แล้งซ้ำซาก

แล้งซ้ำซาก

-อดีต -
"ในฟ้าบ่มีน้ำ ในดินซ้ำมีแต่ทราย
น้ำตาที่ตกราย ก็รีบซาบบ่รอซึม
แดดเปรี้ยงปานหัวแตก แผ่นดินแยกอยู่ทึบทึม
แผ่นอกที่ครางครึม ขยับแยกอยู่ตาปี" * *

-ปัจจุบัน -
"ดินแยกแตกระแหง สิ้นเรี่ยวแรงจะสู้ฝืน
ชาวนาไร้ที่ยืน สุดกล้ำกลืนน้ำตาริน
ฟ้าเหวยฟ้าใสใส ไร้น้ำใจส่งน้ำกิน
คนจนแย่งกันสิ้น ทิ้งแผ่นดินสีเลือดแดง"

-อนาคต -
"ชาวเมืองแปรลานข้าว ให้สูเจ้าได้พักพิง
บ่อนหวยเข้ามาสิง ความเป็นจริงถูกลบเลือน
ข้าวขาวที่สูกิน น้ำตารินจึ่งมาเยือน
ไม่นานข้าขอเตือน ต่างบ้านเมืองนำเข้ามา"

-คำวอน -
"แล้งเอยแล้งซ้ำซาก ไม่เห็นรากไม่เห็นเหง้า
คนรัฐไม่เห็นเงา เขาว่าเขลาที่ช่วยนา
หยุดเถอะเพื่อนร่วมโลก หยุดกรรโชกโลภกับป่า
หยุดสร้างแต่มรรคา ร่วมใจมาปลูกป่ากัน"

** บทกวี ของ นายผี อัศนี พลจันทร์

พิราบน้อยในไร่ส้ม