ผู้หญิงคนนั้น เธอเป็นแม่ของเด็กชายสองคน

เราคงเป็นแค่คนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน เหมือนผู้คนมากมายในโลกกว้างใหญ่ใบนี้ หากไม่ใช่วันนั้น วันที่เธอเลือกมานั่งอยู่ในความทรงจำของฉัน ด้วยการบุกมาหาถึงบ้านพร้อมด้วยลูกชายสองคน ถ้อยคำที่เธอบอกพร้อมขอโทษที่มารบกวน คือคำร่ำร้องของเจ้าลูกชายที่พร่ำพูดจา ถึงเจ้าลูกชายของฉัน เขาอ้อนวอนแกมขอร้อง ให้แม่พามาหาเพื่อนเล่นที่อยู่ในหัวใจเขาเสมอมา

เด็กๆ ซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองเสมอ รักคือรัก คำอ้อนวอนของเด็กๆ แม้เทวดายังต้องหยุดฟัง ฉันมองหน้าเธอ ยิ้มพลางบอกว่า ดีแล้วที่ได้มารู้จักกัน เจ้าลูกชายชอบเล่า ให้ฟังถึงเด็กชายเดินดินกับแดนดาว ฉันถามเธอว่าใครตั้งชื่อลูกหนอ เพราะจัง คงเป็นกวี เธอยิ้มอายๆ บอกว่าตั้งเอง เป็นชื่อที่เธอคิดไว้ก่อนที่จะมีลูกเสียอีก งั้นเธอต้องเป็นกวีแน่เลย เธอหัวเราะเสียงดัง ไม่ใช่หรอกพี่

เย็นย่ำวันนั้น เราสองครอบครัวนั่งๆ เดินๆ ปนเปไปกับเสียงลูกๆ ที่ดังเจี๊ยวจ๊าวตลอดเวลา เธอยังออกปาก พร่ำขอโทษที่เจ้าลูกชาย ซนเหลือเกิน เธอบอกเกรงใจจริงๆ

แม้ต้องรับมือกับเด็กผู้ชายสามคน ในท่ามกลางความวุ่นวายนั้น ทุกคนยังดูมีความสุข เราจากกันด้วยรอยยิ้ม ร่ำลากันด้วยความงดงามของมิตรภาพ

แม้ผ่านไปนานแล้ว เด็กทั้งสามคนยังพูดถึงวันนั้นอยู่

คนเป็นพ่อของเจ้าลูกชายฉัน ยังพบเจอเธออยู่ในบางครั้ง ในร้านไอติมที่พาเจ้าลูกชายไปนั่ง ร้านกาแฟที่เขาเข้าไปอย่างบังเอิญ ถึงกระนั้นก็ยังได้คุยกันเหมือนญาติพี่น้อง เธอบอกไปเรียนปริญญาโทต่อที่นิด้า และทำขนมส่งด้วยเพราะเธอจบมาด้านอาหาร

ฉันฟังพ่อของลูกเล่าแล้วอดทึ่งไม่ได้ เธอเก่งมากๆ เอาเวลาที่แทบไม่มีเหลือจากลูกสองคน มาทำอะไรอีกมากมาย หลังถามไถ่ถึงเด็กๆทั้งสองคนแล้ว เขาและเธอยกมือไหว้แล้วจากลา ไว้พบกันอีกนะพี่ เธอบอก

ส่วนฉันนั้นเคยเห็นเธออีกครั้งเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ระหว่างทางไปรับลูกชายที่โรงเรียน เธอยืนหันหลังอยู่หน้าร้านขายของแถวถนนนิมมานเหมินท์ พ่อของลูกบอก เป็นเธอนะ แม่ของเด็กชายสองคน

นั่น เป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้พบกัน

แม้แต่วันนั้น ช่วงเช้าของวันที่ 30 มิถุนายนที่ผ่านมา ในโรงพยาบาล ท่ามกลางความวุ่นวายของการงาน มีคนมาถามหาเธอ โดยบอกชื่อและถามหาห้องไอซียู บอกว่าถูกรถชน มาเมื่อวานนี้ ถึงกระนั้นฉันก็ยังไม่รู้ว่าเป็นเธอ เพราะเรารู้จักกันแต่ในชื่อ แม่ของเด็กชายเดินดิน แดนดาว เท่านั้น

หากฉันรู้ว่าเป็นเธอ ฉันคงวิ่งไปหา ไปจับมือเธอไว้ บอกให้อดทนต่อทุกอย่าง เพราะเธอมีเด็กๆ รออยู่ที่บ้าน เด็กชายสองคนที่เห็นแม่มีค่าเหนืออื่นใด

และฉันคงไม่รู้เลยว่าเป็นเธอไปตลอด นับจากวันนั้นอีกสองวัน เพื่อนของพ่อของลูกโทรศัพท์มาบอกข่าวของเธอให้ฟัง

เธอจากไปแล้ว แม่ของเด็กชายสองคน ในวัยเพียง 36 ปี ขณะกำลังเดินทางตามความฝันและการก่อร่างสร้างตัว มันจบลงในก้าวแรกเท่านั้น คุณพระช่วยด้วยเถิด ฉันฟังข่าวจากปากของพ่อของลูกด้วยใจที่ปวดร้าว ทำไมให้เวลาชีวิตแก่เธอน้อยนักเล่า แล้วเด็กสองคนจะเป็นอย่างไรบ้างในวันนี้

ฉันได้แต่ตัดพ้ออยู่ในสายลม ทำไมหนอต้องเป็นเธอ ทำไมชีวิตถึงได้โหดร้ายนัก
เราดั้นด้นไปจนถึงบ้านของเธอในค่ำนั้น รูปถ่ายของเธอวางอยู่ตรงหน้าบ้าน

ยิ้มหวานท่ามกลางดอกไม้และชื่อของเธอ ฉันถึงได้นึกออกว่ามีคนมาถามหาเธอในสามวันที่แล้วมา ในโรงพยาบาลที่ฉันทำงานอยู่

เป็นเธอจริงๆ ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง แม่ของเด็กชายสองคน เพื่อนเล่นของลูกชายฉัน เธอนอนหลับสงบในกล่องไม้ใบใหญ่ ท่ามกลางเสียงพระสวด ท่ามกลางผู้คนมากมายที่มาหาเธอ

ฉันเดินเข้าไปหาเธอด้วยหัวใจที่ปวดร้าว อยากให้ชีวิต เป็นเหมือนหนังสือที่พลิกหน้าอ่านใหม่ได้ทุกเวลาที่ต้องการย้อนคืน ขีดทิ้งถ้อยคำที่เราไม่ต้องการ เลือกสิ่งที่ตรงกับใจเราหากแต่มันไม่ใช่ และ ความตายเป็นนักฆ่าที่เลือดเย็นที่สุด มันเฉือนหัวใจเราทิ้งโดยไม่ถามไถ่ ไม่สงสาร เมื่อถึงเวลา

แม้เด็กสองคนจะส่งยิ้มหวานมาแต่ไกลในแรกเห็น แม้เราจะร้องไห้อ้อนวอนขอ แต่กลับไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหว นอกจากใจที่ปวดร้าวที่เหลืออยู่

ฉันเห็นคนเป็นพ่อของเด็กชายสองคนเดินอย่างเลื่อนลอยและไร้หัวใจ หลายครั้งที่เขาเช็ดน้ำตาที่ไหลไม่หยุดหย่อนเมื่อมองเห็นลูกวิ่งอย่างไม่เดียงสา

ฉันเดินไปหา จับมือเขาไว้บอกให้เข้มแข็งแม้ว่ามันจะยากเย็นสักเพียงใดก็ตาม

ถึงตอนนี้ เด็กชายสองคนคงรู้แล้วว่าแม่หายไปและไม่กลับมาอีกแล้ว แม้ในกลางคืนที่หนาวเย็น ไม่มีมืออุ่นมาคอยกอดและห่มผ้าให้ ยามหกล้มและร้องไห้โยเย จะไม่มีใครคอยปลอบประโลม แม้ยามหิว จะไม่มีมือที่คอยป้อน คืนวันที่เงียบเหงาของเด็กชายจะผ่านไปอย่างนั้น ไม่มีใครจะมีอ้อมแขนที่อุ่นเท่ากับแม่อีกแล้ว

ถึงกระนั้นฉันก็รู้ว่ามันจะผ่านไป แม้จะรวดร้าวและแสนเศร้า แต่ชีวิตยังคงเดินต่อ ฉันหวังว่าเด็กชายสองคนจะเติบโตขึ้นอย่างเข้มแข็ง เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันข้างหน้า และไม่เงียบเหงาจนเกินไปแม้อยู่ท่ามกลางอ้อมอกของพ่อเพียงลำพัง และฉันรู้ เขาทั้งสามคนจะเป็นเพื่อนแท้กันเสมอในทุกเวลา

**แด่น้องขวัญ แม่ของเด็กชายเดินดินและแดนดาว ในวันที่แสนเศร้าของเธอ ขอให้ดวงวิญญาณของเธอไปสู่ภพที่ดีที่สุด ไม่มีอะไรที่ต้องห่วงใยอีกแล้ว เธอทำทุกอย่างได้ดีที่สุด แห่งการเป็นแม่และลูก แม้เป็นเวลาแสนสั้นที่ได้รู้จักกัน นั่นเป็นสิ่งที่ดีของเรา มิตรภาพที่ผ่านมา งดงามและบริสุทธิ์เหมือนใจของเธอ