นาฏกรรมของซากศพ

นาฏกรรมของซากศพ

หมู่บ้านหุบเขาไกลโพ้นในตำบลชายแดน

หล่อนกำลังคุกเข่ากราบ … อ้อนวอนท่านผู้ถือกฎหมาย

สะอื้นไห้ … ร้องขอมีชีวิตอยู่ในผืนแผ่นดินสงบนี้

อา,ผู้เฒ่าถอนหายใจ ทดท้อกับชะตาชีวิต

เมื่อไรหนอ … จะมีผืนดินสงบและสันติ

… เสียงกราดเกรี้ยว… สาบส่ง… ตะเพิดไล่

ราวเสียงอสูรกายกึกก้องในโสตประสาท

เพียงเพราะหล่อนมิได้สังกัดให้มีชีวิตอยู่ในประเทศนี้

ไร้ประโยชน์ หาค่ามิได้

ลมหายใจไร้ความหมาย


นั่น,เด็กน้อยวิ่งหนีล้มลุกคลุกคลานม่านฝุ่นฟุ้งกระจาย

เสียงหวีดร้องระงมกึกก้องทั้งหุบเขา

เมื่อมนุษย์นิรนามวิ่งกวดจับ … ขยี้ความเป็นมนุษย์ขาดวิ่น

พลัน ! กระชากอิสรภาพหล่อน

ผลักไสสู่ห่ากระสุนยังแผ่นดินต้นสังกัด

…. กี่ปีแล้วหนอ… หล่อนมีชีวิตคล้ายดั่งซากศพเคลื่อนที่ได้

อานุภาพ นุ่นสง