ลองวาดรูปนมดูค่ะ
คอลัมน์/ชุมชน
ทุก ๆ วันเมื่อตื่นขึ้น สิ่งแรกที่ปะทะในสายตาของฉันก็คือ "นม" มีใครไหม ในรัศมีสัก...5 กิโลเมตร รอบ ๆ แถวนี้ จะมี "นม" แขวนบ้าง เรียงบ้าง เกลื่อนกลาดกระจัดกระจายตามมุมต่าง ๆ ของบ้านมากเท่าบ้านฉัน ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ :-) แต่ขออภัย บางทีก็กลุ้มใจนิดหน่อย เวลาที่มีคนมาส่งน้ำที่บ้าน ชายฉกรรจ์ตัวเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง ล่ำก็มี พวกเขามักสนใจดูรูปนมของฉัน ไม่มีคำพูด ไม่มีคำถาม มีแต่สายตาชวนให้จินตนาการว่า "เขาคิดอะไร" แน่ละ พวกเขาไม่พูด ฉันก็ไม่พูด อีกหลาย ๆ คนก็ไม่ค่อยพูด แต่ก็มีเหมือนกันนะ คำถามสุดฮิตที่ฉันได้รับ "ทำไมถึงวาดรูปนม" นั่นสิ ทำไมถึงวาดรูปนม บางที ถ้าคุณอ่านเรื่องชุด "ถ้าคุณดูนมของฉัน" จากบรรทัดแรกไปจนบรรทัดสุดท้าย อาจพอได้คำตอบนั้นบ้าง...หรืออาจจะไม่ก็ได้ เพราะทุก ๆ วันที่ฉันตื่นขึ้น ลงบันไดมาจากชั้นสอง ผ่านนมในรูปทรงผิดแผก แต่ก็มีความคล้ายคลึง คือหย่อน ยาน คล้อย เบอะบาน ไม่สวย ไม่กะทัดรัด ไม่ชูชันเสมอไป แม้แต่ตัวฉันเองยังมีคำถามอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ฉันวาดมันทำไม มีอยู่วันหนึ่ง แม่ของเพื่อนสนิทคนหนึ่งจะมาเยี่ยมลูกสาว เราอยู่บ้านตรงข้ามกัน เธอเป็นบ้านซื้อ ฉันเป็นบ้านเช่า เราอาสาเลี้ยงดูแมวจรจัดแถวนี้ร่วมกัน กินข้าวด้วยกันบ้าง เธออาสาเป็นสารถีขับรถให้ฉันไปทำธุระโน่นนี่ สรุปคือเธอเป็นเพื่อนที่ดีทีเดียว และด้วยเหตุนั้นฉันจึงคิดว่า ในเมื่อเธอเป็นคนน่ารัก แม่ของเธอก็คงน่ารักด้วย ...สิ่งต่าง ๆ แค่ฟุ้งลอยอยู่ในอากาศ ในใจ ในความคิด ในสามัญสำนึกและไม่สามัญไม่สำนึก..." ............................ คุณแม่ของเพื่อนเดินวนอยู่รอบ ๆ บ้านของฉัน ท่านไม่ได้เอามือไขว้หลังแบบในหนังสือนวนิยาย แต่ท่านแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสุภาพ จัดแต่งทรงผมงดงาม ไม่ได้แต่งหน้า แต่มีรอยยิ้มประดับใบหน้านิด ๆ ท่านเป็นคนน่ารักจริง ๆ ด้วย แต่ฉันสิ ในชุดผ้าถุงรุ่มร่าม ขมวดปมอย่างกลัวหลุดผสมการนุ่งไม่สันทัด ไม่แต่งหน้า ไม่หวีผม เพราะผมสั้นมาก (แต่ยังอุตส่าห์ถักเปียไว้กลางหลัง 1 เส้น) ยืนจับมือตัวเองอย่างประหม่า คาดการณ์ไม่ถูกว่าท่านจะว่าอย่างไร ............................ ฟังแล้วน่ากลุ้มไหม :-) แต่ที่น่าดีใจก็คือ สิ่งที่ฉันและเพื่อนอดกังวลกันไม่ได้ในก่อนหน้านั้น กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย! คุณแม่ของเพื่อน ท่านเพียงแต่มองดูรูปนมของฉันแล้วผ่านเลยไปประดุจอากาศธาตุ ท่านยังสนใจสิ่งอื่น ๆ ในบ้าน หนังสือ ชั้นหนังสือ อุปกรณ์ของใช้ในครัว ข้าวของภายในบ้าน (อันสุดคาดเดารสนิยม) ดูนั่นดูนี่ ดูนี่ดูนั่น แล้วบอกแค่เพียงว่า "เช่าบ้านอยู่เสียดายเงินนะลูก ซื้อเสียสักหลังสิ จะได้อยู่ใกล้ๆ กัน เป็นผู้หญิงยังไม่แต่งงาน มันไม่ค่อยปลอดภัย" ฉันเขียนมาถึงบรรทัดนี้ เริ่มสงสัยตัวเองขึ้นมานิดหน่อยแล้วว่า ฉันเล่าให้คุณ ๆ ฟังทำไม อ้อ หรือเพราะภาพนม ผู้ชม ผู้หญิง ผู้หญิงโสด การรักใคร่พึงพอใจในเพศเดียวกัน การวาดภาพตามใจชอบโดยปราศจากหลักเกณฑ์ สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้มีความสัมพันธ์และเชื่อมโยงกัน มีเรื่องให้คิด ให้ไตร่ตรอง ให้ทบทวนและวิพากษ์วิจารณ์ มีสาระ ไม่มีสาระ เป็นเพียงปรากฏการณ์หนึ่ง ทัศนคติหนึ่ง ในช่วงชีวิตหนึ่ง หรือถึงที่สุดแล้ว ก็เป็นเพียงเรื่องราวกระจ้อยร่อยของมนุษย์กระจ้อยร่อย เลสเบี้ยนกระจ้อยร่อย นักวาดภาพกระจ้อยร่อย หรือนักหัดวาดภาพกระจ้อยร่อย อ้อ นักอยากเขียนกระจ้อยร่อยด้วย ก็เท่านั้นเอง ฉันคาดเดาเอาว่า พ้นจากวินาทีนี้ไป ฉันคงยังจะมีชีวิตอยู่อีกหลาย ๆ วินาที คงมีอีกหลาย ๆ วันที่ฉันจะยังหลับลง ตื่นขึ้น กิน นอน ทำงาน วาดรูป เขียนหนังสือ ฯลฯ ทำนู่นทำนี่ ทำนี่ทำนั่น ผ่านวันแต่ละวัน ผ่านคืนแต่คืน ใช้ชีวิตเหมือนผู้คนอีกมากมายที่กำลัง "มีชีวิตอยู่" บนโลกใบนี้ แต่ถามว่า แล้วสิ่งที่ฉันกำลังทำ ๆ อยู่นี้ มีความหมายกับใครบ้างไหม แล้วฉันอยากได้อะไรบ้างหรือ ในวาระพิเศษสุดอันนี้ ที่อุตส่าห์มีพื้นที่แก่สิ่งที่ฉันเขียน ที่ฉันวาด แต่ดูเฉยๆ ไม่พอนะ อ่านด้วย อ้อ :-) อ่านด้วยเฉยๆ ก็ยังไม่ค่อยจะพอ ถ้าให้ดี ลองวาดรูปดูสักรูปสิคะ แล้วถ้าให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ลองวาดรูปนมของคุณดูค่ะ. .................................. * ร่างแรกของคำนำในหนังสือ "ถ้าคุณดูนมของฉัน" ค่ะ มีบางตอนเพิ่มเติมเมื่อตีพิมพ์เป็นรูปเล่ม แต่คิดว่า สำหรับ "ประกอบ" ภาพนมในอาทิตย์นี้ น่าจะ "โอ" อยู่นะคะ :-)
|
|
