ระหว่างการพบปะโลกทั้งสอง
4 August 2007
คอลัมน์/ชุมชน
1
คือค่ำคืนปรารถนาพบปะเจ้า
"กวีนิพนธ์" เล่มเก่าแห่งความหวังเช้าพานพบข่าวเศร้าอนิจจัง เด็กสาวเธอเผลอพลั้งตกเลือดตาย
ในคลีนิคนิรนามกลางเมืองหลวง
เวลานั้นคือช่วงของยามบ่ายในครรภ์เธอไม่รู้หญิงหรือชาย แต่เธอต้องทำลายเชื้อสายเธอ
ยามใดฉันรับรู้ข่าวความเศร้า
ควานหาเจ้า "บทกวี" อยู่เสมออ่านความหวัง ความฝันอันเลิศเลอ ขณะโลกเสนอพิกลพิการ
นอกหนังสือราวสิ้นความฝันใฝ่
โหยหาความละไมในความหวานดื่มด่ำถ้อยศรัทธามาช้านาน พอให้ดอกไม้บานบนรอยทราย
2
บนบรรทัดแห่งบ้านชนบท
ถนนทางทอดคดไปสุดสายน้ำค้างเช้านับร้อยพร้อยแสงพราย ยามลมส่ายร่วงกราวราวระบำ
"
โอละเห่เอละช้ามาลูกแก้ว ตะวันแววฉายดวงสีสุกก่ำเจ้านกเขาขันคูมาร้องย้ำ เจ้าอ้อแอ้แข่งคำเลยขวัญตา
เจ้าอยากบอกอะไรให้แม่หนอ
ปลาตะเพียนแขวนล่ออยู่ต่อหน้ายายเจียดใบมะพร้าวมาสานปลา บอกแม่ว่าเจ้าจะเอื้อมได้สักวัน
แม่อุ้มเจ้าไกวเห่ไม่ให้ตก
เจ้าหัวเราะดุจนกสรวงสวรรค์แม่กล่อมเจ้าเจ้ากล่อมแม่ไปพร้อมกัน ยามเจ้านั้นอ้อแอ้ส่งเสียงมา
3
กวีหนอ กวีใจได้บันทึก
ไว้รำลึกแห่งห้วงช่วงคุณค่าหมุนไปนานเพียงไรนาฬิกา วิถีความชั่วช้ากลืนผู้คน
ข่าวทุกวันเด็กสาวเดินเข้าออก
ไปตามตรอกตึกเก่าสีเทาหม่นฆาตกรรมสายเลือดในอกตน มนุษย์เราถูกปล้นหัวใจรัก!
กวิสรา