เพลงลาของความรัก

เธอถูกสาดหน้าด้วยน้ำกรด ร่องรอยความสวยของใบหน้า ละลายไปกับน้ำยาร้ายที่กระจายไปทั้งหน้าตาและลำตัว เมื่อแผลหาย เธอกลับต้องทุกข์ทรมานด้วยการยึดของผิวหนังและกล้ามเนื้อ ตาสองข้างเกือบบอดสนิท จมูกหายไป ปากร่นลงมาอยู่ใต้คาง ใบหน้าเหมือนมีอะไรเหลวๆมากองอยู่แทน ผมหายไปหมด ยิ่งทำให้ใบหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัวนั้น น่ากลัวมากขึ้นไปอีก

เธอผ่านการผ่าตัดหลายครั้ง อยู่โรงพยาบาลนานเป็นปี หมอเอาผิวหนังที่แขนสองข้างและหน้าท้องมาปะแทนใบหน้า บางครั้งต้องเลี้ยงเนื้อให้แผลติดดีโดยการเย็บติดระหว่างแขนและหน้าเอาไว้ เอาผ้าก๊อสพันทับ เหมือนคนที่ทูนสิ่งของไว้บนหัว เธอเดินไปมาในตึกเหมือนตัวประหลาด คนไข้หลายคนกลัวเธอเดินมาหา พยายามที่จะหันหน้าหนีและทำเป็นมองไม่เห็นเธอ บางคราวที่พบเธอโดยบังเอิญแถวๆห้องน้ำคนไข้ หลายคนถึงกับสะดุ้งโหยง

ฉันเป็นอย่างนี้เพราะความรัก ดีที่เธอยังพูดได้ เธอบอกเล่าทั้งน้ำตา น่าแปลกที่มันไหลออกมาจากตาที่ไม่เหมือนตามนุษย์ ฉันรักเขาทั้งที่รู้ว่าเขามีเมียอยู่แล้ว มันผิดและฉันคงต้องชดใช้กรรม แต่ทำไมมันถึงหนักหนาสาหัสอย่างนี้ ทำไมไม่ตายไปเสียดีกว่าอยู่ทนทุกข์ทรมานอย่างนี้ เสียงพูดอู้อี้ฟังยากนั้นสะอึกสะอื้นน่าเวทนายิ่งนัก

ความรักมันคงเป็นอย่างนี้ หากรู้จักมันจริงแท้ มันปวดแสบปวดร้อน ทุกข์ทรมานจนเกินทน เธอเอาแต่คร่ำครวญ แล้วนาทีเจ็บปวดอย่างนี้มีเราเพียงคนเดียวในโลกที่ทนทุกข์ ไม่มีใครเลย น้ำกรดมันละลายชีวิตฉันไปเสียแล้ว เธอร้องไห้โฮ

ฉันกอดเธอไว้อย่างเงียบงัน มองเห็นเธอที่หัวใจสลายตรงหน้า ความรักละลายชีวิตจนกลายเป็นเพียงสายน้ำตา ธารโศกที่ไหลบ่าเนืองนอง

ปล่อยให้เธอร้องไห้โดยมีฉัน นั่งเป็นเพื่อนเธออยู่อย่างนั้น

คงไม่ใช่เพียงเธอที่ทนทุกข์จากความรัก ฉันพูดขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นเธอเอาแต่ร้องไห้

เพื่อนรักของฉันคนหนึ่งก็เป็นอย่างนั้น เธอเงยหน้าขึ้นมาฟังอย่างเงียบๆ

เพื่อนรักของฉัน เธอเป็นคนสวย มีหน้าที่การงานดี แต่มีชีวิตที่แสนเศร้า แม่เป็นเมียน้อยหนึ่งในจำนวนเมียหลายคนของพ่อ ครอบครัวของเธอจึงขาดๆ เกินๆ มาตลอด แม่ต้องคอยสู้รบตบมือกับเมียคนอื่นของพ่อ ลูกๆ จึงพากันขาดความอบอุ่น น้องสาวของเธอก็ใจแตก หายออกจากบ้านไปตั้งแต่ยังเด็ก

ส่วนเธอเล่า หัวใจที่มีแต่ปมด้อยมาตั้งแต่เล็ก ขาดพ่อเป็นที่พึ่ง เธอมองหาผู้ชายใจดีและอ่อนโยนมาอยู่ใกล้ แล้วใครจะรู้ว่า เธอหลงรักผู้ชายคนนั้นที่ทำงานอยู่ที่เดียวกันกับเธอ คนที่มีเมียอยู่แล้ว คงเป็นกรรมของฉัน เธอว่า เธอไม่ฟังคำทัดทานจากฉัน ผู้ยืนกรานให้เธอเด็ดเดี่ยวกับหัวใจตัวเอง

ฉันบอกให้เธอเจ็บครั้งเดียวแล้วลาจาก เพราะชีวิตเป็นของเรา ขอให้เราได้เลือกและไม่เป็นอย่างแม่ที่ทนทุกข์มาชั่วชีวิต แต่เธอบอกว่าไม่ เธอบอกว่าฉันรักเขามากเกินกว่าจะอยู่ตามลำพังโดยไม่มีเขาได้ เธอขอเลือกเขาแม้ว่าเธอจะต้องเจ็บและทุกข์ทรมานไปชั่วชีวิตก็ตาม

แล้วเธอก็ยอมนอนร้องไห้ได้ทุกคืนเหมือนแม่ ภาพของแม่นอนร้องไห้ยังติดตาเธออยู่ตั้งแต่เธอยังเด็กจนโต เธอกลายเป็นแม่ไปเสียแล้ว

หนทางแห่งความรักของเธอมืดดำ เธอเฝ้ามองหาแสงสว่างของชีวิต ทั้งยังไม่รู้ชะตากรรมของตนเองเลย จนกระทั่งวันหนึ่งผู้ชายคนนั้นตายไปด้วยอุบัติเหตุ เธอจมอยู่กับความเศร้า ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน แม้แต่งานศพของเขา เธอก็ยังไปร่วมงานไม่ได้

เวลาผ่านไปนานหลายเดือน เธอจึงมองเห็นแสงสว่างของการมีชีวิตอยู่ แม้จะแสนเศร้า ปวดร้าวกับความรัก เธอก็ยังลุกขึ้นเดินต่อไปได้ การจากไปของเขาทำให้เธอมีเส้นทางชีวิตใหม่

เธอก็เหมือนกันใช่ไหม ฉันหันมองเธอ เธอคงมองเห็นแสงสว่างของชีวิตตัวเองได้ แม้จะยากลำบาก แม้ต้องบากบั่น ใช้ความพยายามมากมายเพียงใดก็ตาม ชีวิตยังเป็นของเราอยู่ อย่าสิ้นหวัง ขอเพียงไม่ยอมแพ้ หลอมชีวิตที่ละลายของเราขึ้นมา แล้วก้าวเดินใหม่อย่างมีความหวัง

แต่มันคงยากมาก เธอพูดเบาๆ

อาจจะมีหนทางชีวิตที่ดีก็ได้ แม้จะยากเย็นเพียงใดก็ตาม เธอได้ทำสิ่งที่ยากและน่าภาคภูมิใจไม่ใช่หรือ อุปสรรคพิสูจน์ชีวิต

เธอนอนเงียบ ฟังฉันพูดแล้วหลับตา มองดูเหมือนตัวประหลาดนอนหลับ

วันพรุ่งนี้ของเธอละลายอยู่ในสายลม แม้ขื่นขม แม้ทนทุกข์ ฉันรู้ว่าเธอจะฝ่าไปและเป็นคนใหม่ที่เกิดจากการละลายของความรัก เหมือนเพื่อนของฉัน และคนอื่นๆ