เหน็บหนาวในพันธนาการ

เหน็บหนาวใช่ไหมหัวใจเจ้า...

โศกเศร้าใช่ไหมหัวใจหวัง

ยามสายลมเลาะภูรับรู้-ดัง

แว่วฟังเหมือนดั่งเพลงร้าวราน

นิ่งฟังสิ,ใครบางคน บ่นถึงเจ้า

ไยวิถีจึงเหน็บหนาวแตกร้าวฉาน

ไม่มีแล้วหรือ...ความคิด  จิตวิญญาณ

ที่เคยคอยขับขานเพลงหวังดี

เหมือนบทเพลงเปลี่ยนท่วงทำนอง

หัวใจจึงร่ำร้องในวิถี…

ก่อนเคยร่วมประสานตำนานชีวี

มี-ไม่มี, เราไม่พรั่น- -มิหวั่นกลัว

มาบัดนี้,ความฝันพลันหมองหมาง

ดุ่มเดินเคว้งคว้าง ท่ามทางสลัว

ดั้นด้นค้นหา  ยิ่งหม่นมัว

ดิ่งลึกความดี-ชั่ว  ในตัวตน

เหน็บหนาวใช่ไหม หัวใจเจ้า…

หลายสิ่งจึงรุมเร้าเศร้าสับสน

อา.ชีวิตบนทางที่วกวน

กี่คนกี่คน ล้วนถูกมัด- -พันธนาการฯ

หญ้าป่า.