Skip to main content

เรือนหวังที่วาดไว้ (ฝ่าดาษดื่นฝัน)

คอลัมน์/ชุมชน





"ฉันฉายภาพอารมณ์ความรู้สึกกับสิ่งซึ่งเป็นอยู่ การกลั่นเรียงถ้อยร้อยลักษณะเป็นโคลงกลอนแต่ละบาท แต่ละบท ที่จรดจารึก เป็นความพยายามยิ่ง ที่การฝึกเพียรเพื่อแสดงต่อบรรพบุรุษชีวิตมนุษย์ ผู้ได้ก่อร่างวางพื้นฐานโดยภาษาโคลงกลอนไว้ตลอดมา...ถึงการเรียนต่อก้าวย่างกับชีวิตและลมหายใจนั้น เป็นสิ่งสำคัญ..."


นั่น,เป็นบางความรู้สึกของ "ณรงค์ยุทธ โคตรคำ" กวีหนุ่มจากที่ราบสูง โคราช ได้บันทึกไว้ในคำนำในหนังสือ รวมบทกวีคัดสรรเล่มแรกของเขา ที่ชื่อ "สายรุ้งรุ่งเยือน" สนพ.เคล็ดไทย จัดพิมพ์ เมื่อพ..ที่ผ่านมา


เป็นรวมงานเขียนด้านโคลงกลอนที่เขารักและกลั่นออกมาจากชีวิตและจิตวิญญาณ ในท่ามกลางกระแสธารกวีแบบขนบเดิมๆ ของบรรพบุรุษถูกท้าทาย จากกระแสธารกวีแบบใหม่ รุ่นใหม่ ที่กำลังไหลเชี่ยวกราก อย่างเร็วและแรง


กระทั่ง- -ถึงขั้นถูกมองกันว่า...กวีฉันทลักษณ์ตายแล้ว!?


กระนั้น,กวีที่ยึดมั่นในฉันทลักษณ์ก็ยังคงยึดมั่นและย่ำย่างไปตามรอยทางที่กวีรุ่นก่อนได้กรุยทางเอาไว้...


"เรือนหวังที่วาดไว้(ฝ่าดาษดื่นฝัน)"...เป็นโคลงชิ้นล่าสุด,ที่ส่งตรงมายังประชาไท



ทะ       ประเชิญชื่นเช้า            ชีพเชย
ลุ่ม      แหล่งสายหยุดเคย        อ่านย้ำ
ปุ่ม      ปมเงื่อนงำเงย               เงียบแง่
ปู         แผ่เพียรใฝ่ล้ำ              รุ่งฟ้าภพวิมาน ฯ


ทุ        รกันดารดลเอื้อมต่อนี้    แม้ภวังค์
สุ        จิ ปุ ลิ หวัง                    วิเศษอ้าง
มุ        มานะแม้พัง                  พ่ายแด่
ดุ        ดั่งดิรัจฉานขว้าง           มืดแม้สัตว์ยถา ฯ


อุ        เบกขาอกเสริมสื่อนี้        จำฝัง
สา      สั่งทั้งหน้าหลัง               ส่ำเร้น
นา      บุญต่างใดยัง                ยำอยู่
รี        รี่เล่ห์หลอนเว้น               ร่ำไว้วางโถ ฯ


โก      เชื้อพรางพร่างพร้อม     พลางเห็น
วา      หนึ่งส่อสานเป็น             สื่อม้วน
ปา      ปรากฎจัดเจน              ขวางป่า
เปิด    ปรับประโคมถ้วน          ประทัดเชื้อโรครก ฯ


จก     ฉลากชื่นช้ำโชค           ชั้นชน
จี้       รุ่นแบบปรับปรน            มนุษย์เชื้อ
รี้       สัมผัสคะเนคน               คล้ายเคลื่อน คับกระจาย
ไร     แจ่มจางใจเกื้อ               กล่าวด้อยพรรณนา ฯลฯ








ณรงค์ยุทธ โคตรคำ