เพียง-พบ-ผ่าน-วิถี-ที่ผุพัง

เพียง-พบ-ผ่าน-วิถี-ที่ผุพัง

บางชีวิตเคว้งคว้างกลางความเหงา
หอบเอาความสุขเศร้าผสมผสาน
ยิ้มรับชะตากรรมพันธนาการ
ใช่,เพียงพบผ่านวิถีที่ผุพัง

ยิ่งรื้อฟื้น ยิ่งรื้นรื้นน้ำตาไหล
ยิ่งวาดหวัง ยิ่งไหวว้างร้างไร้หวัง
เงียบสะท้อนดิ่งลึกในภวังค์
เพียงพลาดพลั้งสู่หุบเหวความชอกช้ำ

บางค่ำ,เยียบเย็นความรู้สึก
ปวดแปลบสำนึกล่วงถลำ
ยิ่งไขว่คว้า ดวงวิญญาณ์พร่ามืดดำ
ยังกอบกำครอบงำไว้ ในตัวตน

สายตาจ้องมองไป,ในเบื้องล่าง
กลางสายน้ำเชี่ยวกรากถะถั่งล้น
กระแทกฝั่งก่อนรี่ไหลสู่วังวน
เป็นกระแสความสับสน,กับความคิด

วิถีข้ายังไต่ตามริมขอบเหว,
หากพลัดร่วงคงแหลกเหลวในดวงจิต
สองมือไขว่คว้าหาสิ่งเหนี่ยวรั้งชีวิต
ค่อยค่อยคิดค่อยค่อยกล้า- -อย่าหวาดกลัว

ยินเสียงลมพัดใบไม้ไหว,
ชีวิตยังดำเนินไปในเงาสลัว
เรียนรู้ในโดดเดี่ยว ความหม่นมัว
เป็นเช่นนี้แหละ,ทางดี-ชั่ว ของชีวิต

เรียนรู้ในโดดเดี่ยว ความมืดมัว
เป็นเช่นนี้แหละ,อย่าหวาดกลัว ทางชีวิต.

ฟ้า เวียงอินทร์