Skip to main content

รัฐ

คอลัมน์/ชุมชน

ผมยังเชื่ออยู่เสมอว่า รัฐคือความจำเป็นอันชั่วร้าย และยิ่งนานวันความเชื่อนี้ยิ่งตอกย้ำฝังใจ ผมได้เห็นอาชญากรรมซึ่งรัฐเป็นผู้กระทำทั้งโดยทางตรงและทางอ้อม ทั้งต่อธรรมชาติ ต่อปัจเจกชนและต่อสังคม ทั้งที่กระทำไปด้วยมิจฉาทิฐิ และด้วยเจตนาอันฉ้อฉล และหากว่าการกระทำผิดใด ๆ ของปัจเจกชนถือเป็นอาชญากรรมที่จะต้องได้รับโทษทัณฑ์ อาชญากรรมซึ่งรัฐได้กระทำยิ่งร้ายแรงเป็นร้อยเท่าพันทวี และด้วยเหตุว่ารัฐเป็นผู้ครอบครองกฎหมาย จึงหามีผู้ใดอาจฟ้องร้องเอาผิดแก่รัฐได้ไม่


รัฐนี้ได้กระทำสิ่งใดไปบ้าง ได้ล้างผลาญทรัพยากรและสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติไปมากมายเพียงใด ได้สังหารคนบริสุทธิ์ไปมากเพียงใด ได้ปราบปรามผู้ที่ไม่เห็นด้วยและต่อต้านคัดค้าน แม้ด้วยสันติ รัฐได้กระทำการปิดบังอำพรางข้อเท็จจริง มอมเมา ล้างสมอง รับสินบน และกระพือมิจฉาทิฐิขึ้นในสังคม รัฐได้กดขี่ข่มเหง เบียดเบียน และแม้แต่รุกรานทั้งภายในและภายนอก รัฐได้ก่ออาชญากรรมทุกประการผ่านเครื่องมือและกลไกทั้งปวงของรัฐ


ไม่มีรัฐบาลในอุดมคติดำรงอยู่ และหามีรัฐบาลเช่นนั้นอยู่ ณ ที่ใดในโลกไม่ ภาพอันงดงามเหล่านั้นเป็นเพียงมายาภาพที่ถูกสร้างขึ้นโดยตั้งใจ


ผมไม่เคยเห็นรัฐบาลในอุดมคติใดดำรงอยู่ ทว่าตลอดมาที่เคยพบเห็น คือรัฐซึ่งเป็นตัวแทนของความชั่วร้าย ซึ่งจัดตั้งขึ้นมาอย่างเป็นปึกแผ่นแน่นหนา