คน..ยากที่จะจน โดย ท้อฟ
คอลัมน์/ชุมชน
| |||
เมื่อคนยากจนถูกตีตราเช่นนั้น จึงไม่แปลกเลยที่ครั้งหนึ่ง (ในหลายๆ ครั้ง) คนไร้บ้านที่พึ่งพาสนามหลวงเป็นที่พักพิงจะถูกรัฐบาลอพยพกวาดต้อนให้ไปอยู่ไกลพ้นสายตา (ชั่วคราว) ในช่วงที่ไทยเป็นเจ้าภาพจัดประชุมเอเปค พอเสร็จสิ้นภารกิจของ " เจ้าแห่งการสร้างภาพ" แล้ว รัฐจึงค่อยเขี่ยคนไร้บ้านเหล่านั้นสู่ " มาตุภูมิ" น่าขันที่รัฐบาลชอบอ้างข้อมูลตัวเลขมาสนับสนุนนโยบายเศรษฐกิจ แต่ชาวบ้านคนยากจนเหล่านี้ไม่ใช่หรือที่เป็นแรงส่งให้ตัวเลขจีดีพีทะยานสูงขึ้น นอกจากที่พวกเขาจะไม่เคยคิดโกงกินบ้านเมืองอย่างบ้าคลั่งจากผลประโยชน์ทับซ้อนอย่างหน้าด้านๆ เหมือนนักการเมืองบางคนแล้ว พวกเขายังเป็นผู้แบกรับความต่ำต้อยของผู้คนที่มีทัศนคติตกต่ำต่อเพื่อนร่วมชาติอีกด้วย เหตุใดรัฐบาลจึงตอบแทนพวกเขาด้วยการละเลยไม่เหลียวแล และปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างกับไม่ใช่ประชาชนเสียอย่างนั้น น่าภูมิใจนักหรือกับสังคมมือถือสากปากถือศีล ที่กล้าปฏิเสธความเดือดร้อนของผู้คนส่วนใหญ่ในสังคม น่าภูมิใจนักหรือกับสังคมที่สวยงามรื่นรมย์ไร้คราบไคลของความยากจนเพียงภายนอก แต่ลึกลงไประงมด้วยเสียงร่ำไห้โหยหวนของคนยากจน สังคมที่ยอมรับความจริง และห่วงใยหยิบยื่นความช่วยเหลือให้แก่ผู้ร่วมสังคมที่เดือดร้อนต่างหาก ที่เป็นสังคมที่น่าภูมิใจ รัฐบาลควรเลิกโทษคนจนว่า " รนหาที่จน" แล้วตรึกตรองโดยตระหนักว่ารัฐบาลนั่นแหละที่เป็นตัวการแห่งความยากจนในประเทศ " จริงๆแล้วเราไม่ได้ยากจนเพราะเราไม่ทำมาหากิน แต่เรายากจนเพราะโครงการของรัฐ" นี่คือคำให้การของคนจนที่อุทธรณ์ขอชีวิตและความเป็นธรรมคืนจากสังคม (หน้า ๑๕) อยู่ที่ว่ารัฐบาลจะสำนึกหรือไม่เท่านั้น เมื่อรัฐบาลเริ่มเปิดตัวเองออกจากกะลาแล้ว ต่อไปคนยากจนก็จะกลายเป็น " คนยากที่จะจน" นั่นเอง ....... ท้อฟ ท้อฟ- ชญาน์ทัต วงศ์มณี แม้ว่าภายนอกจะดูเฮฮา แต่สิ่งที่เราได้เห็นจากบทความสั้นๆ อย่าง " คน...ยากที่จะจน" ก็คงจะบอกได้ว่าสิ่งที่เราเห็นนั้นยังไม่ใช่ทั้งหมดของเขา
|
