ขบวน (รถไฟ) ชีวิต

ที่มาภาพ : http://www.khonkaenview.com/railway/31.JPG

1

ถ้วนขบวนคนบนถนนหนทางชีวิต                 ฝากรอยร่างในทางทิศที่คิดใฝ่
เคลื่อนชะตาลาพรากจากแดนไกล               ขบวนรถไฟลบรอยเท้า, การเฝ้ารอ

ชีวิตเปลี่ยนเวียนหมุน ไม่คุ้นชีวิต                 คล้ายพลบค่ำพร่ำคิดดวงจิตท้อ
เท่าไรหรือคือร้อยเรียงว่าเพียงพอ               หรือตัวตนต้องเติมต่อถักทอตน

จึงทิ้งร่างห่างร้างหนทางเก่า                       เรียนรู้สู้หนัก – เบา, แม้หนาว – ฝน
สู่สังคมคอนกรีต กรำอดทน                       งานหนักใดไหนฆ่าคนดิ้นรนงาน

เริ่มถนนหนทางจริงสู่สิ่งสร้าง                     ฝ่าเกลียวคลื่นคืนอ้างว้างหวังทางผ่าน
แลกแรงเหงื่อเอื้อแรงใจไว้เจือจาน              ฝากดวงใจ…การกลับบ้านที่ชานชาลา

2

ขบวนรถไฟเหมือนเคลื่อนไปแล้วไม่กลับ      ทิ้งรอยทางจางลับกับขอบฟ้า
สู่ดินแดนไกลระยับไม่กลับมา                    รกเรื้อกาลเวลาล้าหมุนทวน

ควันรถไฟลอยละลิ่วปลิวปล่องควัน             ละลายฝัน ละเลยวันไม่หันหวน
ไกลออกไปในทิศทางกลางแปรปรวน          ทุกสิ่งสร้างเหมือนร้างล้วนและรวนเร

3

ถ้วนขบวนคนล้นถนนหนทางเก่า                 ปฏิมากรรมขับเรื่องเล่าคนร่อนเร่
สะพายหวังลำพังหมายไปลานเท                ทิ้งพื้นเพพังพ่ายเพียงฝ่ายชราฯ

4

ค่ำนั้น…                                               ลาลับกับตะวันริมขอบฟ้า
เด็กน้อยคอยเรื่องเล่าผู้เฒ่าชรา                  เรื่องรถไฟ – การกลับมาจากมุมเมือง…

(เรื่องนิทานการกลับมาของคนเมือง?)

ไหมฟ้า
วสันตฤดู, สาเกตุนคร – ร้อยเอ็ด