Weekly Music Review (1) Enlighten : เพื่อชีวิตรสฮาร์ดคอร์

ผมได้ยินบรรดาคอเพลงเพื่อชีวิตบ่นประโยคที่ว่านี้มานานหลายปีดีดัก...น่าจะตั้งแต่หลังจากการปรากฏตัวของพงษ์สิทธิ์  คำภีร์เห็นจะได้ และบรรดาเสียงบ่นนี่แหละ ที่พาคำถามอีกคำถามมาด้วยว่า  "เพลงเพื่อชีวิตตายแล้วเหรอ"

มองในด้านหนึ่ง...มันก็คงจะจริงนะแหละครับ เพราะว่าเพลงถ้าเราจะมองงานเพื่อชีวิตในช่วงหลังๆ มานี้ เราก็ไม่พบว่ามีเพลงหรือศิลปินหน้าใหม่ๆ ที่ขึ้นมาสร้างความฮือฮาให้กับวงการเพลงได้ รวมทั้งบรรดาศิลปิน "ขาใหญ่" ทั้งหลาย (ผมหมายถึงศิลปินที่มีชื่อเสียงโด่งดังมายาวนานนะครับ ไม่ได้หมายถึงศิลปินที่มีขนาดของขาใหญ่โตเกินมนุษย์แต่ประการใดJ)  ก็ไม่สามารถรักษามาตรฐานของชื่อเสียงได้เหมือนแต่ก่อน

แต่ถ้ามองอีกด้าน...เราจะพบว่าเพลงที่มีเนื้อหาเข้าข่าย  "เพื่อชีวิต"  (สะท้อนสังคม, ให้กำลังใจ) มันก็อยู่ปะปนในกระแสเพลงร่วมสมัยอยู่นะแหละ แต่ด้วยเหตุผลทางแนวดนตรี หรือเหตุผลทางภาพลักษณ์ก็สุดจะคาดเดา ทำให้เพลงหรือศิลปินเหล่านั้นไม่ได้ถูกเรียกว่าเป็น  "เพื่อชีวิต"

อย่างเช่นอัลบั้มที่ผมจะหยิบมาประเดิมใน "Weekly Music Review"  ในคราวนี้...

ผมกำลังพูดถึงอัลบั้ม Enlighten ของ Ebola  ครับ...

(ภาพจาก http://www.warnermusic.co.th)

Ebola เป็นวงดนตรีในสายเมทัล ที่สร้างชื่อโดยเริ่มจากการเป็นวงดนตรีในแวดวงเมทัลใต้ดินมาก่อน (ถ้าจำไม่ผิด วงดนตรีวงนี้เคยร่วมงานกับคุณวสันต์ สิทธิเขตต์  ในอัลบั้ม "รัฐสภาตายแล้ว" ของคุณวสันต์มาก่อน)  ก่อนค่อยๆ สั่งสมฝีมือและฐานความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ  ก่อนที่จะมีโอกาสทำงานกับสังกัดวอร์นเนอร์มิวสิคในอัลบั้ม "+pole-"  อัลบั้มชุดที่แล้วที่พวกเขาปรับเพลงของเขาให้ฟังง่ายขึ้น (จากเดิมที่ร้องโดยใช้วิธีการ "สำราก" ก็ลดวิธีนั้นลงไป และเพิ่มส่วนของการร้องแบบปกติเข้ามามากขึ้น และเนื้อเพลงที่แต่เดิมวงนี้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ ก็หันมาใช้ภาษาไทยแทน)  ทำให้เข้าถึงผู้ฟังได้มากขึ้น

อัลบั้ม Enlighten เป็นงานที่เดินตามรอยของอัลบั้มชุดที่แล้วอย่างชัดเจน เพราะสิ่งที่ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงในชุดที่แล้วนั้นปรากฏอย่างเด่นชัดขึ้น เช่น เสียงร้องแบบสำรากก็ถูกลดบทบาทเป็นเพียงตัวเสริมในเพลง และดนตรีก็ลดระดับความแรงของเพลงลงไปบ้าง  (แต่ถ้าเทียบกับเพลงในตลาดกระแสหลัก เพลงของอีโบล่าก็ยังนับว่ายังเป็น "ของแข็ง" อยู่ดีนะแหละ  ซึ่งวัดได้จากปฏิกิริยาของพี่ชายของผมที่ธรรมดาพี่แกฟังแต่ "คลื่นสีเขียว" ของค่ายเพลงแถวๆ อโศก...แกเดินผ่านมาแถวๆ ที่ผมกำลังฟังอัลบั้มชุดนี้พอดี...ปรากฏว่าแกทำหน้าหงุดหงิดเหมือนคนท้องผูก พร้อมๆ กับบ่นพึมพำอะไรก็ไม่รู้อยู่นานสองนาน J)

ในส่วนของเนื้อเพลงนั้น  น่าจะทำให้อัลบั้มนี้เปลี่ยนชื่อเป็นอัลบั้ม "พลังแห่งชีวิต" ได้เลย...ถ้าทางวงเขาคิดจะเปลี่ยนนะครับ ;-)

ที่ผมพูดอย่างนั้นก็เพราะว่าเพลงเกือบทั้งหมดในอัลบั้มนี้มีเนื้อหาให้กำลังใจ และปลุกปลอบให้ต่อสู้กับอุปสรรคในชีวิต ให้ความรู้สึกเหมือนมีเพื่อนหน้าตาโหดๆ มานั่งบิวต์ และให้กำลังใจอยู่แถวข้างๆ ตัวคุณทีเดียว

เพลงที่ตัวผมค่อนข้างชอบ น่าจะเป็นเพลง "กลับสู่จุดเริ่มต้น" ที่เป็นเพลงสำหรับบรรดา "คนขี้แพ้" ทั้งหลาย

"ทำไมฟ้า...สนุกอะไรหนักหนา

เจ็บปวดเท่าไรรู้บ้างรึเปล่า

โชคชะตา แต่อย่าเพิ่งดีใจ

จะบอกฟ้า...ได้โปรดจงจำเอาไว้

ไม่ว่าชีวิตต้องเริ่มต้นใหม่ซักเท่าไร

แต่สักวันคงรู้กัน

คนบางคนเวลาพ่ายแพ้ ไม่เคยจะเดินกลับไปจุดนั้น เริ่มต้นอีกครั้ง

ไม่ว่าใครก็เคยพ่ายแพ้ แค่เดินกลับไปที่ตรงจุดนั้น เริ่มมันอีกครั้ง"

ผมฟังอัลบั้มนี้ทั้งอัลบั้มด้วยความรู้สึกคำนึงถึงเสียงบ่นที่ผมพูดเอาไว้ที่ข้างต้นบทความ...

ผมกำลังรู้สึกว่าตราบใดที่มนุษย์ยังสามารถถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ ผ่านดนตรีได้ ผมก็เชื่อว่า "เพลงเพื่อชีวิต" มันไม่ได้หายไปไหนหรอก

เพียงแค่เราไม่ติดภาพของบรรดาขุนพลเพลงเพื่อชีวิตรุ่นเก่าๆ  และเชื่อว่าเพลงเพื่อชีวิตเป็นเพลงแบบไหนก็ได้...เท่านั้นเองครับ

หมายเหตุ : คุณสามารถลองฟังเพลงของอัลบั้มนี้แบบออนไลน์ได้ที่ http://www.icygang.com/jukebox/album_detail.php?album_id=231 ครับ