Cells: Nu-Metal จากฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง

มีใครบางคนเคยทำนายเอาไว้ว่าในอนาคต โลกทั้งใบจะมีลักษณะทางวัฒนธรรมเพียงหนึ่งเดียว อัตลักษณ์เฉพาะตัวของแต่ละชนชาติจะถูกสลายลงไป ซึ่งแม้ว่าวันนี้คำทำนายดังกล่าวจะไม่ได้เกิดขึ้นจริงในทุกเรื่อง แต่หากเรามองมายังโลกของดนตรีป๊อบ จะพบว่าดนตรีป๊อบของทั่วโลกกำลังถูกหลอมรวมให้มีลักษณะเพียงหนึ่งเดียว โดยมีดนตรีจากฝั่งอเมริกันเป็นแม่แบบ และมีสถานีโทรทัศน์ดนตรีอย่าง MTV เป็นพาหนะลำเลียงดนตรีเหล่านี้สู่ภูมิภาคต่างๆ ทั่วโลก

หากคุณผู้อ่านไม่เชื่อว่ามันเป็นเช่นนั้น ก็อยากจะเชื้อเชิญให้ท่านผู้อ่านทดลองเปิดรายการเพลงวิทยุเพลงป๊อบสักรายการ แล้วลองนั่งฟังเพลงไล่ไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจเสียงร้องและเนื้อเพลง จะพบว่าเกินกว่าครึ่งของเพลงที่เราฟังนั้น หากเราฟังโดยไม่ใส่ใจกับเนื้อเพลงแล้วจะพบว่ากลิ่นอายไม่ได้แตกต่างกับเพลงฝรั่งสักเท่าไหร่ (บางเพลงนอกจากจะเหมือนในเรื่องกลิ่นอายแล้ว ยังเหมือนทั้งทำนอง การเรียบเรียง แม้กระทั่งเครื่องดนตรีที่ใช้ เอ...อย่างงั้นมันเรียกว่า "ก๊อปปี้" นี่หว่า...:)

แต่ที่ผมพูดแบบนี้ ไม่ได้หมายความว่าผมปฏิเสธเพลงป๊อบทั้งไทยและเทศในปัจจุบันหรอกนะครับ แต่ที่ต้องตั้งข้อสังเกตแบบนี้ก็เพราะว่าการสนใจเรื่องการเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมนั้นเป็นเรื่องน่าสนุก...แค่มองว่าสิ่งหนึ่งในสายตาของคนสองรุ่นนั้นแตกต่างกันอย่างไรก็สนุกเหลือหลายแล้วครับ

หรือหากไม่สนใจเอาสนุก...หากเราจะดูเพื่อเตรียมตัวรับมันให้ทัน จะได้ไม่วินเวียนหัวตอนที่ต้องเจออะไรที่แปลกจากสิ่งที่คุ้นเคย ;-)

ดังนั้นในโอกาสที่ผมเริ่มประเดิมชุมชนในครั้งนี้ ผมจะหยิบยกอัลบั้มที่เป็นผลพวงจากการเคลื่อนที่ของวัฒนธรรมเพลงป๊อบเช่นกัน...แต่ไม่ใช่อัลบั้มเพลงไทยนะครับ แต่ขออนุญาตพาท่านผู้อ่านไปพบกับศิลปินจากบ้านใกล้เรือนเคียงของเรา-สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว หรือ สปป. ลาวนั่นเอง

ศิลปินที่ผมกล่าวถึงก็คือวงดนตรีที่ชื่อว่า "Cells" ครับ

พูดถึงดนตรีป๊อบของลาวนั้น แม้ว่าจะไม่ได้เข้ามามีบทบาทในวงการดนตรีไทยมากมายนัก แต่หากเทียบกับเพื่อนร่วมภูมิภาคประเทศอื่นๆ แล้ว จะพบว่าเพลงจากลาวเข้ามามีบทบาทมากกว่าประเทศอื่นๆ อยู่ดี ตั้งแต่ท้าวบัวเงิน ซาภูวง ที่เคยมีเพลง "เย็นสบายชาวนา" โด่งดังในสายเพลงลูกทุ่ง (ถึงขนาดเคยมาออกอัลบั้มคู่กับคุณสุนารี ราชสีมาเมื่อหลายปีก่อน) หรือในสายร็อกก็มีวงอย่างเดอะ แซฟไฟร์และดิ เอ็กซ์ไซล์ (วงหลังได้ออกอัลบั้มในสังกัดแกรมมี่)

แต่สำหรับวง Cells เองนั้นมาในแนวทางเพลงแบบนู-เมทัล (Nu-Metal) ตามแนวทางของวงลิงกินผัก (ผมหมายถึงวงLinkin Park ครับ แต่บังเอิญเด็กแถวๆ บ้านเขาเรียกแบบนี้ ผมเลยเรียกตามเขา :) และ Limp Bizkit ที่ได้รับความนิยมในเมืองไทยโดยเริ่มจากทางฝั่งภาคอีสานของไทย (ข้อมูลตรงนี้ต้องขอบคุณน้องเอ็ม-นักศึกษาฝึกงานจากม. ขอนแก่น สำหรับข้อมูลครับ) ก่อนจะเข้าสู่กรุงเทพฯ โดยการนำมาเปิดในช่วง Bedroom Studio ของ คลื่น 104.5 Fat Radio และวงนี้ก็เพิ่งเดินทางมาเปิดการแสดงในงาน Fat Festival ครั้งล่าสุดด้วย (ซึ่งถ้าใครอยากดูคลิปวิดีโอการแสดงสดของวงนี้ก็ลองหาบทความใน "ประชาไท" เกี่ยวกับงานแฟต ฯ ดูครับ...ในนั้นมีclipให้โหลดไปดูเล่นเย็นๆ ใจด้วย) ซึ่งตอนนี้งานของ Cells ก็มีวางขายในเมืองไทยแล้ว (ผมได้มาจากร้านเทปชื่อดังละแวกท่าพระจันทร์...ที่ผมไม่บอกคุณหรอกว่าเป็นร้านไหน แหม...ก็น่าจะรู้กันอยู่ :)

ซึ่งถ้าหากฟังในส่วนของเนื้องานของ Cells จะพบว่า พวกเขาหยิบลักษณะของดนตรีแบบนู-เมทัล (เพลงร็อกหนักๆ ที่แทรกด้วยเสียงร้องแร็ป) และรูปแบบดนตรีแบบอื่น เช่น สกา พังค์ ฯลฯ มารวมกันไว้โดยไม่ลืมสัมผัสทางป๊อบไว้ในเพลง ไม่ว่าจะในส่วนของเนื้อร้องที่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องความรัก (แต่ก็มีเพลงต่อต้านยาเสพย์ติด เพลงให้กำลังใจ และเพลงสำหรับบิวต์อารมณ์ผู้ชมคอนเสิร์ตด้วย) รวมถึงการเบรกอารมณ์ด้วยเพลงช้าๆ ทั้งเพลงรักหวานๆ รวมถึงเพลงอกหักแบบจิ๊กโก๋ (เอ...สูตรนี้ Cells ยืมค่ายเพลงแถวๆ นี้ไปใช้หรือเปล่าหว่า) สอดแทรกเอาไว้ในอัลบั้มพอให้เลี่ยนเล็กน้อย

แต่มีข้อน่าสนใจอันนึง ที่ผมได้จากน้องๆ ฝึกงานจากม. ขอนแก่น ที่ได้ตั้งข้อสังเกตกับเพลงของ Cells เอาไว้ว่า "ภาษาลาวในเพลงมันไม่ deep เลยอ่ะพี่" ซึ่งพอผมถามว่า "มันไม่ deep...หมายความว่ายังไงวะ" น้องมันก็อธิบายว่า "จริงๆ แล้วภาษาลาวก็ไม่ได้พูดอะไรแบบนี้นะพี่ สำเนียงพูดต่างๆ ที่ได้ยินในเพลงมันก็เป็นแบบภาษาไทยนะแหละ"

ซึ่งเมื่อผมลองกลับไปฟังจริงๆ ก็พบว่าหลายๆ เพลงในนั้นหากตัดศัพท์เฉพาะหลายๆ คำออกไป ก็จะพบว่ามันก็ไม่ได้ต่างจากเพลงไทยทั่วไป ซึ่งถ้าคิดไปแง่หนึ่ง มันก็อาจจะบอกได้ว่าวัฒนธรรมของไทยได้รุกคืบเข้ามาผสมกับวัฒนธรรมลาวแล้ว เพราะเท่าที่ได้ยินมา เพลงและรายการโทรทัศน์ของไทยเป็นสิ่งที่หาดูได้ไม่ยากในลาว จนถึงขนาดที่ว่าคุณสามารถรับรู้ข่าวสารไทยได้ไม่ต่างกับอยู่เมืองไทยเลย

แต่ถึงกระนั้น ผมก็ต้องสารภาพว่าผมไม่มีความรู้ในเรื่องนี้เพียงพอจะบอกได้ว่าสิ่งที่ผมได้ยินในเพลงนั้นมันเป็นแบบที่น้องๆ จากขอนแก่นเขาพูดหรือเปล่า ดังนั้นผมจึงมิอาจฟันธงได้

แต่สิ่งที่บอกได้อย่างหนึ่งก็คือ หากมีใครมาว่าคุณเรื่องรสนิยมการฟังเพลงคุณว่า "มึงฟังอะไรของมึงวะ ลาวฉิบหาย..." ขอให้ภูมิใจเถอะครับ

เพราะอย่างน้อยๆ วงดนตรีของลาวเองก็เจ๋งใช่ย่อยเชียวนา...

(หมายเหตุ. หากคุณสนใจอยากลองฟังเพลงของ Cells ก็เชิญไปทดลองฟังเพลง "คนสวย" ที่ http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3972 และเพลง "โง่เพราะฮัก" ที่ http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=3971 ครับ)