Skip to main content

"เดินตามฝัน"

คอลัมน์/ชุมชน








เรื่องและภาพโดย...บัณฑิต




 



หลังจากตกปากรับคำกับฝ่ายชุมชนของประชาไทดอทคอมไว้แสนนาน จนความรู้สึกผิดที่สะสมไว้ทวีมากขึ้นแบบแปรผันตรงกับระยะเวลา เมื่อความรู้สึกผิดสะสมถึงปริมาณหนึ่ง ร่างกายก็ผลิตสารชนิดที่เรียกว่า ความอาย ขึ้นมาไหลเวียนทั่วร่าง ในที่สุด ผมเลยต้องจับตัวเองมานั่งนิ่ง ๆ เพื่อจะทำงานส่งตามที่รับปากไว้ ก็ดังต่อไปนี้ล่ะครับ


เชื่อว่า ในโลกนี้มีคนที่ใช้กล้องถ่ายรูปได้เป็นจำนวนไม่น้อย ช่างภาพมืออาชีพก็มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน ผมเองชอบการถ่ายภาพ ต้องออกตัวว่า ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไร บ่อยครั้งก็อาศัยจังหวะหรือโชคช่วย จึงทำให้ภาพออกมาพอดูได้



@@@@@@



ปกติ ผมเดินทางไปทะเลไม่บ่อยนัก หากเทียบกับภูเขาแล้ว สถิติของภูเขายังคงมากกว่า แต่ระยะหลังดูเหมือนตัวเลขของทะเลจะตีตื้นขึ้นมาใกล้เคียงกับภูเขาจนเกือบหายใจรดต้นคอแล้ว


บ่ายวันหนึ่งของฤดูร้อนที่ เกาะมันนอกในวันที่อากาศร้อนอบอ้าวที่สุด หลังจากเดินสำรวจมาจนรอบเกาะแล้ว ผมก็มานั่ง ๆ นอน ๆ อยู่แถวหาดด้านหน้าของเกาะ ดูคนเดินไปมา เล่นน้ำ ดูปะการัง จนผล็อยหลับไป ตื่นมาอีกที ผืนทะเลและแผ่นฟ้าเบื้องหน้าก็ฉาบฉายไปด้วยแสงสีส้ม ตัดกับริ้วเมฆสีเข้มไล่เฉดแก่อ่อนราวปาดด้วยพู่กันของศิลปิน ยามนั้น ดวงอาทิตย์กำลังจะกล่าวลาโลกซีกตะวันออกไปบอกสวัสดีกับโลกซีกตะวันตกอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วเป็นล้าน ๆ ครั้ง


ผมลุกขึ้นเดินตุปัดตุเป๋ อย่างขี้เซาและขี้เกียจ จนมาพบกับ ผืนทรายสีทองที่เต็มไปด้วยรอยเท้า


ผมกำลังนึกว่า เจ้ารอยเท้าเหล่านี้เป็นของใครบ้างนะ พวกเขาจะเดินไปไหนกัน จะเดินเพื่อไปพบกับอะไร


แล้วจะมีใครตอบได้บ้างไหมว่า จริง ๆ แล้ว พวกเขารู้คำตอบ หรือแน่ใจได้อย่างไรว่าคำตอบมันจะเป็นอย่างที่คิด


ผมคิดว่า สิ่งที่คนเราค้นหา อาจมีคำตอบรออยู่ในใจของหลาย ๆ คน และเป็นแรงผลักดันให้พวกเขาเดินหรือกระทั่งวิ่งคว้าความฝัน เมื่อเวลาผ่านไปก็ทิ้งร่องรอยไว้ เหมือนรอยเท้าบนผืนทรายที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าผมเย็นวันนั้น


การเดินตามฝัน อาจทำให้ชีวิตวุ่นวาย ต้องผ่านนานาสารพัดสิ่ง ต้องไขว่คว้าดิ้นรน ต่อสู้ ยืนหยัด แม้ท้ายที่สุดอาจไม่ใช่ความสมหวัง แต่ร่องรอยเหล่านั้นคือ สัญลักษณ์การมีชีวิตอยู่ของมนุษย์คนหนึ่งมิใช่หรือ การที่มีทั้งความสุขสม เศร้า ผิดหวัง ก็เป็นของขวัญริมทางที่ทำให้ชีวิตคนกล้า แกร่ง เข้มแข็ง อ่อนแอ ยโส ละเอียดอ่อน หยาบกระด้าง ฯลฯ


เย็นวันนั้น ผมจึงย้อนกลับมาถามตัวเองว่า วันนี้คุณออกเดินตามความฝันหรือยัง ?


 













"ผมชอบท่องเที่ยวไปในที่ต่าง ๆ และชอบที่จะบันทึกเรื่องราวส่วนใหญ่ไว้ในภาพถ่าย เพื่อเวลาผ่านไป จะได้หยิบขึ้นมารำลึกความทรงจำสักครั้ง เช่นเดียวกัน ภาพถ่ายของหลายคนคงมีเรื่องราวเก็บซ่อนอยู่ในตัวมันเอง และกำลังตั้งหน้าตั้งตารอให้เจ้าของหยิบมันขึ้นมาบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาอีกครั้ง".............บัณฑิต