ผ้าเช็ดตีนผืนใหม่

ข่าวภาคค่ำทางทีวียังคงมีรายงานเรื่องน้ำท่วมเมืองเชียงใหม่อย่างต่อเนื่อง นายกรัฐมนตรีสั่งให้จัดการน้ำใหม่ทั่วประเทศ ดำเนินการตามกฎหมายขั้นเด็ดขาดกับผู้บุกรุกป่าต้นน้ำ และริมฝั่งแม่น้ำปิง

 "มันอย่างเก่านั่นแหละ"  อ้ายสมบ่น

 "ยังดีกว่าไม่ทำอะไรซะเลย" พี่ดีแย้งขึ้น

 "แน่จริงก็จับให้หมดเลย รวมถึงบ่อดูดทรายด้วย เอาสิ  ตลิ่งพังไปตั้งเท่าไหร่"

อ้ายสมกับพีดีนั่งกินข้าวแลงพร้อมกับเปิดทีวีดูข่าว

 "โก้ ไปไหนแม่"  อ้ายสมถามถึงลูกชาย

 "เอามาม่าไปกินกับน้องเมที่บ้านลุงดวง"

 "ยังไม่หมดอีกเหรอมาม่าน่ะ" อ้ายสมหมายถึงมาม่า 5 ซองที่ได้รับมาพร้อมกับข้าวของอย่างอื่นในถุงยังชีพที่ทางการแจกผ่าน อบต.และผู้ใหญ่บ้าน

ครอบครัวอ้ายสมกับพี่ดีเป็นหนึ่งในหลายสิบครอบครัวแห่งบ้านโป่งที่เจอน้ำท่วมนา มันเกิดขึ้นหลังจากลงแรงปลูกนาเสร็จได้เพียงวันเดียวเท่านั้น รุ่งขึ้นน้ำเนืองนองเต็มทุ่ง มันเอ่อล้นฝั่งมาจากน้ำปิงท้ายบ้าน กลืนกลบทุ่งนาทุ่งข้าวให้กลายเป็นเวิ้งน้ำ ก่อนจะหลากไหลไปทางใต้ ทะลุทะลักเข้าท่วมเมืองเชียงใหม่ให้จมอยู่ในความขุ่นข้น

ทีวีทุกช่องรายงานอุทกภัยที่เกิดขึ้นในเมือง

"ความเสียหายเกิดขึ้นประมาณพันล้านบาทครับท่านผู้ชม"

"เศรษฐกิจของเมืองเชียงใหม่ปีนี้หยุดชะงักค่ะ"

"เส้นเลือดใหญ่ของเชียงใหม่คือ การท่องเที่ยว ผู้ประกอบการหลายรายได้บอกกับเราว่าอยากให้รัฐบาลช่วยเหลือโดยด่วน"

 "หากไร้มาตรการชัดเจนจากรัฐบาล เศรษฐกิจเชียงใหม่เน่าแน่ครับ เราคงไม่อยากเห็นเมืองเชียงใหม่จมอยู่ในน้ำและโคลนตมอย่างนี้ แต่นายกรัฐมนตรีคนเมืองของเราก็บินด่วนมาอย่างทันท่วงที หลายสิบมาตรการผุดพรั่งจากอ่องออ (มันสมอง) ของท่านครับ เชื่อแน่เหลือเกินว่าเชียงใหม่คงจะฟื้นตัวในอีกไม่นานเกินรอครับ"  ผู้สื่อข่าววิเคราะห์ วิจารณ์ ยกยอปอปั้นนายกผสมปนเปกันไป

"ช่วยกันแต่ในเมือง ส่วนบ้านเราล่ะได้อะหยังบ้าง" อ้ายสมยังบ่วายมีอารมณ์ขุ่นเคืองกับรายงานข่าว และความช่วยเหลือที่ครอบครัวได้รับ

"ยังดีกว่าบ่ได้อะไร ใจเย็นเถอะพ่อ" พี่ดีพยายามปลอบใจ

นาข้าว 2 ไร่ จมมิดไม่เห็นยอดกล้า หลังน้ำลด ต้นข้าวที่เหลือรอดมาเจอปูกับหอยเชอรี่รุกรานเข้ากัดกินเสียหายอย่างหนัก ผู้ใหญ่บ้านให้ไปขึ้นเส้นลงทะเบียนเป็นผู้ประสบภัยน้ำท่วม อีกไม่กี่วันถัดมา ถุงยังชีพมาบรรเทาทุกข์ตกมาถึงมือ ในวันที่พี่ดีหิ้วถุงใส่ของเข้าบ้านมา อ้ายสมได้แต่ส่ายหน้ากับการสงเคราะห์จากทางการ

มาม่า 5 ซองเป็นอาหารโปรดของลูกชาย

ปลากระป๋อง 2 กระป๋อง บุบบี้ เปิดให้หมากิน

ข้าวสาร 5 กิโลกรัม แจกทำไมข้าวเจ้า บ้านนี้กินข้าวเหนียว อ้ายสมเอาให้ไก่กิน ส่วนหนึ่งแบ่งให้ป้าปั๋นข้างบ้าน

น้ำดื่มอีก 6 ขวดยี่ห้อเทสโก้โลตัส ยังไม่มีใครเปิดกิน

ยามนี้สิ่งที่คนบ้านโป่งต้องการ คือ ต้นกล้าข้าวสำหรับปลูกใหม่ทดแทนที่ล่มจมไปกับสายน้ำ ยังดีที่ว่าลุงดวงไม่ทันได้ปลูก หากต้นกล้าเหลือคงพอได้ขอมาปลูกบ้าง จะเพาะใหม่มันก็ไม่ทันฟ้าฝน ล่าช้าเลยเวลาไปเสียแล้ว

 "มันอยู่ไหนนะแม่ เสื้อน่ะ" อ้ายสมคิดขึ้นมาได้ว่า มีเสื้อหม้อห้อมอีกตัวหนึ่งที่ครอบครัวอ้ายสมพี่ดีพร้อมกับคนนารายอื่นได้รับแจกพร้อมกัน เสื้อตัวนี้มันติดมาได้อย่างไร ไม่รู้ว่าใครเป็นคนจัดของแจก แทนที่จะเป็นเสื้อจากหน่วยงานราชการ แต่กลับกลายเป็นว่ามันเป็นความเอื้ออาทรจากท่านสมาชิกผู้แทนราษฎร

ด้านหลังเสื้อหม้อห้อมปักตัวหนังสือเป็นชื่อของ ส.ส.ประจำเขตบ้านโป่ง บรรทัดล่างเด่นหรา  ‘พรรคไทยรักไทย’

"ก็พ่อว่าตัวมันใหญ่เกินไป บ่มีใครใส่ได้ แม่เลยใช้เป็นผ้าเช็ดตีนน่ะ"

"อืม"  อ้ายสมตอบคำพี่ดี อิ่มข้าวอิ่มท้อง อ้ายสมหันไปคว้าเอาน้ำดื่มแจกฟรีมาเปิดกิน เสร็จแล้วลุกขึ้นไปเข้าส้วมหลังบ้าน

อ้ายสมกดสวิทช์เปิดไฟ เช็ดเท้าบนผ้าเช็ดตืนผืนใหม่ที่พี่ดีเอามาวางไว้หน้าห้องส้วม รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มของเนื้อผ้าหม้อห้อมชั้นดี เพลินเท้าเพลินใจ ตีนสะอาดดีแล้ว อ้ายสมก้าวเข้าไปถ่ายทุกข์