เส็งเคร็งสี่สิบแปดอารมณ์มะเร็ง

เป็นงานกลอนเปล่าที่มีสำบัดสำนวน ค่อนข้างแปลก เจ้าของผลงานบอกว่า เป็นงานชิ้นทดลอง ที่ปลดปล่อยออกมาจากอารมณ์เส็งเคร็ง ขอย้ำบอก- - ค่อย ๆ อ่าน เนิ่นนานยาวนาน ค่อย ๆ บดให้ละเอียดละเลียดไปในหว่างบรรทัด เป็นความจริงบางด้าน ที่สื่อให้เห็นถึงความสับสนของชีวิต

เส็งเคร็งสี่สิบแปดอารมณ์มะเร็ง

ภวังค์หมายจะเปรอปรนสัญญาเน่า

สลอยลมเขลา ชำเราในส่วนมืด

สร้อยเศร้าถึงเรา-สร้าวเสียวสะอึก

คะมำทำหา-จากมาแดนอนารยะ

กลายเป็นดวงหวังของความระทึก

พ้นในคำคนควรจะกล่าวจะจะ

ศพอารมณ์สาสม แปลผิดทิศทาง

โทรทัศน์พัดพา- -ความรักลับ

โศลกตรม-ยืนป่วย-ชราสุด

ทุกลมสมัยหายลับกลับกลาย

รู้ดีหลายรำพึงก่ำรมสะหวอยหว่าง

ระคายรู้-หัน พลันเพลินพร่าง

ลอยล่อง-ร่องรอยเริ่มเสริมหนอก

โปรดบอกทางระหว่างรหัสลับ

ลางมิตรารมณ์อมพะนำช่ำชอง

หลงทางดำถลำร่องบรรเจิดเตลิด

โอดครวญ-ควรทำนุฝัน ราตรีสุก

สิบเก้าก้านไม้ขีดไฟฉุกละหุก

เป็นทุกขภิรมย์บำเรอจ้อง

ไศลเนินไกลเกินจางห่างพ้น

ลองลีลาสร่างเหลิงกระเจิงก้อง

เหลือทน-ทานทิศ-พิษ-สมัย

บรรลัยละเม บรรเจิดจิต-ซ้ำสำเหนียก

ไกล ใจ ไกล ไถลออกไป

มัวประวิงเชิงชะลอห่อความเหี่ยว

เกี่ยวกุมซากเครือคลุมหลุมศพ

จินตนภพคล้ายจริงคืนฝนเปียก

ฝุ่นหินดินนิรนามถามความบ่น

ตะเกียกกายปลายโพ้น-กระโจนแพลม

พบเพื่อนเยือนทางบางโรงแรม

ระคนสุข-ทุกข์-เบา-เหงาหวั่น

แล้งลมแร้งร้อยชะรอยระเหิด

สึมซึมเทาอาบแดดแผดสยาย

โกดังจำ-เลื่อนประตูบานเปิดกราย

เล็งอาวรณ์ก่อนสุดท้าย-หมายสะบั้น

หน้าใบเบียดเบี้ยวบิดเบือน

ฉาวคราวค่ำอุโฆษโจษจัน

พวงแผลเน่าธาตุเรา-สมเพศ

กำลังจะเป็นของกันและกันวันพุธ

เห็นหันลำพังเรากำลังประจัน

พันระทวยกระจายพันธุ์สนั่น

ไฟหนาวในฝนฝอยหรือจะประหวั่น

ห่วยระหดวันพัลวันอุตลุต

คล้ำขาวบ่มเงากันและกัน

ไฟจะลามทุ่งโคกโศกสันต์

ลมเล็งลมมะเร็งลมมะเร็ง

อำลาความสลายที่สำเร็จ-พลัน !!

โปรดบอกทางระหว่างรหัสหลับ.

ผการัมย์ งามธันวา