In Pai ..ปาย สีหม่นๆ (1)

ไป...ปายหน้าฝน แต่ไม่เจอฝน คนที่นั่นบอกว่า "ฝนหยุดมาได้ 3-4 วันแล้ว"... ถึงได้โล่งอก สูดลมหายใจทั่วท้องเพราะหากต้องนอนดูเม็ดฝนอยู่ในห้องพัก ไม่จำเป็นต้องใช้มันสมองซีกไหนคิดก็คงจะเดากันออกว่ามันจะกร่อยได้สักขนาดไหน ...

ปาย เป็นสถานที่หนึ่งที่นักเดินทางหลายคนใฝ่ฝัน สักวันจะต้องไปให้ถึง ภาพตลาดเช้า เมืองเก่า บ้านไม้ทรงไทยใหญ่ นาขั้นบันได พระธาตุและวัดวาอาราม เกสต์เฮ้าส์ไปจนถึงรีสอร์ทหรูหราริมแม่น้ำปายและขุนเขาที่โอบล้อมเมืองเล็กๆ แห่งนี้เอาไว้ ... ล้วนทำให้ให้นักเดินทางหลายต่อหลายรุ่นหลงใหล จนใครบางคนถึงกับฝังรากของตัวเองเอาไว้ที่นั่น

คนไปปายจะคิดถึงอะไรเป็นอันดับแรก ผมถามตัวเอง ...

ถนน ขุนเขา แม่น้ำ นาขั้นบันได โปสการ์ด บาร์ ร้านหนังสือเช่า ร้านกาแฟ ร้านขายเสื้อยืดที่สกรีนคำว่า ‘ปาย’ ร้านมอเตอร์ไซค์เช่าหรือบริษัททัวร์ที่พร้อมจะยื่นข้อเสนอที่คุณไม่อยากปฏิเสธ หากคุณมีตังค์เต็มสองกระเป๋า ...

Back-Packer, Gypsy, Hippie or Rastafarian คนเมือง คนไทยใหญ่หรือคนไต คนจีนยูนาน คนลีซู คนมุสลิมและมัสยิด

ปายมีคนมุสลิม ราวๆ 30 ครอบครัว ส่วนใหญ่เป็นมุสลิมปนจีนยูนาน จากกองคาราวานค้าขายวัวควาย เดินเท้ามาจากเมืองเชียงใหม่ เริ่มตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นี่ เมืองปาย ... ยาวนานกว่า 80 ปี สร้างครอบครัวมีลูกมีหลานและร้านอาหารมุสลิม-อินเดีย ‘Muslim Home Made’ ที่มีชาอินเดียรสหอมและไม่หวานเกินไป

...

เราไปปายกัน 4 คน 1 คนจากกรุงเทพฯและ 3 คน จากภาคใต้

จากอาเขตจังหวัดเชียงใหม่ถึงด่านตรวจแม่ยะ แสดงถึงช่วงครึ่งทางก่อนเข้าเมืองปาย ตำรวจโบกให้รถหยุด ขอดูบัตรประจำตัวประชาชนเป็นปกติที่พบเห็นได้ตามหัวเมืองชายแดน กลุ่มมุสลิมราว 6 คน นั่งอยู่ตอนหน้า ถูกตรวจค้นและถามถึงที่มาที่ไปอย่างถี่ถ้วน...

ตำรวจนายหนึ่งเดินมาหาผมและเพื่อนๆ "ขอดูบัตรประจำตัวประชาชน ด้วยครับ" เขาตะเบ๊ะ ... เราทั้งหมดยื่นบัตรให้เขาพร้อมกัน

เขามองดูบัตรสลับกับเหลือบดูหน้า มองดูบัตรสลับกับเหลือบดูหน้า มองดูบัตรสลับกับเหลือบดูหน้า ... พวกเรายิ้มและยังสนุกสนาน

นายตำรวจอีกคนขึ้นมาบนรถพร้อมกล้องถ่ายรูป Compact Digital

ตำรวจยศน้อยกระซิบกระซาบกับนายตำรวจพอให้เราได้ยิน "จากสงขลาและพัทลุงครับ" ดูเขาจะเคร่งเครียด หมายถึงผมและเพื่อนอีกคน

นายตำรวจ นิ่งและพิจารณา "เค้าคงมาเที่ยวมั้ง" เขาพูดกะตำรวจยศน้อย ก่อนจะยิ้มแล้วหันมาพูดกับเราว่า "แต่ยังไงก็ขอถ่ายรูปเก็บเอาไว้ในฐานข้อมูลนะครับ" ไม่มีอะไรหรอกครับ เราบริสุทธิ์ใจซะอย่าง เขาสำทับให้ความมั่นใจกับพวกเรา

"อีกคนมาจากสุราษฎร์ธานี ต้องถ่ายด้วยหรือเปล่าครับ" ผมถาม
"ถ่ายสิครับ" เขากดชัตเตอร์
"แล้วคุณเป็นคนที่ไหน" เขาหันไปถามเพื่อนช่างภาพหนังสือพิมพ์ อีกคน
"กรุงเทพฯ ครับ" เพื่อนผมตอบ เขาหยุดถ่าย
"อ้าว พี่ไม่ถ่ายหนูเหรอ" เพื่อนนักเขียนนิตยสารธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ อีกคนร้อง
"อ๋อ ไม่เป็นไรครับ" เขายิ้ม ก่อนจะขอบคุณแล้วเดินลงจากรถ
เราหัวเราะ ...

ขอบคุณ ‘ยาดา’
ปะติดปะต่อเรื่อง

หนุ่มน้อยมุสลิม ระหว่างรอไปละหมาด

สองหนุ่มสาวญี่ปุ่นและเจ้าตูบ มันกำลังมองทั้งสองเล่นกับเจ้าเหมียวสีดำตาแป๋ว

บรรยากาศตลาดยามเย็น ดูโหรงเหรง เล่ากันว่า คนมาขายของน้อยลงหลังน้ำท่วมใหญ่เมื่อ ปี 2548

โปสการ์ด ส่วนหนึ่งในบรรยากาศของปาย

ร้านขายสินค้าที่ระลึกในชุมชนจีนยูนาน ระหว่างทางไปวัดน้ำฮู

ผู้เฒ่าลีซูขายสินค้าที่ระลึกริมถนนหน้าตึกที่กำลังสร้างกลางเมืองปาย

พ่อค้าแบกะดินเห็นได้ทั่วไปในเมืองปาย

ค่ำคืนมาถึง โคมไฟส่องประกาย เมืองปายรื่นเริงอีกครั้ง

.....