เซ็กส์ในหมู่บ้าน

ลุงแสน ถูกจัดว่าเป็นคนที่มีฐานะทางการเงินอยู่ในขั้นดีของหมู่บ้าน ก่อนหน้านั้นลุงแสนเคยทำอาชีพพ่อค้าคนกลางรับซื้อพืชไร่ และมีกิจการโรงสีข้าวเล็ก ๆ ตอนหลังก็สู้พ่อค้ารุ่นใหม่ ๆ ไม่ได้ก็เลยเลิกทำ เหลือเพียงกิจการร้านขายของชำเล็ก ๆ ที่เปิดพื้นที่บ้านชั้นล่างไว้เป็นที่ขายของ

ป้ามอง ภรรยาลุงแสนเป็นแม่ค้าขายอาหารแห้งที่ตลาดสดในหมู่บ้าน ป้ามองต้องตื่นแต่เช้ามืด เข็นรถเข็นใส่ข้าวของไปขายที่ตลาด และกลับถึงบ้านประมาณแปดโมงเช้าทุกวัน ลุงแสนจึงเป็นคนดูแลร้านระหว่างที่ป้ามองไม่อยู่ ตั้งแต่โตจนจำความได้ไม่เคยเห็นป้ามองดุด่าลุงแสนเลยสักครั้งเพราะแกเป็นคนเงียบ ๆ อัธยาศัยดีและใจดีด้วยกระมัง ส่วนลุงแสนออกจะมีนิสัยเจ้าชู้และชอบทีเล่นทีจริงทำนองหมาหยอกไก่กับลูกค้าผู้หญิงที่มาซื้อของเป็นประจำ

คงเป็นเพราะฐานะการเงินที่ค่อนข้างดีของลุงแสน และมีภรรยาที่ไม่ค่อยใส่ใจคอยตอแยกับลุงแสนเรื่องผู้หญิงมากนัก ประกอบกับเวลาในชีวิตประจำวันที่เอื้ออำนวยด้วยกระมัง ลุงแสนจึงเป็นที่หมายตาของผู้หญิงในหมู่บ้าน ทั้งที่มีสามีหรือยังไม่มีสาม

ช่วงไหนที่ครอบครัวพวกเธอเหล่านั้นขัดสนค่าใช้จ่ายที่ผู้นำครอบครัวหามาได้ไม่พอจุนเจือ เช่น บางวันไม่มีเงินค่ากับข้าว บางทีไม่มีเงินค่าเทอมลูก ตอนเช้ามืดหลังจากป้ามองออกไปขายของที่ตลาด จึงมักมีผู้หญิงมาเรียก ทำทีเป็นซื้อของกับลุงแสนแล้วก็หายเข้าไปในห้องพร้อมกัน เวลาไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับเงินร้อยสองร้อยบาทจากลุงแสน ซึ่งถ้าเป็นเมื่อสิบปีก่อนก็ถือว่ามากพอจะจ่ายค่ากับข้าวเลี้ยงลูกและสามีไปได้อีกหลายวันทีเดียว หรือไม่ก็แลกกับข้าวสารหรือสินค้าอื่น ๆ ในร้านแทน

ป้าคนหนึ่ง บ้านอยู่ตรงข้ามกับร้านของชำลุงแสนเดินข้ามถนนไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว เธอก็เคยมาให้บริการอาหารจานด่วนให้ลุงแสนอยู่บ่อยครั้ง น่าประหลาดใจที่สามีพวกเธอไม่ระแคะระคายพฤติกรรมของภรรยาตัวเองเลย หรืออาจจะรู้แต่ทำเฉยเสียก็เป็นไปได้ ใครจะรู้ เรื่องราวทำนองนี้ดำเนินเรื่อยไปจนสิบปีถัดมา ลุงแสนคงชราไปมากถึงได้เลิกพฤติกรรมแบบนี้ไปเอง

สิบกว่าปีก่อนนั้น เงื่อนไขเรื่องความยากจนแร้นแค้นของคนในชนบทที่เงินทองเป็นสิ่งอัตคัดเสียจนทำให้ผู้หญิงหลาย ๆ คนในหมู่บ้านยอมเอาเนื้อตัวเข้าแลกกับเงินไม่กี่ร้อยบาท เพราะมันจนกันจริง ๆ แทบไม่มีข้าวสารจะกรอกหม้อ

แต่สำหรับ พี่น้อย ที่เธอและสามีมีรายได้จากเขียงหมูที่อยู่ในตลาดสดของหมู่บ้าน ก็นับว่ามีฐานะอยู่ในขั้นดี ถ้าหากไม่ใช้จ่ายเงินไปกับเรื่องเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องสำอาง เครื่องประดับ และการกินอยู่ที่ฟุ่มเฟือยของพี่น้อย

ล่าสุด พี่น้อยพยายามติดต่อนายหน้าเพื่อเดินทางไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น แต่พอไปถึงที่ประเทศญี่ปุ่นก็ถูกส่งตัวกลับมา ญี่ปุ่นเข้มงวดกับการเดินทางเข้าประเทศของผู้หญิงไทยมาก เพราะเข็ดขยาดกับการเดินทางเข้าเมืองลักลอบขายบริการทางเพศของผู้หญิงไทยที่ขึ้นชื่อในเรื่องนี้มาก่อน ตอนหลังพี่น้อยและสามีต้องขายกิจการเขียงหมูให้กับพ่อค้าคนอื่น และขายบ้านเพื่อเอาเงินไปใช้หนี้สินจำนวนมาก ซึ่งก็คงไม่พอจะจ่ายหนี้ได้ทั้งหมด อันที่จริงน่าจะเอา เสื้อผ้า รองเท้า ที่พี่น้อยมีอยู่ออกมาประมูลขายด้วยก็น่าจะดี คงได้เงินเพิ่มมาอีกหลายหมื่น

เป็นที่รับรู้กันในหมู่บ้านว่าพี่น้อยมีความสัมพันธ์แลกเปลี่ยนเงินกับผู้ชายอื่นอีกหลายคนในหมู่บ้านและอำเภอเดียวกันตามโอกาส บางทีก็เป็นสามีของแม่ค้าที่ขายของในตลาดเดียวกันที่พบเห็นพูดคุยกันแทบทุกวัน

ไม่เพียงการมีคู่เพศสัมพันธ์ที่มากกว่าหนึ่งของคู่สามีภรรยาดังตัวอย่างที่เล่ามาข้างต้น ยิ่งไปกว่านั้น บางครอบครัวได้เปิดทางให้ลูกสาวที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่นได้เข้าสู่ประสบการณ์ทางเพศโดยที่คนในครอบครัวก็ให้การสนับสนุน

พี่นุชเคยมีสามีมาแล้ว 2 คนและแยกทางกัน พี่นุชมีลูกจากสามีคนเก่าสองคน ผู้หญิงหนึ่ง ผู้ชายหนึ่ง ลูกทั้งสองคนอยู่กับพี่นุช แทบทุกเย็นเพื่อนฝูงก็จะมานั่งคุยกินเหล้าที่หน้าบ้านเธอเป็นประจำ บ้านพี่นุชอยู่ติดกับรั้ววัดประจำหมู่บ้าน บางวันจะเห็นพระหนุ่มลูกวัดเดินมาเป็นแขกรับเชิญผสมโรงพูดคุยจนกลายเป็นขาประจำวงเหล้าที่เป็นภาพชินตาของชาวบ้านละแวกนั้น ซึ่งก็ได้แต่มองกันตาปริบ ๆ และถือเป็นหัวข้อที่หยิบมาพูดถึง เมื่อได้โอกาสชุมนุมกันมากกว่าสองคนขึ้นไปจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้ว

บางคืนพี่นุชก็เข้าไปพูดคุยกับพระหนุ่ม ๆ ในยามวิกาลพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่งที่พระหยิบยื่นให้หลังจากเสร็จสิ้นการสนทนาธรรมกันเรียบร้อย ตอนหลังพระรูปนั้นก็สึกออกมาอยู่กินเป็นผัวเป็นเมียกับพี่นุช แต่ก็อยู่กันได้ไม่นานเพราะมีเรื่องหึงหวงและทะเลาะตบตีกันบ่อย ๆ สาเหตุเพราะเธอยังไม่เลิกพฤติกรรมเข้าไปพูดคุยกับพระรูปอื่น ๆ ที่วัดในยามเย็น

มาในระยะหลังถ้าเธอไม่ไปคุยกับพระด้วยตัวเองก็ส่งลูกสาวที่กำลังเรียนหนังสืออยู่ชั้นมัธยมสองไปแทน ช่วยให้เธอประหยัดค่าใช้จ่ายการเรียนของลูก ๆ ไปได้เยอะเลยเชียวล่ะ เพราะมีพระช่วยส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ลูกสาวเธอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

เจ้าอาวาสก็รู้อยู่เต็มสองหูแต่ทำอะไรกับพระลูกวัดไม่ได้ เพราะพระที่มาบวชก็มีอยู่แค่ 2-3 รูปเท่านั้น ไม่รู้เป็นอะไรสมัยนี้หาพระมาบวชจำพรรษานาน ๆ ยากเย็นเสียเหลือเกิน จะว่ากล่าวตักเตือนก็เกรงว่าพระจะโกรธและสึกออกวัดไปหมด สุดท้ายก็เหลืออยู่รูปเดียวคือเจ้าอาวาส นอกนั้นถูกสีกาสอยไปรับประทานเป็นของส่วนตัว

เราคุ้นเคยกับการขายบริการทางเพศตามสถานบริการทางเพศรูปแบบต่าง ๆ ในขณะเดียวกัน ก็มีการขายบริการทางเพศแบบแอบแฝง สถานที่ประกอบการบางแห่งก็เป็นห้องนอนที่บ้านของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ( หรือบางทีก็เป็นกุฏิพระ แหะ แหะ) หรือบังกาโลลับตาคน ที่เดี๋ยวนี้ที่ไหนก็มี ไม่ใช่แค่ในเขตเมืองเท่านั้น โดยเฉพาะร้านคาราโอเกะตามชนบทมักให้บริการห้องพักชั่วคราวไปในตัว

การตกลงซื้อขายระหว่างลูกค้ากับผู้ขายก็เป็นคนในชุมชนละแวกเดียวกัน บางครั้งก็เป็นญาติห่าง ๆ หรือเพื่อนฝูงกันเอง กลไกของชุมชนที่เคยมีไว้เพื่อควบคุมศีลธรรมทางเพศของผู้คน ถึงเวลานี้ก็อาจหยุดทำงานไปเสียเฉย ๆ โดยเฉพาะการควบคุมพฤติกรรมทางเพศของผู้คนที่นับวันจะมีอิสระทางเพศกันมากขึ้น เรื่องราวทำนองเดียวกันนี้มีให้เห็นเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และไม่แยกแยะว่าเป็นสังคมเมืองหรือในหมู่บ้านชนบทเสียด้วยสิ ส่วนใครที่เห็นเป็นประเด็นอื่น ๆ ก็ว่าต่อกันเอาเอง

นอกจากนี้ ความที่เป็นคนบ้านเดียวกันเห็นหน้าค่าตากันอยู่ทุกวัน อาจเป็นความชะล่าใจที่จะละเลยการป้องกันตัวเองจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ งานให้การศึกษาเรื่องเอดส์จึงยังเป็นงานที่ต้องทำต่อไป การให้คนได้เข้าถึงถุงยางอนามัยราคาไม่แพง ( ฟรีได้ด้วยยิ่งดี) ไม่เลือกจำเพาะเจาะจงไปที่กลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเท่านั้น ซึ่งต้องเท่าทันพฤติกรรมทางเพศของผู้คนในสังคมที่เริ่มสลับซับซ้อนไม่หยุดอยู่ที่คู่ของตนเอง แต่มันลื่นไหลไปได้เรื่อย ๆ

งานรณรงค์รักนวลสงวนตัว รักเดียวใจเดียว ก็ทำกันต่อไป ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแต่ละคนที่จะประเมินความปลอดภัยเมื่ออยู่ในสถานการณ์ใดและความสัมพันธ์ทางเพศแบบไหน

แต่อย่าปล่อยให้รัฐต้องออกมาตรการมาจัดการชีวิตผู้คนไปเสียทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียงของตัวเอง