ชะตากรรมที่คล้ายกันของแหม่มและหญิงรักหญิง
คอลัมน์/ชุมชน
เรื่องของคุณแหม่มกลายเป็นข่าวคราวฮือฮากันไปทั่วประเทศ เผลอๆ อาจออกไปนอกประเทศที่มีคนไทยอาศัยอยู่ด้วย และหากมีการจัดอันดับข่าวดังประจำปี เชื่อว่าข่าวคุณแหม่ม แคทลียานี้ ต้องติดอันดับแหงๆ เลยค่ะ
แต่ แหม่มมาเกี่ยวอะไรกับหญิงรักหญิงเล่า ความจริงก็ไม่เกี่ยวอะไรหรอกค่ะ เพราะแหม่มไม่ได้เป็นหญิงรักหญิงสักหน่อย (การมีท้องของเธอก็บอกอยู่) แต่ฉันรู้สึกว่าเธอมีชะตากรรมบางอย่างคล้ายๆ กับหญิงรักหญิงอยู่ไม่น้อยเหมือนกันค่ะ
ประเด็นที่ว่าเธอโกหก หรือไม่โกหกอะไรนั่น ฉันไม่ค่อยได้สนใจเท่าไร เพราะเท่าที่ติดตามอ่านดู คนส่วนใหญ่ที่เข้ามาแสดงความเห็นตามเว็บบอร์ดสุดฮิตทั้งหลาย ก็แบ่งความเห็นออกเป็นสองขั้วอย่างชัดเจน ฝ่ายหนึ่งสงสาร เห็นใจเธอ เป็นกำลังใจให้ แต่อีกฝ่าย โอ้โห อารมณ์ล้วนๆ ทีเดียวเชียว หากฆ่าแหม่มได้ คงฆ่ากันคาที่ตรงนั้นเอง ทำให้นึกถึงอารมณ์ที่เด็กนักเรียนยกพวกตีกัน หรือการรุมประชาทัณฑ์คนร้ายเวลาตำรวจพาไปทำคดี ประมาณว่าขอสักทีเถอะ แม้จะไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรเลยกับคนๆ นั้นก็ตาม
แต่เบื้องหลังคำโกหก (หากจะมองว่าเธอโกหกที่ไม่ทราบว่าตัวเองท้อง) นั่นต่างหากที่ฉันว่าน่าสนใจ และมีความคล้ายคลึงกับวิถีชีวิตของหญิงรักหญิง
ทำไมที่ผ่านมาเธอถึงโกหกล่ะ (ในเมื่อท้อง 7 เดือนใกล้จะคลอดขนาดนั้น-ข้อมูลใหม่ล่าสุดจากคอลัมน์ลัดดาซุบซิบแห่งเว็บผู้จัดการ) ถ้าไม่เพราะว่าเธอกลัวสังคมไทยจะรับไม่ได้ มองว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี มีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงาน มีท้องก่อนสมรส ฯลฯ ซึ่งจะไปขัดแย้งกันอย่างทันทีกับภาพลักษณ์ "เจ้าหญิง" ของเธอที่ผ่านมา
แต่การโกหกของเธอไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากสภาพร่างกายได้เปลี่ยนแปลงไปตามธรรมดาของผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์ ในที่สุด เราก็เลยได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง จัดงานแถลงข่าว พยายามยิ้ม พยามแสดงความดีใจ บอกกับนักข่าวว่า "แหม่มมีท้องค่ะ" ดังที่ได้เห็นกันแทบทุกรายการทางที.วี.
การโกหกของแหม่มคล้ายคลึงอย่างไรกับหญิงรักหญิง จนฉันต้องมาเขียนถึงนี่น่ะหรือคะ คล้ายสิคะ ตรงที่เรา (หญิงรักหญิง) ก็มีชีวิตอยู่แบบต้องโกหกสังคมเช่นเดียวกันกับคุณแหม่ม แคทลียา (แม้ไม่อยากทำเลยซักนิดนึง)
ต่างกันนิดหน่อยก็ตรงที่ว่า การเป็นหญิงรักหญิง มันไม่ได้มีสภาพร่างกายเปลี่ยนแปลงอะไรจนสามารถมองเห็นได้ว่า "คนนี้ต้องเป็นหญิงรักหญิงแน่ๆ" แบบที่คุณแหม่มมีท้อง ตราบที่เรายังสามารถโกหกได้อย่างแนบเนียนกับผู้คนรอบข้างที่เราต้องสัมพันธ์ด้วย
นับตั้งแต่ญาติสนิทมิตรสหาย พ่อ แม่ พี่น้อง ครูบาอาจารย์ เพื่อนร่วมงาน และ ฯลฯ
ฉันเคยอ่านเจอในกระดานข่าวของเว็บไซต์สะพาน มีคนมาเขียนเล่าให้ฟังว่า เธอคบกับแฟนที่เป็นทอม โดยที่พ่อแม่ไม่ทราบ ถามทีไร เธอก็จะบอกกับแม่ว่าเป็นเพื่อนตลอดเวลา แต่เพื่อนคนนี้ก็จะมาค้างที่บ้านเธอบ่อยๆ
วันหนึ่ง เธอก็พาแฟนทอมของเธอมาค้างที่บ้านตามเคย และก็คงมัวแต่อยู่ในห้องส่วนตัวด้วยกันมากไปหน่อย จนแม่เธอสงสัย ขึ้นมาเคาะประตู เท่านั้นเอง เธอรีบพาแฟนทอมไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง จัดแจงคว้าเครื่องสำอางต่างๆ มาทำท่าคล้ายกำลังเสริมสวยแต่งหน้ากันอยู่ เพื่อที่แม่เข้ามาในห้องจะได้ไม่ผิดสังเกตอะไร เธอหาเรื่องอ้างกับแม่ได้สมเหตุสมผล เพราะคนทั่วไปจะคิดว่าเป็นทอมต้องไม่แต่งหน้าไงคะ เพื่อนลูกคนนี้แต่งหน้า เป็นอันว่าไม่ใช่ทอม (ตามตรรกะง่ายๆ) เฮ้อ โล่งอก
ซึ่งเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านพ้นไปด้วยดี
เป็นหญิงรักหญิงจึงต้องมีปฏิภาณไหวพริบเฉียบแหลมว่องไวแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าเก่งอย่างนี้เองค่ะ (เพราะฝึกบ่อย)
หญิงรักหญิงส่วนใหญ่มีชีวิตเช่นนี้ค่ะ ไม่สามารถพูดความจริงออกไปได้ ทั้งที่อยากบอกใจจะขาดว่า "แม่ขา นี่แฟนหนูเองค่ะ" หากก็ได้แต่บอกไปว่าเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นสารพัดจะเป็น หรือพี่อีกคนที่ฉันรู้จัก มีแฟนอายุห่างกว่ากันเป็นสิบกว่าปี เมื่อต้องพาไปอยู่ด้วยกับเธอที่บ้าน ก็ต้องบอกพ่อแม่พี่น้องที่อยู่ร่วมบ้านกันไปว่า "เป็นหลาน" ของเพื่อน หรืออะไรสักอย่างที่ฉันจำไม่ได้เสียแล้ว
แหม่มกับหญิงรักหญิงจึงมีชะตากรรมชีวิตบางอย่างคล้ายกัน เพราะถ้าลองบอกออกไปว่า "หนูเป็นหญิงรักหญิง" ก็กลัวพ่อแม่ญาติพี่น้องจะเสียใจ กลัวสังคมจะรับไม่ได้ที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงทั่วๆ ไป ที่พ่อแม่คาดหวังไว้ว่าจะต้องแต่งงาน มีครอบครัว มีสามี มีลูก ตามครรลองของชีวิตผู้หญิงทั่วๆ ไปเขาเป็นกัน แต่นี่ดันมารักใคร่ชอบพอในเพศเดียวกันเสียนี่
อยากบอกใจจะขาด แต่ไม่สามารถบอกออกไปได้ จึงจำต้องโกหกแก้สถานการณ์ชีวิตกันไปแบบวันต่อวันเช่นนี้เรื่อยไป
แต่หญิงรักหญิงอาจจะโชคดีกว่าแหม่มนิดหน่อยตรงที่ถ้าไม่ยอมรับก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอใช่หญิงรักหญิงหรือเปล่า อาจจะสงสัย ไม่แน่ใจ อะไรต่างๆ นานา แต่ว่าก็ทำได้เพียงเท่านั้น
หญิงรักหญิงบางคนจึงตายไปกับความลับของเธอ
เพราะเธอไม่ท้อง ไม่แท้ง เพียงแต่ไม่ได้แต่งงานเหมือนผู้หญิงทั่วๆ ไป เท่านั้นเอง.