แอบฮัม...เพลง

จันทน์กระพ้อ

"หลงรักคนมีเจ้าของ แอบมองอยู่ทุกวันก็รู้ว่าคงทำได้เพียงเท่านี้ ได้พบเธอ คิดถึงแล้วนอนฝันดี..." ไม่รู้เดี๋ยวนี้เป็นอะไรรู้สึกตัวเมื่อไหร่เป็นต้องฮัมท่อนฮุคท่อนฮิต ในเพลงหลงรักคนมีเจ้าของ ของไอน้ำ อยู่ทุกที

จะบอกให้รู้ว่า นี่เป็นความลับสุดยอดที่ไม่เคยปริปากบอกใคร ลับถึงขนาดที่ว่า เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังฮัมเพลงนี้อย่างสบายอารมณ์ทีไรเป็นต้องหันมองซ้ายมองขวาว่ามีใครอยู่ใกล้ ๆ หรือเปล่า ถ้าโชคไม่เข้าข้างส่งใครมาอยู่ใกล้ ๆ ในตอนนั้น เราก็จะสงบปากสงบคำทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วรีบไปจากที่นั่นโดยเร็วที่สุด

พอถามตัวเองว่า ทำไมร่างกายจึงเกิดปฏิกิริยาอย่างนั้น ก็ได้คำตอบว่า ตอนนี้กระแส "เพลงอินดี้" มาแรงเหลือเกิน หมุนวิทยุไปคลื่นไหน "เพลงแนว ๆ" ก็ลอยผ่านเข้าหูจนกลาย เป็นความเคยชิน ตรงนี้เองที่ทำให้เราเกิดอาการขวยเขิน ถ้าใครจะมารู้ว่า เพลงฮิตติดปากเราไม่ใช่เพลงแบบอินดี้ ๆ จนเป็นที่มาของการบังคับปากไม่ให้เผลอร้องเพลงนี้ในที่สาธารณะ ซึ่งทำได้ลำบากยากเย็นเหลือเกิน

จนมาวันหนึ่ง หูเจ้ากรรมก็บังเอิญได้ยินเสียงใครคนนึงกำลังฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์ เอ๊ะ! คุ้น ๆ นั่นมันท่อนฮุคเพลงที่เราแอบฮิตเวลาอยู่คนเดียวนี่นา ใครกันนะที่รสนิยมตรงกับเรา พอเหลียวมองไปก็พบว่า เป็นเพื่อนร่วมก๊วนที่แต่งตัว "โคตรแนว" ของเราเอง

เวลาผ่านไปสักพัก พอมันรู้ตัวว่ามันพลั้งปากฮัมเพลงอะไรออกมา มันก็หุบปากเสียสนิทแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้ทันที โอ้โหเฮะ! เหมือนอย่างที่เราทำเปี๊ยบเลย(ว่ะ)

เมื่อจับได้คาหนังคาเขาว่า เพลงนั้นออกมาจากปากมัน ความลิงโลดอย่างยากจะระงับ ผลักดันให้เราตัดสินใจเอื้อมมือไปสะกิดมันแล้วกระซิบบอกไปว่า เพลงเนี๊ย! เพลงโปรดกูเลยมึง

พอรู้อย่างนั้นมันก็ทำตาโตพร้อมสารภาพออกมาว่า ทุกครั้งที่มันมีกะใจจะฮัมเพลง เพลงนี้จะผุดขึ้นมาในหัวสมองโดยอัตโนมัติ และอย่างไม่ทันตั้งตัว พอมีสติอีกทีก็ฮัมไปจนจะจบเพลงแล้ว

ตั้งแต่วันนั้น เรา 2 คน ก็แอบฮัมเพลง "หลงรักคนมีเจ้าของ" ด้วยกันบ่อย ๆ จนมาวันหนึ่ง เราทั้งสองก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า เพลงในกระแสมันผิดตรงไหน ก็เราชอบของเรานี่ (หว่า)

อีกอย่าง เพลงมันก็เกิดขึ้นจากการ "ทำ" ขึ้นมาทั้งนั้น เส้นแบ่ง "ความเเนว" กับ "ความไม่เเนว" มันก็บางเหลือเกิน เราสองคนก็เลยตกลงกันว่า ต่อไปนี้จะไม่เอาคำว่า "อินดี้" มาตัดสินความชอบและรสนิยมของเราอีกเด็ดขาด

จากทั้งหมดข้างต้น ใครคิดเห็นอย่างไรเเวะเวียนมาคุยกันได้ ตอนนี้ขอเวลาไปร้องตะโกนบอกฟ้าก่อนว่า "ฉันหลงรักคนมีเจ้าของ" (โว้ย!) ",)