เตาไฟแห่งขุนฝาง
31 July 2005
คอลัมน์/ชุมชน
เขา-เขียนบทกวีบทนี้ขึ้น เมื่อครั้งไปเยือนสถานปฏิบัติธรรมสวนเมตตาธรรม มองเห็นความไม่เป็นธรรมลอยวนไปทั่ว ภาพความจริงที่เป็นธรรมเลือนรางในดวงตา ภิกษุสามรูปผู้มุ่งมั่นในถนนของความดีงามถูกกัดกร่อนหายไปหนึ่ง ใช่,เขามองเห็นหินก้อนเส้าหายไปก้อนหนึ่ง ในขณะที่โลกกำลังเย็นเยือก และคนเรายังต้องการความอบอุ่น
เตาไฟแห่งขุนฝาง หินหนึ่งก้อนเส้า หิน 2 ก้อนเส้า หลายคนโศกเศร้า หินหนึ่งก้อนเส้า สลายกลายเป็นเถ้า เราโศกเศร้า ทั้งที่รู้ว่าสสารไม่ได้หายไปไหน ยังอยู่ในลมหายใจ ในอากาศ และในจิตใจของผู้ใฝ่ความดีงาม หิน 2 ก้อนเส้า เป็นเตาไฟได้ไฉน --เหมือนยังไม่มีคำตอบ-- แต่หลายคนยังต้องการไฟให้ความอบอุ่น โลกยิ่งเย็นยะเยือก และคนยังต้องการเตาไฟที่มั่นคง เคียวจันทร์ คมแสงไท ๑๕ กรกฎาคม ๒๕๔๘ 
* แด่พระภิกษุสงฆ์ทั้งสามแห่งสวนเมตตาธรรม, อำเภอฝาง เชียงใหม่
** ภาพ "สวนเมตตาธรรม" จาก http://kruamas.org/html/life&work/gallery.html
ข่าวดีสำหรับคอลัมน์กวีประชาไท ตั้งแต่เดือนสิงหาคมนี้เป็นต้นไป บทกวีที่ได้ตีพิมพ์ในชุมชนกวีประชาไท ทุกชิ้นจะมีค่าเรื่องให้ เป็นกำลังใจให้แก่ผู้ชื่นชอบงานด้านวรรณกวี อาจดูเล็กน้อย แต่มากล้นน้ำใจ... ดังนั้น นอกจากส่งผลงานมาแล้ว เพื่อความสะดวกในการโอนค่าเรื่องให้ โปรดส่งชื่อบัญชี พร้อมเลขที่บัญชีธนาคาร พร้อมที่อยู่ที่ติดต่อได้สะดวก มาที่ pu_prachatai@hotmail.com หรือ netcord@prachatai.com |