เพ้อ!!

สำหรับผมดาวโลกเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจ ..ในทุกๆ ครั้งที่ออกเดินทางไปต่างจังหวัดหรือนั่งมอเตอร์ไซค์ รับจ้างออกไปหน้าปากซอย .. ในทุกๆ ก้าวเหล่านั้น คือ ความเปลี่ยนแปลงที่มีความหมาย

การเปลี่ยนแปลงที่มีกรอบเกณฑ์ของธรรมชาติเป็นผู้กำหนดเกม

ดูเหมือนว่าข้างนอกฝนจะตกสั่งลา ก่อนการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งของฤดูหนาว .. ระหว่างที่ผมเปิดดูไฟล์ภาพในสต็อก พบว่า มีภาพหลายจำนวนที่น่าสนใจและยังคิดไม่ออกว่าจะนำเอาออกมาใช้เมื่อไรดี ..

ทุกสิ่งมีคุณค่าเมื่อถูกนำมาใช้ในกาละและเทศะที่เหมาะสม
กาละและเทศะที่เหมาะสม กาละเทศะที่เหมาะสม คำๆ นี้ถูกกำหนดโดยใครหว่า..

...

ผมเคยถามรุ่นพี่วัยดึกว่า "เพ่...เพ่ถ่ายรูปไปทำไมอะ" ระหว่างที่เค้ากำลังจดจ่อดอกไม้เพียงดอกเดียวตั้งแต่เช้ายันสาย จนแทบไม่ต้องคิดทำอะไรกันแล้วในชาตินี้

แกหยุดกึก .. ก่อนหันมามองผมด้วยสายตาที่มีคำถามย้อนมาว่า "ถามทำไมวะ"
"เปล่า หรอกพี่ ผมก็แค่ถาม" อืม ดูเหมือนผมจะอ่านสายตาแกออก
"นี่อะไร" แกชี้ไปที่ดอกไม้
"ดอกไม้ไงพี่" ไม่น่าถาม ผมทำได้แค่คิดในใจนะครับ
"เออ มันเป็นความมหัศจรรย์ของดาวโลก เว้ย" แกตอบก่อนจะหันไปจดจ่อกับดอกไม้ดอกเดียวดอกนั้น ก่อนจะพึมพำในลำคอว่า "หรือมึงจะให้กูไปตั้งพรรคการเมืองช่วยชาติ"

...

ผมถึงได้เลือกไฟล์ภาพในสต็อกและตั้งชื่อเรื่องว่าเพ้อนี่ละครับ
และหากไม่ว่าอะไร โอกาสดีๆ ไว้ผมจะเล่าเรื่องเพ้อๆ ให้ฟังอีกนะครับ หุหุ

สีของไม้ใบเลื้อยแทบจะเรืองแสงได้เมื่อผมกับยาดาใช้สายพ่วงแฟลชจ่อลงไปข้างใต้ใบ เทคนิคเล็กๆ ที่ช่วยให้ภาพดูแปลกตาตัดสลับกับฉากหลังที่เห็นผิวขรุขระของเปลือกไม้ใหญ่ที่มีไม้เลื้อยทอดยาว เป็นไปตามทฤษฏีของการมีชีวิตรอดในโลกธรรมชาติ

อืม ภาพนี้ไม่ขอบรรยายละกันครับ

หลังฝนตกเม็ดฝนตกค้างอยู่บนรอยหยักของใบ สะท้อนแสงแดดหลังฝน ขับเน้นให้ใบอ่อนดูเขียวเข้มโดดเด่น

ดอกยางสีน้ำตาลแก่ กลีบโค้ง งดงามเสียจนหลายคนปฏิเสธไม่ได้ถึงความมหัศจรรย์เมื่อมันหมุนคว้างกลางอากาศ ดอกยางมักจะถูกจับมาเป็นสัญลักษณ์ของกลุ่มองค์กรที่ทำงานเกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์

ดอกขนมปุยฝ้าย เปล่าครับ ผมเพิ่งตั้งชื่อให้เมื่อกี้นี่เอง ภาพนี้ยาดาถ่ายเอาไว้ระหว่างทางเดินไปน้ำตก สีขาวของมันดูสะอาดตาดี

พลังแรงของน้ำตกฟูฟองฝอยละอองไอเย็น นี่แค่ธารน้ำเล็กๆ นะครับ หากใหญ่กว่านี้ละก็คงมีการจองคิวกันสร้างเขื่อนผลิตไฟฟ้าแหง๋แซะ

ชีวิตเล็กๆ ในธรรมชาติเติบโตได้ทุกที่ บนลานหินหรือรอยแตกของหินหรือรอยแตกของตึกหรือแม้แต่รอยแยกบนทางปูนริมคลองแสนแสบ ต้นหญ้าจะค่อยๆ ชำแรกกายของมันออกมาสูดอากาศ ผมถึงว่าไง สำหรับผม ทุกสิ่งบนดาวโลกล้วนน่าอัศจรรย์ใจ คุณว่าเหมือนผมไม๊ ??