ว ว่ามันชื่อสุดหล่อ มันจะอยู่บ้านนี้
แล้วฉันก็เคารพการตัดสินใจของมันเสียด้วยสิ
เรื่องน้องหมาน่ารู้
โรคผิวหนังของหมาเกิดได้หลายสาเหตุค่ะ เช่น
1.เชื้อแบคทีเรียทั่วไปทำให้ผิวอักเสบเป็นหนอง หมาจะเจ็บ คันบริเวณที่เป็น
2.เชื้อรา ทำให้ขนร่วงเป็นวงๆ ผิวแดงเป็นตุ่มๆ คันมาก บางครั้งมีสะเก็ดแห้งๆกระจายอยู่ทั่วตัว เชื้อราบางชนิดนอกจากขนร่วงแล้ว ยังทำให้มีกลิ่นสาบมากๆ
3.กลุ่มปรสิตที่อยู่ในรูขุมขน ทำให้ขนร่วง ผิวเป็นตุ่มแดงๆ ผิวแห้งๆ ไม่ค่อยคันมาก แต่ชนิดที่อยู่บนผิวหนังจะมีตุ่ม สะเก็ดแฉะๆ คันมาก หมายิ่งเกาก็ยิ่งถลอกลุกลามไปกันใหญ่
4.เกิดจากการขาดอาหาร หรือ ได้อาหารที่ไม่มีคุณค่า ทำให้ขนร่วง คันและเกาจนเป็นแผล บางตัวแพ้อาหารบางชนิดโดยที่เจ้าของไม่รู้
5.เกิดจากที่อยู่อาศัย หมาบางตัวแพ้ปูนซีเมนต์ ผิวจะแดงขนร่วง หรือมีเห็บหมัดมาก ไม่ค่อยได้อาบน้ำ ก็ทำให้มีอาการของโรคผิวหนังได้
การรักษา ต้องให้สัตวแพทย์วินิจฉัยว่าเป็นโรคผิวหนังชนิดไหน แล้วทำการแก้ไขให้ตรงจุดค่ะ |
| 