มายาภาพ

เรากำลังมีชีวิตอยู่ในมายาภาพ
และยอมรับมายาภาพนั้นในฐานะแบบแผนหลักของการดำเนินชีวิต
ดูเหมือนมนุษย์จะเก่งเหลือเกินในการถักทอใยแห่งมายาภาพนี้ขึ้นมา และขยันขันแข็งเหลือเกินในการที่จะกระพือพัดสายใยแห่งมายาภาพให้ปกคลุมไปทั่ว

ทว่าขณะเดียวกัน เรากลับอ่อนล้าเกียจคร้านยิ่งในการที่จะแลเห็นและยอมรับถึงความจริง แม้ว่าสารัตถะแห่งความจริงนั้นจะหนักแน่นแกร่งกร้าวกว่าและอยู่แนบชิดติดตัวเรายิ่งก็ตาม

ทว่าเรากลับตื่นขึ้นมาทุกเช้าเหมือนคนเดินละเมอ คิด พูด และกระทำการงานต่าง ๆ ด้วยอาการแห่งความหลับใหล

ดังนี้เอง โลกและแบบแผนทั้งมวลที่เราสร้างขึ้นนี้ จึงเป็นเพียงแต่โลกมายาแห่งความหลับฝันเท่านั้น