แต่งตัวให้คอมฯ ( ๑ ) - ของฟรีเพื่อคุณ

สวัสดีครับ เพื่อนผู้อ่าน !

วันนี้ขออนุญาตเปิดคอลัมน์ใหม่ เป็นของผมเองและของเพื่อนทุกคน !

ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ ( เอ๊ค - เซอ - เปิด ) เรื่องคอม พิวเตอร์ ไม่ว่าด้าน " สิ่งผลิตประเภทแข็ง " ( ฮาร์ดแวร์ ) หรือ " สิ่งผลิตประเภทนิ่ม " ( ซอฟท์แวร์ ) ซึ่งต่อไปนี้จะขอเรียกแบบง่ายๆ ว่า " ของแข็ง " กับ " ของนิ่ม " ( เป็นศัพท์เทคนิคใหม่ที่ผมคิดขึ้นมาเองโดยไม่สงวนลิขสิทธิ์ )

ผมต้องยอมรับว่าผมนั้นบ้าคลั่งในเรื่องการแต่งคอมฯ ด้วยของนิ่ม ( โปรแกรม ) ที่ไม่ต้องจ่ายเงิน เสมือนเป็นอาชีพหลักของผม ผมจึงอยากจะนำประสบการณ์ที่สะสมมายาวนานมาแบ่งปันและแลกเปลี่ยนกับเพื่อนผู้อ่านในคอลัมน์นี้เป็นประจำ และขอให้ถือว่าบัดนี้ได้มีการก่อตั้ง ชมรมคนแต่งคอมฯ เป็นผลสำเร็จ โดยที่ผมและเพื่อนผู้อ่านทุกคนเป็นสมาชิกร่วมกัน และเพื่อน ๆ ที่อยากจะเขียนมาร่วมวงในประเด็นการแต่งคอมฯ ไม่ว่าจะเป็นข้อเขียนที่เกี่ยวกับของแข็งหรือของนิ่มก็ตาม ขอเชิญส่งมาได้เลยที่ ungjon@prachatai.com

ความจริงของนิ่มที่ไม่ต้องจ่ายเงินนั้นมีอยู่สองประเภทครับ ประเภทแรกเป็นโปรแกรมที่เจ้าของต้องการขายและตั้งราคาไว้นับพันหรือนับหมื่นบาท ( ราคาเป็นร้อยไม่ค่อยจะพบ ) แต่พวกเรามักจะขโมยมาใช้โดยไม่จ่ายเงิน ซึ่งเป็นเรื่องที่พวกเราถนัดจริงๆ และหากเราไม่ได้ใช้วิธีนี้บ้างเป็นบางครั้ง ป่านนี้จำนวนคนไทยที่มีคอมฯ ที่ใช้งานได้ คงจะจำกัดอยู่เพียงวงแคบ

อย่างไรก็ตาม คอลัมน์นี้จะไม่ทำหน้าที่แนะนำหรือส่งเสริมการขโมยของนิ่มที่เจ้าของต้องการขายมาใช้ฟรี เพราะจะไม่เป็นผลดีต่อภาพลักษณ์ของผมหรือต่อชมรมใหม่ของพวกเรา ผมจึงขอกระซิบเบาๆ เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวว่า ... ถ้าใครต้องการได้มาก็ขอเชิญแวะไปใช้บริการจากแผงหรือร้านค้าที่ศูนย์ไอทีใกล้บ้าน แล้วด้วยเงินเพียง ๑๕๐ บาท และการรอไม่เกิน ๑๕ นาที เพื่อนก็จะได้ชุดโปรแกรมต่างๆ มูลค่ารวมแล้วประมาณหนึ่งแสนบาทมาใช้อย่างง่ายดาย ( ยกเว้นนาน ๆ ครั้ง หากไม่มีผู้ใดยอมปรากฎตัวในฐานะผู้ขาย แสดงว่าวันนั้นกองปราบสินค้าเถื่อนกำลังวางแผนที่จะแวะเวียนมาเยี่ยม ) แต่เรื่องนี้ผมเชื่อว่าเพื่อนๆ ทุกคน ( ยกเว้นรัฐมนตรีที่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง ) ย่อมทราบดีอยู่แล้วใช่ไหมครับ

เรื่องที่เพื่อนอาจยังไม่ทราบคือ มีของนิ่มที่ไม่ต้องจ่ายเงินอีกประเภทหนึ่ง มีชื่อว่า " ของฟรี " ( ฟรีแวร์ ) หรือ ของที่ " ถ้าคุณชอบโปรแกรมนี้และคิดจะใช้ระยะยาวกรุณาส่งไปรษณียบัตรมาให้ฉันสักแผ่นหนึ่งได้ไหม เพราะฉันกำลังเหงา และอยากรู้จักคุณ " ( โพสต์คาร์ดแวร์ )

หรือ ของที่ " เชิญใช้ได้ตามสบายแต่ถ้าคุณมีเงินเหลือเฟือและเห็นใจในหยาดเหงื่อและแรงงานที่ฉันได้ทุ่มเทเพื่อผลิตโปรแกรมนี้เพื่อคุณ ... แล้วถ้าคิดจะบริจาคเงินที่มีเหลือใช้ให้ฉันสักเล็กน้อยเพื่อเป็นค่าอาหารมื้อถัดไปของฉัน ... เพื่อฉันจะได้ไปคิดค้นโปรแกรมใหม่ให้คุณใช้ต่อไป ... ฉันคงจะไม่รังเกียจนะ " ( โดเนชั่นแวร์ )

จริง ๆ แล้วผมจะอยากจะเรียกของนิ่มพวกนี้โดยรวมว่า " ของนิ่มในอุดมการณ์สังคมนิยม " ( โซเชียล์ลิสต์ไอดีโอโลยจีแวร์ ) แต่กลัวว่าผู้อ่านที่นับถือศาสนาทุนนิยมจะเลิกอ่านคอลัมน์นี้ไป เลยขอใช้คำแทนแบบง่ายๆ ว่า " ของฟรี " หรือ " ฟรีแวร์ " ก็แล้วกัน

( ขอนอกเรื่องนิดหนึ่งได้ไหมครับ – ทำไม๊ ทำไม ผู้ค้นพบและผลิตยาที่จำเป็นต่อการรักษาชีวิตมนุษย์ จึงไม่ค่อยยอมเลียนแบบผู้ค้นคิดและเผยแพร่ของนิ่มประเภทฟรีแวร์ - เช่น : " ถ้าคุณใช้ยาของบริษัทเราได้ผลสำเร็จในการรักษาโรคมะเร็งของคุณ กรุณาส่งไปรษณียบัตรมาแจ้งให้เราทราบหน่อย จะทำให้เรามีแรงบันดาลใจที่จะค้นคว้าหายาตัวใหม่ๆ มาบริจาคแก่คุณต่อไป ")

สิ่งที่เพื่อน ๆ อาจยังไม่ซึ้ง แต่อ่านคอลัมน์นี้เป็นประจำแล้วจะต้องซึ้งแล้วซึ้งอีกและซึ้งแล้วซึ้งเล่าแน่ๆ คือ ของนิ่มประเภทฟรีจำนวนมากมีคุณภาพที่ยอดเยี่ยมที่สุด ดีกว่าของนิ่มประเภทจำหน่าย ( โดยเฉพาะของนิ่มยี่ห้อ " บิลเกตส์แวร์ ") แบบแทบไม่น่าเชื่อ นี่เป็นเรื่องที่แปลกแต่จริง แต่คิดดี ๆ แล้วก็อาจเข้าใจได้ คือสิ่งที่ผลิตอย่างพิถีพิถันด้วยใจรักจริง ๆ เพื่อมอบให้แก่มนุษยชาติตลอดกาล ย่อมจะดีกว่าสิ่งที่เจ้านายสั่งให้คิดค้นให้เสร็จก่อนเที่ยงวันอังคาร จริงไหมครับ

แต่พวกเราทั้งหลายก็มักจะมีอาการ " เบาปัญญา " หรือ " ปัญญานิ่ม " ( ขอยืมใช้คำโก้ยอดฮิตที่ผมไปพบมาตามเว็บบอร์ดต่าง ๆ ) คือเรามักจะแห่กันไปแสวงหาของนิ่มที่ราคาแพงแต่ด้อยคุณภาพ เช่นประเภท " นอระตั้น " หรือ " แมคคาฟี้ " ทั้งหลายทั้งปวง ( เอ๊ะ อย่างนี้เขาฟ้องหมิ่นได้ไหม - ที่ปรึกษาทางกฎหมายช่วยตอบด่วน ) แต่เรากลับไม่รู้จักและไม่เชื่อในคุณภาพของ ข องฟรี ที่ศิลปินทางคณิตศาสตร์เป็นผู้ปั้นขึ้นมาด้วยความรักในเพื่อนมนุษย์ ( หรือความอยากอวดเก่ง หรือถูกทั้งข้อ ก . และ ข้อ ข .) เพราะเราเชื่อในปรัชญาทุนนิยมที่ว่า " ของฟรีคือของห่วย ของแพงคือของดี "

เอา ล่ ะ ตั้งแต่วันนี้ เป็น ต้นไป พวกเราจะกลับเนื้อ กลับตัว กลับใจ พร้อมกัน และเดินหน้าในทิศทางที่ถูกต้อง โดยผมจะขออาสาเป็นผู้นำทางคนหนึ่ง และผมจะระมัดระวังที่สุดที่จะไม่พาพวกเราไปตกเหว – เหวในที่นี้หมายถึงสิ่งที่เรียกตนเองว่า " ของฟรี " แต่ที่แท้จริงคือของที่ " เมื่อคุณติดตั้งฉันเมื่อใดแล้ว คุณเสร็จฉันแน่ เพราะนอกจากคุณจะไม่สามารถถอนการติดตั้งฉันได้ง่ายๆ แล้ว ฉันก็ยังจะส่งโฆษณาสินค้าและบริการต่างๆ ขึ้นบนจอคอมฯ ของคุณอย่างขยันขันแข็งไม่หยุดยั้ง แถมเวลาว่างฉันจะรายงานข้อมูลเกี่ยวกับสภาพคอมฯ ของคุณไปยังเจ้านายของฉัน ฮิ ฮิ " ( แอ๊ดแวร์ และ สปายแวร์ ) - ขอยืนยันว่าจะไม่พาเพื่อนหลงทางครับ

บัดนี้เวลาล่วงเลยมามากแล้ว สัปดาห์หน้าค่อยพบกับของฟรีชิ้นแรกดีไหมครับ ขอปิดประชุม
... จาก จอน อึ๊งภากรณ์

สิ่งนิ่มชนิดฟรีนี้ ปรากฏขึ้นครั้งแรกเมื่อปี ๒๔๓๙ สร้างขึ้นโดยชาวบอสเนียที่เกิดในเมืองที่สวยงาม
บัดนี้ชาวโลกกว่าสิบล้านคนได้นำมาใช้ประโยชน์ในการชม และการจัดการกับภาพในคอมฯ รวมทั้งการดูหนังและฟังเพลง แม้จะมีประโยชน์มากมาย แต่โปรแกรมรุ่นล่าสุดยังเล็กกะทัดรัด ขนาดเพียง ๘๕๐ เค บรรจุในแผ่นฟลอพพี่ได้สบาย
ไม่เหมือนคู่แข่งราคาแพงที่มีความสามารถด้อยกว่า แต่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารจนแทบจะทำให้ฮาร์ดดิสค์ต้องสำลัก