ยามเช้าเราไปถึงท่าอากาศยานภูเก็ต มีคนแปลกหน้ามารับ เขาถือป้ายเขียนว่า รับคณะ "แสงดาวศรัทธามั่น"  ตัวอักษรไม่เว้นวรรคระหว่างแสงดาวกับศรัทธามั่น ทำให้รู้สึกเป็นคณะจริง ๆ

คนที่เดินไปเดินมาอยู่ในสนามบินภูเก็ตเขาจะรู้ไหมว่า คณะแสงดาวศรัทธามั่น เป็นใครและจะไปเปิดการแสดงที่ไหนกัน

ในขณะที่ฉันกำลังคิดเพลิน หญิงหนึ่งในคณะก็พูดขึ้นว่า ไปกันเถอะเขามารับแล้ว เธอคงเห็นฉันทำท่าลังเล จึงพูดต่อว่า  "ไม่ต้องกลัว ไม่มีใครหลอกไปขาย"

คำพูดของเธอ ทำให้ฉันต้องคิดต่อว่าเธอพูดอย่างนี้เพราะอะไร  เธอกำลังคิดอะไรอยู่ หรือคิดถึงวัยเยาว์เหมือนกันแค่คิดถึงเรื่องคำเตือนของผู้ใหญ่ที่ว่า "คนแปลกหน้าต้องระวังไว้อย่าไปไหนกับเขา เดี๋ยวเขาจะจับไปขาย"

ฉันบอกเธอว่า " คนชื่อจำนงค์จะมารับเรา  ฉันเคยพบจำนงค์ จำได้ว่าไม่ใช่คนนี้ ฉันมีเบอร์โทร.จำนงค์   โทรไปถามก่อนดีกว่า เพื่อความแน่นอน"

"ไปเถอะไป ไม่ต้องโทรหรอก" 

หันไปดูชาวคณะทั้ง 6  ซึ่งประกอบด้วย  คนแรกหัวหน้าคณะ  ผอมบาง ผิวขาว มีผ้าขาวม้าโพกหัว คล้าย ๆ ผู้อพยพ เช่นเดียวกับอีกหนึ่งหนุ่มที่ผิวเข้มกว่า ผอมแต่มีพุงเล็กน้อย สวมแว่นตากลม ๆ คล้าย ๆ นักบุญออกแสวงหา อีกหนึ่งหนุ่มคนสุดท้ายก็เช่นกัน ดูไร้เรี่ยวแรงแบกกระเป๋าก็ไม่ค่อยจะไหวคล้ายนักปราชญ์ตกต่ำ ทำความฝันหล่นหาย คนสุดท้ายที่แบกกระเป๋ามาหลายใบ หนุ่มร่างกายกำยำ สูงใหญ่ดำเข้มคล้าย ๆ ของคนสมัยบางระจันจะกลับมากู้เมือง

สองสาวที่ไปด้วย ผิวเข้ม ผมหยิก สูงใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นท่านั่งท่าเดิน เธอพกความมั่นใจมาเกินร้อย บุคลิกอย่างนี้ไม่มีใครกล้ามาตอแยด้วยหรอก รับรองมีแต่กลัวละไม่ว่า  อีกหนึ่งสาวก็เช่นกัน ตาโต ผิวดำเข้ม ผมยาวรุงรังเหมือนไม่ได้หวีมานาน  ดังนั้น น่าจะปลอดภัย --แต่กระนั้นก็อย่าประมาท--ในสถานการณ์บางอย่าง ไว้วางใจไม่ได้ 

การเดินทางมาของ "คณะแสงดาวศรัทธามั่น" อาจจะเป็นเรื่องน่าสงสัย ไม่เป็นที่พอใจของใครหรือกลุ่มหนึ่งกลุ่มใด  และอาจส่งคนมาสกัดเอาไว้ก่อน  แค่ป้ายประกาศว่าต้อนรับคณะแสงดาว ใครก็เขียนขึ้นมาได้  ถ้าสนิทกับแสงดาวจริง ๆ ต้องมีคำว่า"อ้าย"นำหน้า ป้ายนั้นจะต้องเขียนว่า "อ้ายแสงดาว"

คณะแสงดาวศรัทธามั่น  อาจจะถูกอุ้ม---  หรือหายตัวไปอย่างลึกลับเหมือนหลาย ๆ คนก็ได้

เราอยู่ในช่วงสถานการณ์ตึงเครียดและขัดแย้ง อีกทั้งสถานที่ที่กำลังจะไป  เขากำลังสัมมนากันเรื่องแนวทางการแก้ไขปัญหาที่ดินหลังสึนามิ เขาหลัก อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา  จากสนามบินภูเก็ตไปเขาหลัก พังงา ระยะทางไกล พอจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้

ในที่สุด เธอก็ยอมให้ฉันโทรศัพท์ไปหาจำนงค์ด้วยรอยยิ้มขำ ๆ  จำนงค์ไม่รับสายแต่คนอื่นรับ เมื่อแจ้งเรื่องที่จะคุยกับจำนงค์  เขาก็ตอบสั้น ๆ ว่า ส่งคนไปรับแล้ว เขาเขียนถือป้ายว่า คณะแสงดาวศรัทธามั่น

 ในขณะที่เราขึ้นรถตู้เรียบร้อยแล้ว โทรศัพท์คนขับรถก็ดังขึ้น เขาพูดว่าครับ ครับ เรียบร้อยครับ กำลังนำตัวไปแล้วครับ   คนขับรถพูดสั้น ๆ อย่างนี้ ไม่น่าไว้วางใจ อาจจะมีการสวมรอยมารับเราไปก่อน

ถึงแม้จะถูกหัวเราะและพูดว่า "โอเวอร์" ก็ต้องยอม เพราะอาจจะมีบางคนบางกลุ่มคิดว่า การมาของ"คณะแสงดาวศรัทธามั่น" หรือ"ทีมนักเขียน" ไม่ธรรมดาหรือก่อให้เกิดผลอะไรบางอย่างขึ้นมา หรือเรียกว่าส่งผลกระทบต่อสังคมหรือสร้างพลังอะไรบางอย่าง

คณะแสงดาวศรัทธามั่น มีปากกากับกล้องถ่ายรูป

มาถึงแล้ว… คนทุกข์มาอยู่รวมกันนับร้อยนับพัน

พวกเขามาเพราะความทุกข์ความเศร้าแต่มีความหวัง  คนสิ้นหวังจะไม่มาที่นี่ เป็นพลังคนทุกข์ที่มีความหวัง 

แม้จะยังไม่พบจำนงค์ก็รู้ว่าเรามาถูกที่แล้ว

--------------------------------------------------------------------------------------------------------