เพื่อนงู

บ้านเก่า ๆ ต้องระวัง พวกงู และสัตว์เลื่อยคลานอื่น ๆ มันจะเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้าน เพื่อนนักเขียนคนหนึ่งกล่าวเตือนพร้อมกับเล่าประสบการณ์ให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งเธอย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านเช่าเก่า ๆ

แล้วเช้าวันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาพบว่า ตัวเองได้นอนทับงูตายไปตัวหนึ่ง

เธอเล่าอย่างสนุก เพื่อนฉันคนนี้เธอมีพรสวรรค์เป็นพิเศษ สามารถเล่าทุกเรื่องได้อย่างเป็นเรื่องขบขัน สนุกสนานไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องทุกข์แสนสาหัสหรือเรื่องเศร้าโศก

"ตอนฉันนอนได้ยินเสียงดังกรอก ฉันคิดว่ากระดูกตัวเองลั่น ตอนเช้าตื่นขึ้นมาอะไรได้ ทับงูตายไปตัวหนึ่ง ฉันล่ะรู้สึกผิดมากเลย คิดดูสิ ถ้าใครมานอนทับเราตายคาที่"

จริงของเธอถ้าใครมาทับเราตาย

"ลืมคิดไปว่า บ้านดี ๆ อย่างนี้ มันมาถึงมือเราได้อย่างไรกัน"

ตอนหลังเธอพบว่า ตรงรอยพื้นปูนแตกที่มีรอยยุบลงไปเป็นที่อยู่ของงูทั้งครอบครัว เธอสงสารงูมากเลย คืนหนึ่งเพื่อน ๆ มาค้างบ้าน ให้เพื่อนนอนห้องรับแขกข้างหน้า สายมากแล้วตื่นขึ้นมาก็ไปเรียกเพื่อน ๆ ให้ตื่น ปรากฏว่าพวกมันนอนกับงู มีงูนอนอยู่ข้าง ๆ เพื่อน

พวกเพื่อนลุกขึ้นวิ่งไปคนละทิศละทาง ส่วนงูก็คงตกใจเหมือนกัน รีบเลื้อยออกไปนอกบ้าน ไปบนถนนซีเมนต์หน้าบ้าน เข้าใจว่าถนนร้อน งูเลื้อยกระดก ๆ ไปน่าสงสารมาก

เธอเล่าว่า ในที่สุดเธอก็ย้ายออกจากบ้านเช่าหลังนั้นให้งูมันอยู่กันต่อไป เจ้าของบ้านเขาก็ว่า อยู่ ๆ ไป งูมันก็ไปเอง มันไม่อยู่หรอกที่มันอยู่เพราะไม่มีคนอยู่         

ถ้าเพื่อนเล่าให้ฟังก่อนที่จะวางเงินค่าล่วงหน้าสองเดือน ฉันคงตัดสินใจออกหาบ้านเช่าที่ใหม่กว่านี้ ทั้งที่เหนื่อยเหลือเกินกับการออกหาบ้านเช่าในครั้งนี้เพราะเราต้องหาให้ได้ภายในหนึ่งเดือน  ในระหว่างทำความสะอาดบ้านทั้งหลัง ฉันก็พบรูมากมายที่ทำให้คิดได้ว่าอาจจะเป็นรูงู รอยพื้นยุบปูนแตกแบบที่เพื่อนว่าก็มีหลายแห่ง

เพื่อนใจดีส่งแม่บ้านของเธอมาให้ช่วยทำความสะอาดบ้านด้วย  เธอบอกฉันว่า ไม่มีหรอก รูเล็ก ๆ พวกนี้มันจะเป็นที่อยู่ของงูได้อย่างไร และอีกอย่างหนึ่ง งูมันไปอยู่บ้านร้างหลังใกล้ ๆ แล้ว

ฟังแม่บ้านของเพื่อนพูดแล้วก็สบายใจ เธอช่วยกวาดถูแล้วก็กลับไป ฉันโทรศัพท์ไปเล่าให้เพื่อนคนเดิมฟังเรื่องรูมากมาย พื้นซีเมนต์ที่ยุบลงไป และรอยปูนแตก

"ฉันคิดว่ามันคงย้ายไปอยู่บ้านร้างใกล้ ๆ แล้ว" บอกเพื่ออยากปลอบใจตัวเอง 

"คงจะจริง แต่ถ้ามันทะเลาะกัน มันก็อาจจะหนีมาอยู่ที่บ้านเธอ"

 "มันคงไม่มาหรอก มันรู้ว่าบ้านฉันไม่อบอุ่นและฉันเป็นคนใจร้าย"

ฉันกังวลเรื่องงูมากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขั้นอยากจะตัดหญ้าหลังบ้านที่มีเท่าแมวดิ้นตายให้เสร็จภายในวันเดียว

คนร่วมบ้านเขาบอกฉันว่า งูมันไม่อยู่หรอกมันรังเกียจคนจะตาย มันไม่อยู่กับคนหรอก เขาบอกฉันว่า เขาสงสารงู  ใคร ๆ ก็รังเกียจ ใคร ๆ ก็เกลียด ทั้งที่มันไม่ทำอะไรคนหรอก ถ้าคนไม่ทำมัน เช่นไปเหยียบหรือไปทำให้มันตกใจ มันก็ป้องกันตัว  พอคนพบงูก็จะฆ่ามันมันที ไม่มีใครยอมเป็นมิตรเป็นเพื่อน

เราออกไปหาคนดายหญ้า ไปถามร้านค้าแห่งหนึ่ง  เขาบอกว่ามีลุงคนหนึ่งอยู่หน้าตลาด แกรับจ้างดายหญ้าตัดต้นไม้ร้อยห้าสิบบาทต่อครั้ง แกมากันสองคนจะมากจะน้อยก็ต้องจ่ายสามร้อยบาท

สามร้อยบาทก็ยอม แต่เมื่อไปถึงพบว่าลุงแกแก่มากแล้ว และแกป่วยทำไม่ได้ ลูก ๆ ของแกก็ไม่อยากให้ทำ เรากลับไปที่ร้านขายของชำอีกครั้งหนึ่ง ไปบอกเขาว่าลุงแกป่วย พอจะมีคนอื่นอีกไหม

ผู้หญิงคนหนึ่งมาซื้อของได้ยินเราคุยกัน เธอรีบบอกว่าสามีของเธอมีเครื่องตัดหญ้า พรุ่งนี้จะให้ไปตัดให้ ตัดไปก่อนแล้วค่อยดายทีหลังจะง่ายขึ้น

นัดเวลาบอกเส้นทาง รอเป็นวัน เขาก็ไม่มา ไปตามที่บ้าน เขาบอกว่าไม่ได้เอาเครื่องตัดหญ้ามาจากสวน ต้องรอวันหยุดเสาร์หน้า

 "ทำเองดีกว่า"   ฉันบอกคนร่วมบ้านแต่เขาไม่เห็นด้วย และทำท่าเบื่อหน่ายกับเรื่องงูและหญ้าหลังบ้าน

เราออกไปซื้อที่ดายหญ้า มีดพร้า และรองเท้ายางที่ดึงได้ยาวถึงหัวเข่า ทำการดายหญ้าและพบว่ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรงและได้เหงื่อด้วย เราไม่พบงูสักตัวเดียว มีแต่พวกจิ้งเหลนวิ่งออกมาให้ตกใจ

เป็นคืนที่นอนหลับอย่างสบาย เพราะคิดว่าไม่มีงูแล้ว ตรงไหนที่เป็นรูก็เอาดินน้ำมันไปอุดเอาไว้  บ้านเก่ามอซอเหมือนคนชราสวมเสื้อผ้าขาด ๆ  

ยามเช้าตื่นเข้าห้องน้ำอย่างมีความสุข  แต่ทันทีที่เปิดประตูห้องน้ำออกมา เห็นงูตัวหนึ่งเลื้อยเข้าไปท่อเหล็ก เห็นหน้าห้องน้ำ

หน้าห้องน้ำที่เราเดินไปเดินมา เจ้าของบ้านเอาเหล็กสี่อันมาวางไว้เป็นเหล็กกลวง สำหรับประกอบเป็นเตียงนอน แบบประกบหัวท้ายและทาบขอบสองข้าง ก่อนเอาแผ่นไม้อัดวางพาด  เหล็กอยู่หน้าห้องน้ำ ส่วนไม้พาดอยู่ข้างบ้าน

งูออกมาจากเหล็กกลวงนั้นและมันเลื้อยกลับเข้าไปใหม่  เราเดินผ่านไปผ่านมานับสิบรอบไม่เห็นมัน ส่วนมันจะเห็นเราหรือไม่รู้  เขาว่างูมันตาเล็กนิดเดียว มันคงมองไม่เห็น  หูมันคงได้ยินแต่ฟังไม่รู้เรื่อง  ถ้าฟังรู้เรื่องมันต้องรู้ว่า ฉันทั้งเกลียดทั้งกลัวมันเหลือเกิน และมันก็จะเกลียดฉันเท่าทวีคูณ เป็นหลักธรรมดา ถ้าเราเกลียดอะไร ความเกลียดก็จะสะท้อนเข้าสู่ตัวเรา

ฉันจึงพยายามที่จะไม่เกลียด พยายามเท่าที่จะทำได้ เพื่อนผู้นิสัยดีคนหนึ่งบอกว่า ให้แผ่เมตตาแทนที่จะเกลียด พอรู้สึกว่าจะโกรธเกลียดอะไร ก็แผ่เมตตาทันที

 "ช่วยด้วย ช่วยด้วย" ฉันส่งเสียงเรียกดัง ๆ ไว้ก่อนจะแผ่เมตตา อย่ามีเวรแก่กันและกันเลย  จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด  อย่าเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย  จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด เอาไว้ทีหลัง

 "มันไปแล้ว มันไปแล้ว มันเลื้อยไปไกลแล้ว มันรังเกียจ มันไม่เป็นเพื่อนด้วยหรอก"  เขาหัวเราะขำ พลางว่า ไม่ต้องแผ่เมตตาหรอกเป็นมิตรกันก็พอแล้ว

จริงของเขาไม่ว่าคนหรือสัตว์แค่เป็นมิตรกันก็พอแล้ว ไม่ต้องถึงขั้นแผ่เมตตา.