เพลงวิวาท - ประเทศไทย

1

"คนกินเนื้อจนเคย คนดื่มเลือดจนชิน
เปลี่ยนเป็นคนโหดร้ายอำมหิต?
ฟันคมยิ่งกว่าหิน แย่งหนังเสือก็ตีกัน
คนชนะหัวเราะชอบใจ คนแพ้ถูกกัดบาดเจ็บ
แย่งหนังเสือไปได้ไปห่มร่างกาย
ใครแข็งแรงใครกำเริบเสิบสาน
คนกำเริบเสิบสาน สัตว์ก็ยังกลัว
เก้งกวางหนีหายสิ้น เสือและเสือดาวไม่กล้ามา
คนบ้าระห่ำมากเภทภัย ใจคนซ่อนหนามแหลม
ต่างระแวดระวังป้องกันตน พูดจาพ่นน้ำลาย?
ต่างอิจฉาตาร้อน ถือกระบองติดมือ
แย่งเนื้อก็ชกต่อย หัวแข็งใช้หัวชน
มือแข็งใช้มือจับ ชกต่อยแพ้ก็กัด
ฟันขาวกลายเป็นฟันสีแดง
มนุษยชาติที่น่าเวทนา พี่น้องฆ่ากันเอง
คนอ่อนแอถูกทุบล้ม คนแข็งแรงขึ้นขี่ข่ม
เหมือนหมาป่าที่หิวโหย เหมือนเสือที่หิวโซ
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นแม่ ก็ยังจะฉีกเนื้อกิน
ฟ้าไม่มีตา ดินไม่มีน้ำใจ
เภทภัยเมื่อใดจะสงบ เภทภัยหากทอดยาว
มนุษยชาติจะสิ้นสูญ..."

หยิบ "เพลงวิวาท"บทเพลงชนเผ่าไท แคว้นสิบสองปันนา ที่ "เรืองรอง รุ่งรัศมี" แปลและเขียนในคอลัมน์ "สายลมในกิ่งหลิว" เมื่อหลายปีก่อนออกมาอ่าน,อีกครั้ง

ในค่ำคืนที่โทรทัศน์เสนอข่าวภาพครอบครัว พ่อ ลูกทั้งสี่คนบันดาลโทสะเข้ากลุ้มรุมทำร้าย ใช้ไม้หวดตีกระหน่ำร่างเจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งอย่างทารุณ รุนแรง ก่อนสิ้นใจตายอย่างน่าสงสาร เพียงแค่เจ้าหน้าตำรวจเข้าไปห้ามปรามมิให้ทะเลาะวิวาทกันเท่านั้นเอง.

โน่น, ภาพเหตุการณ์ความรุนแรงในชายแดนใต้ ประจำวัน...ไม่ว่าฝ่ายรัฐหรือฝ่ายผู้ก่อการร้าย ล้วนถูก "ความสงสัย" ชี้หน้าและก่นด่า "พวกนายล้วนเป็นผู้ต้องหา เป็นผู้กระทำทั้งสิ้น..." ทั้ง กดปุ่ม อุ้มฆ่า ข่มขู่ รวบ จับ มัด ตัด บั่น เชือด เผา ฯลฯ ให้ชีวิตผู้บริสุทธิ์ปลิดปลิวละลิ่วร่วงอยู่ทุกวันคืน ปลิดปลิว ละลิ่วลอย แล้วลับหาย...

ที่มาภาพ : คณะทำงานยุติธรรมเพื่อสันติภาพ

2

แหละนั่น,อีกภาพความขัดแย้งระหว่างฝูงชนกับเจ้าหน้าที่ตำรวจกลางเมืองหลวง ในค่ำคืนอากาศอับอ้าว แสงไฟสีเหลืองสาดกระทบใบหน้า ดวงตาให้มองเห็นและสัมผัสได้ ทั้งอึดอัดขัดข้อง เคร่งเครียด กราดเกรี้ยว ประจัญหน้า ด่าทอ เสียงผู้นำฝูงชนกลุ่มนั้นประกาศก้อง ปลุกเร้า ให้ผู้คนฮึกเหิม "ตำรวจรังแกประชาชน อย่าไปยอมมัน ดันเข้าไป บุกเข้าไป"

ในขณะที่ความหายนะ เร่าร้อน รุนแรงกวักมือเรียกอยู่ไหวๆ กระทั่งทั้งสองฝ่าย ต่างพาชีวิตเข้าถาโถม โรมรัน พุ่งทะยานใส่กันและกันอย่างไร้สติ ยากเกินจักควบคุมได้

ที่มาภาพ : ไทยทาวน์ยูเอสเอนิวส์

ที่มาภาพ : ประชาไท

โอ.อย่าเอ่ยถามถึงหัวใจของกันเลย...
และอย่าเรียกร้องหา "สันติสุข" กันอีกเลย...
เมื่อความคิดผลิแยกแตกขั้วกันไปคนละทาง
ระหว่างความเชื่อมั่น กับความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจ
ระหว่างความจริงและความลวง
ระหว่างกติกาความถูกต้องและการหมดความชอบธรรม
ระหว่างประชาธิปไตย - ทักษิณาธิปไตย - เผด็จการทหาร – อำมาตยาธิปไตย

ณ ห้วงเวลานี้ ไม่มีใครบอกใคร ไม่มีใครชี้ทางได้ ว่าใครถูก ใครผิด มีเพียงแต่ความบาดเจ็บ บอบช้ำ และความไม่เข้าใจที่กระจัดกระจายกลาดเกลื่อน แหละนั่นอาจทำให้ใครหลายใครเริ่มสัมผัสรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือด ความตาย ความสูญเสีย ที่ล่องลอยโชยมาแต่ไกล...

3

หวนนึกถึงนิทานเรื่องหนึ่งที่ชาวต่างชาติเขียนถึง "ประเทศไทย"

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...เมื่อครั้งที่พระเจ้าผู้สร้างโลก พระองค์มีถุงหนังใบใหญ่เอาไว้ใส่ของวิเศษต่างๆ พระองค์เริ่มต้นด้วยการสร้างมหาสมุทรทั้ง 7 โดยการวางของวิเศษของพระเจ้า พระองค์จะต้องวางทั้งของดีและของไม่ดีคู่กันไป เพื่อไม่ให้ประเทศหนึ่งประเทศใดสมบูรณ์ไปกว่าประเทศอื่นๆ
พระเจ้าทรงเอาเทือกเขาร็อกกี้ น้ำตกไนแองการ่าวางไว้ให้อเมริกา แล้วก็เอาทะเลทรายอริโซน่ากับพายุทอนาโดวางไว้ด้วย
พระเจ้าทรงเอาป่าอะเมซอนวางไว้ให้บราซิล แล้วก็ทรงเอาไข้ป่าวางไว้ให้ด้วย
พระเจ้าทรงเอาขั้วแม่เหล็กโลกวางไว้ให้แคนาดา แต่ก็ทรงเอาความหนาวเย็นวางไว้ให้
พระเจ้าทรงเอาเทือกเขาหิมาลัยให้ธิเบตกับเนปาล เพื่อเป็นปราการกั้นข้าศึก แต่ก็เอาความเบาบางของอากาศและความแห้งแล้งไว้ให้
ทุกประเทศจะได้ของคู่กันแบบนี้ ทั้งหมดจึงไม่มีประเทศใดน้อยหน้ากว่ากัน

คราวนี้ พระองค์ทรงลืมประเทศรูปขวานเล็กๆ ทางแหลมอินโดจีน ทรงสะพายถุงวิเศษ แล้วก้าวข้ามเขาหิมาลัยไป แต่ด้วยความที่ภูเขาสูงมาก และได้เกี่ยวถุงของพระเจ้าขาด ข้าวของที่ดีๆ ที่เตรียมเอาไว้ให้ประเทศอื่นๆ เช่น ชายหาดสวยๆ ผืนดินอุดมสมบูรณ์ ศิลปวัฒนธรรมอันดีงาม อาหารอร่อยที่สุดในโลก ดอกไม้ ผลไม้ ชายทะเล ก็เทไปกองรวมกันที่ประเทศไทยหมด

"ว้า...แย่แล้ว!สงสัยประเทศนี้ท่าทางต้องเจริญกว่าประเทศอื่นๆทั้งหมดแน่..." พระเจ้าทรงอุทานพร้อมครุ่นรำพึง...พระเจ้าทรงมองหาภัยธรรมชาติที่จะมาถ่วงดุล แต่สายเสียแล้ว พระองค์ทรงเอาภูเขาไฟ กับแผ่นดินไหวให้ญี่ปุ่นไปแล้ว

"ทำยังไงดีละ...ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ ประเทศอื่นๆ จะมาฟ้องร้องเราได้ว่าพระเจ้าไม่ยุติธรรม" พระเจ้าทรงครุ่นคิดหาวิธีการ "จะมีภัยธรรมชาติอันใดหนอ.ที่จะทำให้ประเทศไทยไม่เจริญกว่าประเทศอื่นๆได้!?" เมื่อทรงคิดได้เพื่อเป็นการป้องกันประเทศอันสมบูรณ์ที่สุดในโลกนี้ ไม่ให้ล้ำไปกว่าที่อื่นๆ พระองค์ก็เลยสร้าง "คนไทย" ขึ้นมา
"ถ้ามีคนไทยอยู่ละก็ ต่อให้สมบูรณ์แค่ไหนไทยก็ไม่มีวันเจริญ" พระเจ้าทรงบอกกับตัวเอง...

อ่านนิทานเรื่องนี้แล้วรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ และแปลบปวด ท่ามกลางบรรยากาศความขัดแย้งของสังคมไทยในห้วงขณะนี้

อา- -เพลงวิวาท - ประเทศไทย