บัวสีเทา: ไม่เรียกว่าเด็กแก๊งดีไหม?

อย่างที่มีเพื่อนๆ หลายคนย้ำอยู่เสมอว่า "ไม่ชอบให้เรียกว่าเด็กแก๊ง"

แต่บ่อยครั้งเมื่อเกิดเหตุทำร้ายร่างกาย เตะ ตี ต่อย หรือความรุนแรงต่างๆ ผู้คนหลายฝ่ายมักมองว่าเป็นฝีมือของกลุ่มเด็กแก๊ง ซึ่งเป็นการกล่าวหาแบบด่วนสรุปและไม่ได้คิดถึงความเป็นจริงว่าเด็กทุกคนมีโอกาสที่จะก่อความรุนแรงได้เหมือนๆ กัน ไม่ใช่มีเพียงแค่เด็กแก๊งอย่างเดียว

ดังนั้น เวลาที่พูดว่าเด็กแก๊ง คนก็จะนึกถึงความรุนแรง ความเกเรอันธพาล และเหมารวมกลุ่มวัยรุ่นที่รวมกลุ่มกันหลายๆ คน ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ก็เรียกว่าพวกเขาคือเด็กแก๊ง

เต้ยมีเพื่อนหลายคน และเมื่อเวลาที่ใครมาเรียกพวกเขาว่าเด็กแก๊ง ก็จะถูกสวนกลับมาในหลายความรู้สึก

อย่างรุ่นน้องคนหนึ่งในกลุ่มบอกว่า "ตอนนี้พี่ที่ร้านเกม ก็บ่นๆ ที่เรามารวมกลุ่มกัน กลุ่มจะรวมกันบางวัน การรวมกลุ่มไม่ได้ทำให้ รู้สึกเท่หรือเป็นรุ่นใหญ่แต่อย่างไร ทุกคนในกลุ่มมีความเป็นเพื่อน พี่น้องกันมากกว่า ความสัมพันธ์ของเพื่อนทุกคนรู้จักกันหมด รักกันดี ช่วยเหลือกันดี เช่น ช่วยเหลือกันในเรื่องเงิน หรือการเรียนบ้าง"

เขาเสริมอีกว่า "เรามักเรียกตัวเองว่ากลุ่ม เพราะเรียกแก๊ง จะดูแบบไม่ค่อยดี ผมไม่ชอบแต่งรถ เพราะจะดูเป็นพวกกวนเมือง คนอื่นก็มองผมว่าเป็นพวกกวนเมืองแต่ก็ไม่ไปสนใจ"

ขณะที่เพื่อนของเต้ยอีกคนก็บอกว่า "ที่เรามารวมกันก็มานั่งคุยกัน ดื่มเหล้าบ้าง เพราะเราอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน รู้จักกันตั้งแต่เด็ก เราก็รู้ว่าดื่มเหล้ามันไม่มีประโยชน์ แล้วจะให้ทำยังไงก็มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว แต่มันช่วยสร้างความสัมพันธ์ให้กลุ่มของเรารักกันมากขึ้น จริงใจต่อกัน อย่างเช่น ใครเจ็บหรือป่วยเราก็ไปหากันตลอด ใครเดือดร้อนก็มาปรึกษาได้"

ก่อนจะสรุปว่า "ถ้าพูดถึงกลุ่มแก๊ง หากรวมตัวกันเฉยๆ ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้ารวมตัวกันแล้วไปหาเรื่องตีคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยก็คงไม่ดี ปัญหาในกลุ่มของเราก็มีบ้าง เช่น พูดหยอกล้อเล่นกันแต่อีกคนคิดจริง เลยเกิดการโกรธกัน แต่ไม่ถึงขั้นต่อยกัน สักสองสามวันมาเจอกันคุยกันได้และหายโกรธ เดี๋ยวดื่มเหล้าด้วยกันก็ดีกันเองเพราะเวลาดื่มเหล้าพวกเราก็พูดกันแบบเปิดอกกันตลอด มันมีความจริงใจต่อกันดี"

เสียงบอกเล่าไม่กี่ประโยคของเพื่อนๆ ของเต้ย ก็ทำให้ผมตั้งข้อสงสัยว่า ทำไมเราไม่ยอมรับที่เขาพูดว่าเราเป็นเด็กแก๊ง แล้วเราก็พยายามทำอะไรดีๆ เพื่อคนอื่นแบบไม่ต้องเตะ ตี ต่อย กันละ?

เต้ย ออกอาการไม่ค่อยเห็นด้วย "แหม...แค่ชื่อว่าเด็กแก๊งคนก็มองว่าไม่ดีแล้ว คิดดูขนาดพวกเราเคยไปทำกิจกรรมแจกถุงยางกับกลุ่มในเมือง เขายังไม่เขียนข่าวชื่นชมพวกเราเลย แต่พอยกพวกตีกันละก็ข่าวนั้นมันแรงมากๆ"

"ก็ทำดีบ่อยๆ ต่อเนื่องๆ สิ" ผมเสนอความเห็น
"อืม...เอาเป็นว่าทำดีเราก็รู้ตัว ใครจะว่าชั่วก็ช่างเขา ดีมั้ย" รุ่นน้องคนหนึ่งโพล่งขึ้นพูด

ยังไงก็ดี หลังจากที่ได้คุยกับกลุ่มของเต้ยแล้ว ผมก็ไม่ค่อยเรียกพวกเขาว่าแก๊งบ่อยนัก ได้คุยปรึกษากับพี่บัวว่าจะเรียกยังไงดี พี่บัวก็บอกว่า แล้วแต่จะเรียกยังไงก็ได้ ขอแค่ให้เข้าใจและเป็นเพื่อนกันจริงๆ มันก็พอแล้ว

ผมเห็นด้วยกับที่พี่บัวเสนอ แต่ความเข้าใจกับการเป็นเพื่อนมันอาจได้ระดับของคนในวัยใกล้ๆ กัน แต่ถ้าเป็นระหว่างผู้ใหญ่กับวัยรุ่นล่ะ จะเป็นเพื่อนกันจริงๆ ได้อย่างไร

พี่บัวกุมหัวก่อนหยิบหมวกสีขาวคู่ใจวางบนโต๊ะ ตอบแบบกวนๆ "ไม่รู้ ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่"

โปรดตามติดอ่านตอนต่อไป....