เรือนหวังที่วาดไว้ (ฝ่าดาษดื่นฝัน)
คอลัมน์/ชุมชน
"ฉันฉายภาพอารมณ์ความรู้สึกกับสิ่งซึ่งเป็นอยู่ การกลั่นเรียงถ้อยร้อยลักษณะเป็นโคลงกลอนแต่ละบาท แต่ละบท ที่จรดจารึก เป็นความพยายามยิ่ง ที่การฝึกเพียรเพื่อแสดงต่อบรรพบุรุษชีวิตมนุษย์ ผู้ได้ก่อร่างวางพื้นฐานโดยภาษาโคลงกลอนไว้ตลอดมา...ถึงการเรียนต่อก้าวย่างกับชีวิตและลมหายใจนั้น เป็นสิ่งสำคัญ..." นั่น,เป็นบางความรู้สึกของ "ณรงค์ยุทธ โคตรคำ" กวีหนุ่มจากที่ราบสูง โคราช ได้บันทึกไว้ในคำนำในหนังสือ รวมบทกวีคัดสรรเล่มแรกของเขา ที่ชื่อ "สายรุ้งรุ่งเยือน" สนพ.เคล็ดไทย จัดพิมพ์ เมื่อพ.ค.ที่ผ่านมา เป็นรวมงานเขียนด้านโคลงกลอนที่เขารักและกลั่นออกมาจากชีวิตและจิตวิญญาณ ในท่ามกลางกระแสธารกวีแบบขนบเดิมๆ ของบรรพบุรุษถูกท้าทาย จากกระแสธารกวีแบบใหม่ รุ่นใหม่ ที่กำลังไหลเชี่ยวกราก อย่างเร็วและแรง กระทั่ง- -ถึงขั้นถูกมองกันว่า...กวีฉันทลักษณ์ตายแล้ว!? กระนั้น,กวีที่ยึดมั่นในฉันทลักษณ์ก็ยังคงยึดมั่นและย่ำย่างไปตามรอยทางที่กวีรุ่นก่อนได้กรุยทางเอาไว้... "เรือนหวังที่วาดไว้(ฝ่าดาษดื่นฝัน)"...เป็นโคลงชิ้นล่าสุด,ที่ส่งตรงมายังประชาไท |
ทะ ประเชิญชื่นเช้า ชีพเชย
ลุ่ม แหล่งสายหยุดเคย อ่านย้ำ
ปุ่ม ปมเงื่อนงำเงย เงียบแง่
ปู แผ่เพียรใฝ่ล้ำ รุ่งฟ้าภพวิมาน ฯ
ทุ รกันดารดลเอื้อมต่อนี้ แม้ภวังค์
สุ จิ ปุ ลิ หวัง วิเศษอ้าง
มุ มานะแม้พัง พ่ายแด่
ดุ ดั่งดิรัจฉานขว้าง มืดแม้สัตว์ยถา ฯ
อุ เบกขาอกเสริมสื่อนี้ จำฝัง
สา สั่งทั้งหน้าหลัง ส่ำเร้น
นา บุญต่างใดยัง ยำอยู่
รี รี่เล่ห์หลอนเว้น ร่ำไว้วางโถ ฯ
โก เชื้อพรางพร่างพร้อม พลางเห็น
วา หนึ่งส่อสานเป็น สื่อม้วน
ปา ปรากฎจัดเจน ขวางป่า
เปิด ปรับประโคมถ้วน ประทัดเชื้อโรครก ฯ
จก ฉลากชื่นช้ำโชค ชั้นชน
จี้ รุ่นแบบปรับปรน มนุษย์เชื้อ
รี้ สัมผัสคะเนคน คล้ายเคลื่อน คับกระจาย
ไร แจ่มจางใจเกื้อ กล่าวด้อยพรรณนา ฯลฯ
ณรงค์ยุทธ โคตรคำ