3 กันยายน 2550 แด่ จรัล มโนเพ็ชร

คือแม่น้ำและขุนเขาอันขรึมขลัง
คือพลังคีตการอันหวานไหว
คือจิตวิญญาณล้านนาไทย
คือดอกไม้สวยสะคราญบานนิรันดร์

คือความจริงความงามและความดี
คืออัญมณีแวววับประดับฝัน
คือความรักความซื่อตรงคงกระพัน
คือศรัทธาความเชื่อมั่นไม่ผันแปร

คือดาวเหนือแห่งท้องฟ้าของป่าเหนือ
ส่องแสงเพื่อคนดีที่พ่ายแพ้
คือดวงตาเมตตาธรรมชำเลืองแล
ผู้อ่อนแอผู้ต่ำต้อยด้อยราคา

คือผู้หลงรักตำนานแห่งปางบรรพ์
คือผู้ฝันถึงเอื้องผึ้งและจันผา
คือผู้หลงใหลเสียงซึงและกีตาร์
คือผู้ฝากเพลงล้ำค่า...แด่แผ่นดิน

ไม่เหมือนใคร...และไม่อาจมีใครเหมือน
งามดั่งเดือนเคียงคู่ภูผาหิน
เป็น จรัล มโนเพ็ชร แก้วกวิน
ศิลปินทระนงผู้ยิ่งใหญ่แห่งล้านนา.

30 สิงหาคม 2550
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่