เรื่องเล่าที่งดงามและยิ่งใหญ่

ผมเคยฟังเรื่องเล่า
จากประสบการณ์ชีวิตจริงของคนมากมายหลายคน และหลากหลายเรื่องราว แต่ยากที่จะหาเรื่องราวใดของใครสักคน ที่ได้รับฟังแล้วทำให้เกิดความรู้สึกว่า เรื่องราวของเขาช่างเป็นเรื่องเล่าที่งดงามและยิ่งใหญ่ และประทับอยู่ในใจของเราไม่รู้ลืม แต่ผมก็ยังพอมีเรื่องที่เขาเล่าให้ฟังแล้ว และทำให้ผมเกิดความรู้สึกที่ว่านี้อยู่สองสามเรื่อง นี่คือเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งในจำนวนอันน้อยนิด ที่ผมได้รับฟังแล้ว ความรู้สึกของผมบอกกับตัวเองในทันทีทันใดว่า มันเป็นเรื่องเล่าที่งดงามและยิ่งใหญ่

คนที่เป็นเจ้าของเรื่องเล่านี้
เป็นผู้ชายสุภาพอ่อนโยน แต่แลดูเข้มแข็งและมั่นคงเหมือนหินผา เคยมีอดีตเป็นนักศึกษาที่ร่วมขบวนการต่อสู้กับรัฐบาลเผด็จการเดือนตุลาคม เป็นนักเขียน นักแปล นักหนังสือพิมพ์ ปัจจุบันทำงานองค์กรพัฒนาเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่

ผมบังเอิญได้รับฟังเรื่องนี้จากเขาในยามเย็นวันหนึ่ง

ขณะเขานั่งดื่มกินที่ร้านอาหาร ที่ผมเล่นดนตรีอยู่ ผมเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะดื่มกับเขาและคนรู้จักกันอีก 2-3 คน ดื่มกินและพูดคุยกันจิปาถะเกี่ยวกับประเด็นต่าง ๆ ทางสังคม และมีประเด็นบางเรื่องจากการสนทนา ทำให้เขาหยิบยกครั้งหนึ่งในชีวิตของเขา มาเล่าให้ผมและใคร ๆ ฟังกันโดยไม่ตั้งใจ

เขาเล่าให้ฟังว่า
เมื่อครั้งอยู่กรุงเทพ ฯ ในปี พ.ศ. 2538 ชีวิตของเขาตกต่ำย่ำแย่เอามาก ๆ เนื่องจากว่างงาน ยากจน ขาดเงิน ขาดคนรัก ว้าเหว่และท้อแท้กับชีวิต ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะลุกขึ้นมาต่อสู้กับอะไร วัน ๆ ได้แต่ซังกะตายอาศัยอยู่กับเพื่อนคนโน้นคนนี้ไปวัน ๆ แต่แล้ววันหนึ่งในปีอันเลวร้ายนั้น ก็มีบางสิ่งบางอย่างทำให้เขาเกิดแรงบันดาลใจ เปลี่ยนแปลงตัวเองเหมือนคนที่ตายแล้วเกิดใหม่ เขาเล่าให้ฟังว่าวันนั้น เขาออกจากกรุงเทพฯติดสอยห้อยตามเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนเขียนรูปไปเที่ยวที่เกาะเสม็ด และไปพักที่กระท่อมไม้ปีกหลังหนึ่ง แล้วไปพบข้อความภาษาอังกฤษที่ใครก็ไม่รู้ ซึ่งคงเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติคนใดคนหนึ่งที่มาพัก เขียนหวัด ๆ ติดฝากระท่อมด้านในทิ้งเอาไว้ว่า

Life is short
The world is rough
If you world to save
You have to be

นับตั้งแต่วันนั้นมา
ไม่ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร เขาไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจให้อ่อนแอลงอีก และเป็นอย่างที่เขาเป็นอย่างเหมาะสมที่จะอยู่ในโลกนี้ได้มาจนบัดนี้

ทันทีที่เขาเล่าจบ ผมรีบคว้าสมุดบันทึกออกจากถุงย่าม ขอให้เขาจดข้อความภาษาอังกฤษพร้อมกับแปลเป็นภาษาไทยลงในสมุดบันทึกว่า

ชีวิตนี้สั้น
โลกนี้เลวร้าย
หากคุณต้องการจะอยู่อย่างปลอดภัย
คุณต้องแข็งแกร่งพอ.

11 กันยายน 2550
บ้านทุ่งเสี้ยว สันป่าตอง เชียงใหม่