ห้วงราตรี นิทรา แนบสนิท
ไม้ใหญ่น้อยนิด หยุดเคลื่อนไหว
หรีดหริ่ง บรรเลง เพลงกล่อมไพร
หยุดหัวใจ สักพัก นักเดินทาง
เธอย่ำมาจากโค้งฟ้า อีกฟากหนึ่ง
ยาวไกลจดถึงถิ่น แผ่นดินกว้าง
สะพายเป้เต็มหลัง นักเดินทาง
วันพรุ่ง ฟ้าสว่าง- - เดินทางไกล
สิ่งใดในฝันเล่า!? นักเดินทาง
เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง อย่างหวั่นไหว
จากแผ่นดินมารดา มากลางไพร
ก่อกองไฟ ไหม้มอด กี่ก้อนฟืน
หรือเห็นแล้ว รอยเท้าพระจันทร์ย่าง
ก่อนสว่าง ห่มดาว กี่พันผืน
ต้มน้ำค้าง ต่างน้ำข้าว กี่พันคืน
หัวใจเธอ จึงยืนหยัด ทรนง
ฉันก็เคยเป็นเช่นนั้น นักเดินทาง
กางปีกกว้างระหว่างฝัน ดั่งเหิรหงส์
ผ่านขวากหนาม ฝ่าข้าม อย่างอาจอง
และพบฝันอันมั่นคง บนทางไกล
ราตรีตื่นจากฝัน อันสั้นสนิท
ไม้ใหญ่น้อยนิด พลันเคลื่อนไหว
หรีดหริ่ง นิ่งสนิท กลางพงไพร
อีกเมื่อใด จะพบฝัน- - นักเดินทาง
ภราดร-ติภาพ
บ้านห้วยผาก/ธารน้ำร้อนบ่อคลึง/สวนผึ้ง/ราชบุรี/ปลายปี 45 | 