Skip to main content

ความสัมพันธ์

คอลัมน์/ชุมชน






พายุสาดเอาสายฝนมา


ผีเสื้อสะดุ้ง


พื้นที่ขยับปีกกำลังเปียก


 



เมล็ดข้าวถูกหยอดลงไป


ผืนดินคือสิ่งแสนมหัศจรรย์


ขี้โคลนสีดำ ซ่อนความหวังอันสูงสุดมหาศาลสำหรับชาวนา


 



แรงงานรายวันช่วยกันปลดป้ายโฆษณา


การหาเสียงเสร็จสิ้นและจากไปแล้ว


เช่นเดียวกับความรู้สึกว่าได้เคย "ชิดใกล้"


 



แสงแดดโน้มตัวทักทายกับมนุษย์


อย่างน้อยก็ทำให้ผ้าแห้ง


คนต้อยต่ำเจียมตัวอยู่ในไร่ข้าวโพด ที่ไม่ได้เป็นเจ้าของ


 



สายฝนสาดมา หนาทึบ


ฤดูกาลช่วยปลอบประโลมคนทุกข์ยาก


แม้มองไม่เห็นเสาในอากาศ ที่แบ่งให้เช่า


 



เถิดนะ – เพื่อนร่วมชะตากรรม


ปล่อยให้โลกเคลื่อนไหว


เราเพียงต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด


ในฐานะผู้ยังมีชีวิตอยู่.