"นี่ นานะ จำตอนที่เราเจอกันได้มั๊ย" [1]

มุกรื่น

วันที่ 5 มีนาคม ปี 2001 บนรถไฟที่กำลังมุ่งหน้าไปโตเกียว จะเป็นเพราะด้วยเหตุบังเอิญหรือโชคชะตาก็ไม่รู้ ทำให้ที่นั่งติดกันสองที่  คือสถานที่พบกันครั้งแรกของเธอทั้งสองคน ผู้หญิงที่มีชื่อเหมือนกันว่า นานะ

โคะมัทสึ นานะ หญิงสาววัย 20 จากเมืองหนึ่ง ตัดสินใจเดินทางไปเริ่มชีวิตใหม่ด้วยตัวเองที่โตเกียว เธอก็เหมือนกับผู้หญิงอายุ 20 ปีหลายคน คาดหวังว่าจะได้พบและแต่งงานกับผู้ชายใจดี หล่อ เท่ห์ ได้สร้างครอบครัวแสนอบอุ่นภายในบ้านแบบที่ฝันไว้   บ้านที่มีระเบียงสวยกับสวนกว้างๆ   เธอลาจากบ้านเกิดมา เพราะคิดเพียงว่าความฝันของเธอจะเป็นจริงได้ที่นั่น

ยามที่ตกหลุมรัก  นานะจะเปลี่ยนตัวเองไป เช่น ตอนที่ปิ๊งครูสอนศิลปะ ก็หันไปเรียนวาดรูป  ตอนที่แอบชอบหนุ่มร้านเช่าวิดีโอ ก็ตัดผมหน้าม้าให้เหมือนกับเขา แล้วไปเช่าวิดีโอที่ร้านทุกวัน การทุ่มเทสุดตัวของนานะ คือการพิสูจน์ตัวเองกับสิ่งที่เชื่อว่าคือความรัก โดยใช้หัวใจกับอารมณ์นำเพียงอย่างเดียว และทำไปเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งหนึ่งตอบแทน นั่นคือการได้รับรักตอบ แม้ว่าสุดท้ายแล้ว คนที่โดนทิ้งคือตัวเธอเอง

นานะอีกคนหนึ่งเป็นนักร้องนำในวงดนตรีจากเมืองแถบชายทะเล มีความฝันอันกล้าหาญว่าอยากประสบความสำเร็จในเมืองใหญ่ สำหรับโอซากิ นานะ เหตุผลที่มาโตเกียวคือต้องการมีชื่อเสียงให้ได้

ในเรื่องของความรัก  เธอมีคนรัก มีคนที่อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วย แต่เมื่อถึงเวลาต้องเลือก ระหว่างความฝันกับชายคนรัก แม้ว่าจะมีรอยสักสัญลักษณ์ที่สื่อถึงเขาไว้กับตัวก็ตาม  นานะก็หยิ่งในศักดิ์ศรีพอที่จะเลือกตัวเอง และไล่ตามความฝันเพียงลำพัง

โคะมัทสึ นานะ ที่มีนิสัยเหมือนลูกสุนัข  เชื่อฟัง ขี้เล่น ร่าเริง (คนอื่นๆ เรียกเธอว่า ฮาจิ) เป็นคนเชื่อเรื่องโชคชะตา อ่อนไหวต่อสิ่งต่างๆ ได้ง่าย

โอซากิ นานะ ที่ถูกมองว่าเหมือนลูกแมวจรจัด ต่อสู้และเผชิญโลกมาอย่างเด็ดเดี่ยว หยิ่งทะนง และกล้าหาญ มีความมั่นคงในตัวเองสูง

คนที่ไม่เหมือนกัน บ่อยครั้งกลับดึงดูดกัน

และโดยเฉพาะคนคู่นี้ การได้มาใช้ชีวิตเป็นเพื่อนกัน ก็ทำให้ผูกพันเป็นเรื่องราวต่างๆ ขึ้น

โชคชะตากับพญายม  หมายเลข7

ห้อง 707  แก้วน้ำลายสตรอเบอรี่ 2 ใบ โต๊ะกินข้าวข้างหน้าต่าง

วงบลาสต์ วงแทรปเนสต์

ดีใจ ผิดหวัง ความสำเร็จ การร้องไห้

ความรู้สึกหวง  อิจฉา น้อยใจ

ความเชื่อใจ และความรัก

ถ้าต้องมีบางอย่างเปลี่ยนไป คนเป็นเพื่อนกันจะกลับมาเหมือนเดิมได้อีกมั้ย

การ์ตูนเรื่อง Nana เป็นผลงานของนักเขียนการ์ตูนสาว Ai Yazawa [2]    เรื่องนี้ผู้แต่งจับเอาเรื่องราวของผู้หญิงสองคนที่มีชื่อเหมือนกัน แต่นิสัย บุคลิก และการแต่งกายนั้น ต่างกันโดยสิ้นเชิงให้ได้มีโอกาสมาอยู่ร่วมกัน เธอทั้งสองคนได้เรียนรู้กับคำว่าเพื่อน ความสัมพันธ์ของคน การทำตามความฝัน การผูกมัด และเหตุผลที่แต่ละคนมีในการใช้ชีวิต ผ่านเนื้อเรื่องที่มีทั้งตลก สนุก เศร้า และน่าเสียใจ

คนอ่านอย่างฉันที่ไม่ค่อยอ่านการ์ตูนผู้หญิง ถึงกับติดเรื่องนี้มาก ฉันรู้สึกว่าตัวฮาจิ คือภาพสะท้อนความต้องการส่วนลึกในตัวผู้หญิง แม้ฉันจะบอกตัวเองว่า ฉันชอบนานะคนที่เป็นนักร้องเพลงร็อคมากกว่า แต่พอได้อ่านเรื่องของฮาจิ  ฉันก็ยอมรับว่า ฉันเองก็เคยเป็นแบบนั้น

ฉันหลงรักการ์ตูนเรื่องนี้ เพราะมันมีชีวิต  มันทำให้ฉันสนใจดนตรีแนวพั๊งค์  รู้จักวิเวียน เวสต์วูด(Vivienne Westwood) รู้ว่ามีบุหรี่ยี่ห้อ Black Stones ทำให้อยากรู้เรื่อง Sid Vicious และที่สำคัญ ทำให้เข้าใจว่าความสัมพันธ์ของคนเป็นเรื่องสำคัญและซับซ้อนเกินกว่าที่เรารู้  เราอาจเคยรักใครคนหนึ่งมาก อยากให้เขาอยู่กับเราเท่านั้น หรือเราอาจเคยน้อยใจเพื่อน  อิจฉาเพื่อน บางครั้งเราก็เบื่อเพื่อน แต่ท้ายที่สุด เราก็ยังรักและเลือกที่จะอยู่กับเพื่อนคนนี้

เราไม่รู้หรอกว่า วันข้างหน้าเรากับเพื่อน จะเป็นอย่างทุกวันนี้มั้ย

จำวันแรกที่เจอกันได้รึเปล่า มันนานแค่ไหนแล้ว

กับคนที่ผูกพันมากของเรา

อย่าให้ต้องกลายเป็นว่า วันหนึ่งเราเป็นได้แค่คนที่ทักทายกันเวลาเจอกันตามทาง

[1]  ชื่อเรื่องนี้ยกมาจาก บทบรรยายในหนังสือการ์ตูนเรื่อง Nana ซึ่งผู้เขียนชอบประโยคนี้เป็นพิเศษค่ะ

[2]  ปัจจุบัน การ์ตูนเรื่อง Nana ได้รับการสร้างเป็นภาพยนตร์แล้ว สำหรับผู้ที่สนใจ สามารถเข้าไปดูรายละเอียดได้ที่ www.nana-movie.com