คู่อริที่รัก : รักที่จะเลือกในสิ่งที่ " ต้องทำ"

ระเบียงโมกข์

ภาพจาก www.pantip.com/.../ bookcase/preview/206.html

คนเรามีทั้งสิ่งที่อยากทำและสิ่งที่ต้องทำ สำหรับสิ่งที่อยากทำนั้น ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า " อยากทำ" ฉะนั้น ต่อให้ไม่มีปัจจัยเกื้อหนุน ต้องพบกับอุปสรรคนานัปการ เราก็พร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ เพื่อให้สิ่งที่ " อยากทำ" นั้นบรรลุผล

แต่สำหรับสิ่งที่ " ต้องทำ" แล้ว ต่อให้มีปัจจัยส่งเสริม มีแรงสนับสนุน มีสิ่งจูงใจให้ปฏิบัติ เรากลับเมินและพยายามทุกวิถีทางที่จะหลีกเลี่ยง บ้างก็ผัดวันประกันพรุ่ง (ยังไงก็ต้องทำ เอาไว้ทำวันหลังก็ได้น่า) และหากสิ่งที่ " ต้องทำ" มีเงื่อนไขของเวลามาบังคับด้วยแล้ว เราก็มักจะ " สั่ว ๆ" ทำแบบขอไปที หรือไม่ก็ทำไปบ่นไป เหมือนกับ " แซลลี่" ตัวละครสำคัญเรื่อง " คู่อริที่รัก" ของ " จีน เว็บสเตอร์" [Jean Webster] เพิ่มความคุ้นเคยให้อีกนิดว่า " แซลลี่" เป็นเพื่อนรักของ " จูดี้" แห่ง " คุณพ่อขายาว" ที่ฉันพูดถึงครั้งก่อนนั้นไงคะ

" แซลลี่" มีชีวิตที่แตกต่างจาก " จูดี้" ซึ่งเติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างสิ้นเชิง เพราะเธอเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย ได้รับการอบรมเลี้ยงดูอย่างดี ชีวิตไม่เคยพบกับความลำบาก แต่วันหนึ่ง " แซลลี่" ก็ตัดสินใจเก็บกระเป๋าเดินทางพร้อมสาวใช้ส่วนตัว เพื่อมาเป็นผู้ดูแลสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจอห์น เกรย์

อย่าเพิ่งเข้าใจว่าเธออยากมาทำงานอาสาสมัครแบบนี้นะคะ ตรงข้ามเป็นเพราะเธอไม่อาจปฏิเสธคำขอร้องจาก " จูดี้" ได้ต่างหาก ที่สำคัญ " แซลลี่" อยากลบคำสบประมาทของ " กอร์ดอน" คนรัก ที่ว่าเธอคงไม่สามารถทำงานแบบนี้ได้

แรก ๆ ของการใช้ชีวิตอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ " แซลลี่" ถึงกับเขียนจดหมายขอร้องให้ " จูดี้" หาผู้ดูแลคนใหม่แทนเธอ เพราะไม่อาจทนอยู่ในสถานที่อึดอัด คับแคบ และทึบทึมอย่างที่นี่ได้ ถึงกับบ่นทางจดหมายที่เขียนถึงจูดี้ว่า " ไม่น่าเชื่อว่าเธอ ซึ่งเป็นหญิงสาวผู้มีจิตใจงดงามจะเติบโตมาในสถานที่เช่นนี้"

นอกจากความอึดอัดต่อสถานที่แล้ว " แซลลี่" ยังอึดอัดกับ " คน" ที่ร่วมงานกับเธอ ทั้งแม่ครัว คนทำงาน ไปจนกระทั่ง " แม็คเร" หมอที่ช่วยดูแลสุขภาพของเด็ก ๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจอห์น เกรย์ซึ่งเธอมักจะเรียกเขาว่า " คู่อริ" เนื่องมาจากการไม่ลงรอยกันในด้านความคิดเห็น

ความอึดอัดประการหลังน่าจะเป็นปัญหาสำคัญของ " แซลลี่" มากกว่าประการแรก คงเหมือน

สุภาษิตไทยที่กล่าวไว้ว่า " คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก"

ในขณะที่ " แซลลี่" เกิดความรู้สึกดังกล่าว " กอร์ดอน" ก็พยายามอ้อนวอนด้วยถ้อยคำที่อ่อนหวานให้เธอกลับมาใช้ชีวิต " ปกติ" ในแบบที่เคยเป็น แต่ " แซลลี่" ก็ยังคงทำหน้าที่ของเธอที่จอห์น เกรย์ ต่อไป เธอเลือกที่จะพยายามทำในสิ่งที่ " ต้องทำ" ซึ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เธอก็ทำสิ่งที่ " ต้องทำ" ออกมาได้อย่างน่าชื่นชม จนท้ายที่สุดสิ่งที่ " ต้องทำ" ซึ่งเธอเคยเบื่อหน่ายก็กลับกลายเป็นสิ่งที่ " อยากทำ" และจะทำไปจนถึงที่สุด ตราบเท่าที่เธอยังมีลมหายใจ

อย่างไรก็ตาม ใช่ว่าทุกคนจะทำสิ่งที่ " ต้องทำ" ให้กลายเป็นสิ่งที่ " อยากทำ" ได้อย่าง " แซลลี่" หรอก เพราะทุกคนต่างได้รับการอบรมเลี้ยงดู ถูกหล่อหลอมจากประสบการณ์ที่แตกต่างกัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากบางคนเลือกที่จะ " ละทิ้ง" สิ่งที่ " ต้องทำ" ถึงแม้ว่าสิ่งที่ " ต้องทำ" นั้นจะเป็นโอกาสอันดีที่จะพาเราก้าวไปสู่จุดที่สูงขึ้น

ก็ในเมื่อคนเรามีสิทธิเลือกที่จะ " ทำ" และ " ไม่ทำ" เท่า ๆ กันนี่นา